Το ελληνικό παράδοξο έγκειται στο γεγονός ότι το πιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα είχε κομμουνιστική καταγωγή. Ήταν το ΚΚΕ εσωτερικού. Αντιθέτως το μαζικό σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ είχε την τριτοκοσμική και βαλκανική σφραγίδα του γεννήτορα. Εξού κι η άνετη μετεγκατάσταση της πλειοψηφίας του κρατικοδίαιτου ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο σοσιαλδημοκράτης Σημίτης ήταν πάντα ξένο σώμα. Τώρα απέναντι στην καρικατουρα δικομματισμού (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο μεγάλο κόμμα της σύγχρονης, μεταρρυθμιστικής και σοσιαλιστικής αριστεράς, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αυτό στις συγκεκριμένες συνθήκες απαιτεί την αποφασιστική ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ.
Ο πόλος αυτός μπορεί στην πορεία να συγκροτηθεί από τη ΔΗΜΑΡ, δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ με μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό, από δυνάμεις της πολιτική οικολογίας που δεν έχουν σχέση με τον αριστερισμό (δηλαδή και από ένα κομμάτι των Οικολόγων- Πράσινων) και από αριστερούς φιλελεύθερους (δηλαδή από ένα μέρος της Δράσης που πρέπει να ανατρίχιασε με την τερατώδη σύμπραξη του κ. Μάνου με το tea party του κ. Τζήμερου). Δεν θα σας πω ονόματα από το ΠΑΣΟΚ και δεν θα σας κρύψω την απογοήτευσή μου από την αδυναμία των περισσότερων εκσυγχρονιστών μετά το 2004 να υπερασπίσουν τις ιδέες τους, στάση που τους οδήγησε ή στον αναχωρητισμό ή στο συμβιβασμό και πληρώθηκε πανάκριβα στην κεντροαριστερά.
Ο Ν.Μπ. είναι στέλεχος της αριστεράς, υποστηρίζει τη ΔΗΜΑΡ.
