Δεν είμαι σίγουρη πώς θα ήταν ένα ελληνικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα – ούτε νομίζω πως η φυσιογνωμία των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είναι σήμερα ξεκάθαρη, κι εκεί που υπάρχουν. Το κόμμα που νομίζω πως χρειάζεται επειγόντως η Ελλάδα είναι ένα σχήμα της εξωστρεφούς κεντρο-αριστεράς, ικανό να συνδιαλέγεται και να συνεργάζεται με μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που κινούνται σε απαρέγκλιτη ευρωπαϊκή τροχιά. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι, νομίζω, ο φόβος της αποσκίρτησης από τους υπαρκτούς κομματικούς σχηματισμούς, ένας φόβος που για όσους και όσες προέρχονται από την αριστερά προσλαμβάνει διαστάσεις παραλυτικής φοβίας. Όμως δεν μπορεί το κεντρο-αριστερό κόμμα να φτιαχτεί μόνο από ανθρώπους που δεν γεννήθηκαν ακόμα, που είναι στα νηπιαγωγεία και στα σχολεία (μαθητές και μαθήτριες), ούτε αποκλειστικά από ανθρώπους που ήταν ανένταχτοι ή απολίτικοι μέχρι χτες. Πρέπει να σηκώσουμε το πολιτικό παρελθόν μας στην πλάτη μας και να το μετακινήσουμε σε ένα χώρο δημιουργικής συνύπαρξης με άλλους και άλλες που θα κάνουν το ίδιο. Το κάνουν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή. Γιατί να μην μπορούμε να το κάνουμε και όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε σαν κεντρο-αριστεροί και κεντρο-αριστερές, μέσα στην καταιγίδα απαξίωσης του πολιτικού συστήματος;
Η Α.Λ. είναι καθηγήτρια Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του «Δράση - Δημιουργία Ξανά - ΦΙΣ».
20°
