Η ανάρτηση της Πάολα Μεναχέμ με αφορμή την Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος.
Μέρα που είναι σήμερα θα σας εξομολογηθώ ότι όταν ο πατέρας μου είδε το La vita e bella, νευρίασε πολύ. Εκεί που όλοι μας βλέπαμε -ποιητική αδεία- μια συγκινητική ιστορία, εκείνος, περίπου στην ηλικία του μικρού, όταν τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και τον πέταξαν στο Άουσβιτς, έφερνε στο μυαλό του τη φρίκη, τη μυρωδιά, τις φωνές, τον τρόμο, την πείνα και την απόγνωση και δεν μπορούσε να βρει καμία άδεια και καμία ποίηση σε όλη αυτή τη φρίκη.
Η μητέρα του είχε 5 αδέλφια, τα περισσότερα παντρεμένα με παιδιά, όλοι μαζί περίπου 25 άτομα. 22 συνελήφθησαν από τους Γερμανούς, επέστρεψε μόνο ένας, ο πατέρας μου.
Κατά τη διάρκεια παραμονής του στο στρατόπεδο της φρίκης, έμαθε ότι ο πατέρας του πέθανε στους φούρνους, είδε το γαμπρό του να εκτελείται ως υποκινητής επανάστασης, είδε τον θείο του να πέφτει πάνω στα ηλεκτροφόρα σύρματα και να αυτοκτονεί, είδε μικρά παιδάκια να τα αποχωρίζουν βίαια από τις μάνες τους και να τα ρίχνουν στους θαλάμους αερίων, είδε ένα κοριτσάκι να το παίζουν τόπι μεταξύ τους οι Γερμανοί πριν το σκοτώσουν, είδε ανθρώπους να χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα, βασανίστηκε όταν τον έριξαν σε μια στέρνα με νερό και τον κοπανούσαν στο κεφάλι κάθε φορά που έβγαινε στην επιφάνεια για να πάρει ανάσα, άντεξε και δεν υπέκυψε όταν λεπτά πριν την απελευθέρωση οι Γερμανοί έριχναν φαγητό στους κρατούμενους και υποχωρώντας πυροβολούσαν αυτούς που έβγαιναν να το φάνε και εν τέλει επέζησε. Αλλά δεν μίλησε ποτέ δημόσια γι' αυτά. Όπως και άλλοι. PTSD το λένε οι Αμερικάνοι, μετατραυματική αγχώδης διαταραχή, ελληνιστί. Δεν μπορούσαν, ούτε καν για να κρατήσουν τη μνήμη ζωντανή, να μιλήσουν ξανά γι' αυτό. 35 χρόνια τον είχα πατέρα, ελάχιστες φορές μου είχε μιλήσει. Μίλησε στη μητέρα μου και στον ανηψιό μου Errikos Arones, o οποίος μετέπειτα έγραψε και ένα βιβλίο για εκείνον. Έδωσε συνέντευξη στο συνεργείο του Spielberg όταν -50 χρόνια μετά τη φρίκη ο Spielberg αποφάσισε να καταγράψει τις μαρτυρίες από τους επιζήσαντες για να κρατήσει τη μνήμη ζωντανή (λίγο αργά μιας και ελάχιστοι είχαν απομείνει στη ζωή). Είπε γεγονότα, δεν έφτασε στο συναίσθημα. Γιατί να έφτανε; Τη φρίκη δυστυχώς τη νιώθει μόνο το θύμα. Οι άλλοι απλά λέμε ότι κατανοούμε, λέμε ότι συμπάσχουμε, η αλήθεια είναι όμως ότι δεν καταλαβαίνουμε.
Σήμερα, κρατάω τη μνήμη ζωντανή, γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε τα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας ενάντια σε μια μερίδα ανθρώπων. Οι επιζήσαντες σχεδόν έχουν αφανιστεί, αλλά η μνήμη τους πρέπει να μείνει δυνατή. #neveragain #Ποτέ_Ξανά #HolocaustMemorialDay #weremember
