Αν δεν πιστεύει κάποιος στο Θεό, μπορεί τουλάχιστον να πιστέψει στα θαύματα, γιατί αυτό που συμβαίνει κάθε Μεγάλη Παρασκευή και Μεγάλο Σάββατο με τον καιρό, μόνο με θαύμα μπορεί να προσομοιάσει.
Σαν να νοιώθουν τα σύννεφα τη θλίψη του Εσταυρωμένου και μαζεύονται πάνω από την Ελλαδίτσα. Όποια και αν είναι η εποχή -καθώς το Πάσχα είναι κινητή γιορτή- η μουντάδα είναι αμετακίνητη.
Έτσι και σήμερα, Μεγάλο Σάββατο του 2021, παρά τους 30ο που ζέσταιναν την επιδερμίδα μας, η πυκνή συννεφιά γκριζάριζε τη σκέψη μας και μας επανέφερε -χρωματικά τουλάχιστον- στη θλίψη που οφείλουν να προκαλούν στην ψυχή μας οι 10.000 συμπατριώτες μας που έφυγαν αναπάντεχα αυτό το χρόνο. Και λέω αναπάντεχα, γιατί αυτή η κωλοαρρώστεια ήταν άγνωστη -ή σχεδόν ανεμφάνιστη- μέχρι και τον περυσινό χειμώνα.
Και αν είσαι Άνθρωπος με «Α» κεφαλαίο, οφείλεις εκεί που ανάβεις τη λευκή λαμπάδα της Λαμπρής απόψε το βράδυ να μην προσευχηθείς για το καλό μόνο των παιδιών, των γονιών και των φίλων σου, αλλά και για τα 3.170.000 των ψυχών που έφυγαν μέχρι σήμερα και να ζητήσεις από το Υπέρτατο Ον –όπως και αν λέγεται ο Θεός που πιστεύεις να κρατήσεις τα γκέμια του θανάτου πιο σφικτά από εδώ και πέρα, ειδικά για τους νεότερους που δεν πρόλαβαν να πιουν το γλυκό κρασί της ζωής που απόλαυσε η δική μου γενιά.
