Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για την «κανονικότητα» στο ελληνικό ποδόσφαιρο και το μήνυμα που στέλνει η στάση της κυβέρνησης.
Σε μια σπάνια επίδειξη πυγμής ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης διέγραψε από τη Νέα Δημοκρατία τον ευρωβουλευτή Θοδωρή Ζαγοράκη ο οποίος τόλμησε να απειλήσει με παραίτηση στην περίπτωση υποβιβασμού του ΠΑΟΚ κάνοντας σαφές πως δεν υποκύπτει σε πολιτικούς εκβιασμούς. Στη συνέχεια φρόντισε να ικανοποιήσει πλήρως τις απαιτήσεις του Θοδωρή και να υποσχεθεί νόμο ο οποίος θα αποκλείει την αυστηρή τιμωρία του ΠΑΟΚ, αλλά αυτό μπορούμε να το αγνοήσουμε καθώς δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει το ότι αντέδρασε δυναμικά στέλνοντας ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Ενά μήνυμα το οποίο δηλώνει με σαφήνεια πως η κυβέρνηση που ήρθε για να αλλάξει τη χώρα δεν εκβιάζεται: κάνει αυτά που πρέπει για να έχει ευχαριστημένο ένα από τα πιο αντικοινωνικά κομμάτι της κοινωνίας, τους οπαδούς, από μόνη της.
Άλλωστε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν άφησε περιθώρια παρερμηνείας των κυβερνητικών προθέσεων οι οποίες συμπυκνώνονται στο δόγμα «δεν θα τα κάνουμε όλα ίσωμα», ένα δόγμα που δεν επιτρέπει οι αυστηρές ποινές που προβλέπονται για όλους να επιβάλλονται και στους δυνατούς. Το ίδιο και ο υφυπουργός αθλητισμού ο οποίος έγραψε στο τουίτερ ότι «....δεν είναι δυνατόν να επιβάλεται η πλέον επαχθής ποινή του υποβιβασμού σε ιστορικές ομάδες χωρίς να υπάρχει απόλυτη τεκμηρίωση» υπονοώντας ότι σε μη ιστορικές ομάδες μπορεί να επιβάλεται με άνεση και μετατρέποντας την ανισότητα απέναντι στον νόμο σε επίσημη κυβερνητική πολιτική (τώρα που γράφω ο Αυγενάκης είναι ακόμα στη θέση του, συνεπώς η ανισότητα απέναντι στον νόμο εξακολουθεί να είναι η κυβερνητική πολιτική και επισήμως).
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση απέδειξε πως και στο ποδόσφαιρο η κανονικότητα ζει και βασιλεύει, παράγοντες και οπαδούς χαϊδεύει. Η κανονικότητα που θέλει τον πιο φωνακλά και απειλητικό να επιβάλει το συμφέρον του, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ο πιο φωνακλάς ή ο πιο απειλητικός επιβάλουν το συμφέρον τους σε κάθε διάσταση αυτού που ονομάζεται δημόσια σφαίρα.
Το κράτος, κανονικά όπως πάντα, σπεύδει να ικανοποιήσει μεγαλοπαράγοντες που απειλούν με τον προγλωσσικό και αφιονισμένο στρατό τους. Κανονικά, οπως πάντα, οι νόμοι αντιμετωπίζονται ως κουρελόχαρτα τα οποία η κάθε κυβέρνηση, κανονικά όπως πάντα, μπορεί να αλλάζει ανάλογα με το εκλογικό της συμφέρον και τις αδιαφανείς ισορροπίες που θέλει να κρατήσει. Κανονικά, όπως πάντα, οι κυβερνήτες είναι γενναίοι στα λόγια και φοβισμένοι σα χνουδωτά γατάκια στις πράξεις.
Όλα γίνονται κανονικά, όπως γίνονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και δύσκολα μπορεί να κατηγορήσει κανείς μια κυβέρνηση η οποία προσφέρει αυτό που υποσχέθηκε: κανονικότητα. Και όλοι μπορούμε να καταλάβουμε πως η αυστηρή εφαρμογή των νόμων, η αδιαφορία για την ισχύ του παραβάτη, η συνέπεια, η σύγκρουση με τα οργανωμένα και ανοργάνωτα συμφέροντα, δεν έχουν καμία σχέση με την κανονικότητα της Ελλάδας.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, φαίνεται πως τα στελέχη της κυβέρνησης ήταν όσο πιο κυριολεκτικοί γίνεται στην χρήση της λέξης «κανονικότητα». Δεν εννοούσαν μια διακυβέρνηση που θα επέβαλε επιτέλους τον σεβασμό στους κανόνες, ούτε μια διακυβέρνηση που θα έκανε την Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Εννοούσαν πως θα κάνουν το παν ώστε το κράτος να έχει συνέχεια (δηλαδή τα ίδια χάλια που πάντα είχε) και αυτό που κανονικά συμβαίνει στην Ελλάδα θα συνεχίσει να συμβαίνει. Εννούσαν ότι τίποτα δεν πρόκειται να ταράξει τον βούρκο που ονομάζεται ελληνική κανονικότητα. Και μπράβο τους.
Υ.Γ. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχουμε κανέναν λόγο να ασχολούμαστε με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό θα ήταν σωστό αν δεν υπήρχε μια τόση δα μικρή λεπτομέρεια: οι παράγοντες του είναι και παράγοντες της χώρας γενικότερα και οι οπαδοί συμπολίτες με δικαίωμα ψήφου που κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Με λίγα λόγια: αν νομίζετε πως αυτό είναι ένα κείμενο για το πρωτάθλημα και τον ΠΑΟΚ, δεν έχετε καταλάβει Χριστό.
Υ.Γ. 2 Προφανώς τίποτα από τα παραπάνω δεν θα συνέβαινε χωρίς οπαδούς. Αλλά το ότι υπάρχουν άνθρωποι που χέστηκαν για την ποιότητα της ζωής τους, την παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια, αλλά είναι έτοιμοι να διαδηλώσουν, να τα σπάσουν και να ψηφίσουν για μια ομάδα, είναι κάτι με το οποίο δεν μπορώ να ασχοληθώ περισσότερο. Δεν είμαι ψυχίατρος.
