Πολιτικη & Οικονομια

Επώνυμοι και ανώνυμοι

Δεν θα είχε ενδιαφέρον αν διαβάζαμε την αρθρογραφία της ημέρας χωρίς να γνωρίζουμε το όνομα του αρθρογράφου;

Εύα Στάμου
Εύα Στάμου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
1.jpg

Δεν θα είχε ενδιαφέρον αν διαβάζαμε την αρθρογραφία της ημέρας χωρίς να γνωρίζουμε εξ αρχής το όνομα του αρθρογράφου, χωρίς να έχουμε πληροφορίες για το φύλο, την ηλικία, την καταγωγή, την επαγγελματική σταδιοδρομία και την κομματική του ταυτότητα;

Μήπως θα αποτελούσε επίσης ένα ευφυές πείραμα να μη συνοδεύονται τα κείμενα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου από τη φωτογραφία του συγγραφέα τους ώστε να μην προδιαθέτει το κοινό θετικά ή αρνητικά ένα γοητευτικό, όμορφο, αλαζονικό, κουρασμένο, αντιπαθητικό, «αρρενωπό» ή αισθησιακό πρόσωπο; Με αυτό τον τρόπο θα αποφεύγαμε προβολές που πηγάζουν κατά κύριο λόγο από τις εμπειρίες, τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις μας. Μια καλή μέθοδος για να λειτουργήσει με επιτυχία αυτό το σύστημα θα ήταν ίσως να αποκαλύπτεται η ταυτότητα των αρθρογράφων στις τελευταίες σελίδες της εφημερίδας ή του περιοδικού, όπως γίνεται συνήθως στα σταυρόλεξα.

Πιστεύω ότι θα ήταν επίσης ενδιαφέρον να είχαμε την ευκαιρία να διαβάσουμε κάποια βιβλία χωρίς να γνωρίζουμε την προηγούμενη εργογραφία και τα υπόλοιπα στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα του συγγραφέα, παρά αφού ολοκληρώσουμε την ανάγνωση και αποφασίσουμε αν μας αρέσει ή όχι το ίδιο το κείμενο, με βάση απλώς και μόνο το περιεχόμενό του, το αφηγηματικό ύφος του, την πρωτοτυπία των ιδεών και τη δύναμη της επιχειρηματολογίας.

Για να γίνω πιο τολμηρή, θα πρότεινα επίσης να θεσπιστεί στη χώρα μας ένα λογοτεχνικό βραβείο του οποίου οι κριτές θα απαγορεύεται να γνωρίζουν τα ονόματα των υποψηφίων μα και –κυρίως– τους εκδοτικούς οίκους που εκπροσωπούν. Έτσι μάλλον θα διασφαλίζαμε ότι το βραβείο θα δινόταν με καθαρά λογοτεχνικά κριτήρια όπως την εκλεπτυσμένη ή άρτια δουλεμένη γλώσσα, τους έξοχα κατασκευασμένους και ψυχολογικά συνεπείς χαρακτήρες, την πρωτοτυπία του ύφους και της πλοκής, την αποφυγή στερεοτύπων, την τολμηρότητα των ιδεών και το βάθος του στοχασμού. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαμε να είμαστε βέβαιοι ότι η οριστική απόφαση της εκάστοτε κριτικής επιτροπής για την απονομή του βραβείου δεν θα εξαρτάται από τυχόν οικειότητα των μελών της με ορισμένους εκδοτικούς οίκους, ή από την προσωπική τους επαφή με κάποιους συγγραφείς.

Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα όπου κανείς δεν εμπιστεύεται πλέον κανέναν, όπου η συνωμοσιολογία θριαμβεύει και η αναξιοκρατία κυριαρχεί, η άγνοια των προσωπικών δεδομένων των δημιουργών θα ήταν ίσως μια κάποια λύση.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.