Η στάνταρ άθλια ερώτηση είναι «όλα οκ;» γιατί θέλεις να φωνάξεις ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΚΕΥ ΠΑΡΑΤΑ ΜΑΣ, δεν το κάνεις, επίσης την θέτεις κι εσύ συχνά από κεκτημένη ταχύτητα, αφηρημένη, ή επειδή δεν έχει τίποτε μέσα στο κεφάλι σου μια συγκεκριμένη στιγμή. Ή και μέρα ολόκληρη.
Οι Άθλιες Ερωτήσεις είναι ατελείωτες αλλά έχω μερικές πρόχειρες:
1. «Την είδες την χχχχ ταινία/σειρά;»
Υποψιάζεσαι ότι η ταινία είναι πέτσα αλλά τι να κάνεις, λες «όχι» επειδή είσαι τίμιος κατά βάθος κι επειδή δεν πρόλαβες να σκεφτείς κάτι καλύτερο. Ο άλλος σου εξηγεί γιατί πρέπει να την δεις οπωσδήποτε και σου λέει τα πάντα για μια θεόκουλη ταινία/σειρά (η σειρά, παίρνει ακόμα περισσότερη ώρα και είναι μεγάλο παλούκι…) Αν πεις «ναι» χωρίς να την έχεις δει, σε πιάνει αδιάβαστο γιατί δεν ξέρεις ότι η υπόθεση είχε μια πάπια μέσα που επιστρέφει στην οικογενειακή εστία μετά από περιπλανήσεις (χρρρρ) και σου κρατάει μούτρα ο άλλος. Αν πεις «ναι» επειδή την έχεις ρημαδο-δεί κάπως (κοιμήθηκες στη μέση) πάλι δεν την γλυτώνεις - ακούς ανάλυση σκηνή-σκηνή πώς η πάπια πάει στην ποταμιά. Σκασίλα σου. Το χειρότερο; Κι εσύ κάνεις τα ίδια – λές πχ στο παιδί σου «είδες την χχχχ ταινία;» και περιμένεις απάντηση.
2. «Πάχυνες;»
Φακόφ.
3. «Λες να βρέξει;»
Όχι. Λέω να μη βρέξει. Αλλά ποιος μ’ ακούει.
4. «Ξέρεις τι είναι η αθροιστική ρύθμιση καθυστερημένων οφειλών δημοσίου;»
Μη σώσω να το μάθω.
5. «Γιατί δεν γράφεις ένα σενάριο/θεατρικό/τσελεμεντέ/τη Βίβλο;» (αναστεναγμός)
Στάνταρ ερώτηση σε συγγραφείς, δημοσιογράφους κλπ: τα έχουμε γράψει ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. Απλώς αραχνιάζουν στο ντέσκτοπ μας. Ναι, θα γράψουμε κι άλλα, σάμπως έχουμε δουλειά; (ερώτηση στην οποία η απάντηση είναι βροντερό ΟΧΙ). Αλλά μη ρωτάς γιατί δεν γράφω, ή γιατί δεν γράφω το συγκεκριμένο – γράφω, λέμε. Εσύ δεν αγοράζεις!
6. «Γιατί δεν γράφεις ένα κωμικό/εφηβικό/θριλερικό/γυναικείο/μεταφυσικό/θρησκευτικό/βαμπιρικό μυθιστόρημα;»
Ερώτηση που απευθύνεται μόνον/κυρίως σε συγγραφείς – αν ερωτηθεί ένας ποδίατρος πχ γιατί δεν γράφει δραματικό μυθιστόρημα, η ερώτηση δεν έχει καμία βαρύτητα. Στον συγγραφέα, είναι κατραπακιά. Μένεις κοκάλλου. Ιδίως όταν σε ρωτάνε για κάτι καρα-άσχετο, που δεν θα έγραφες ούτε νεκρός/ή, που το σιχαίνεσαι σαν είδος και μισείς αυτούς που το γράφουν. Ή δεν τους μισείς κιόλας, βαριέσαι. Αλλά με τίποτα δεν ψοφάς να το αναλάβεις εσύ αυτοπροσώπως.
7. «Γιατί δεν γράφεις -----;»
Παγωμάρα φρικτή - όταν σε ρωτάνε για είδος που όχι μόνον γράφεις, αλλά είναι και το τελευταίο σου μυθιστόρημα….
8. «Γιατί δεν κάνεις χορό/ορειβασία/τραγούδι/κηπουρική/σταυροβελονιά;»
Επειδή… εμμμμ…. Για μια στιγμή να ψαχτώ…Μήπως επειδή ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ; Μήπως αν ήθελα να κάνω κάποια κουλαμάρα θα την έκανα και δεν θα περίμενα να με ρωτήσει κάποιος έτσι ώστε να μου έρθει η όρεξη;
9. «Γιατί δεν πας γυμναστήριο;»
Ισχύουν τα ίδια με το (8). Άμα ήθελες, θα πήγαινες. Δεν θες, δεν πας. Τσάμπα ερώτηση.
10. «Γιατί δεν παίζεις πια στην τηλεόραση;»
Ερώτηση-μαχαιριά σε άνεργους ηθοποιούς, που όμως την ακούνε από παντού (την ερώτηση, εκτός των άλλων), όλη την ώρα. Το αποτέλεσμα είναι ο άνεργος ηθοποιός να μη βγαίνει από το σπίτι του ή να βγαίνει ντυμένος Κάρμεν Μιράντα. Για να μην τραβάει την προσοχή.
11. «Γιατί δεν σκηνοθετείς πια σήριαλ;»
Αν είσαι άνεργος σκηνοθέτης πρώην σήριαλ, θέλεις να βάλεις τα κλάματα επι τόπου. Μα πού ζει όποιος σκέφτεται μια τόσο άκυρη ερώτηση, στο Κωσταλέξι; Και άντε την σκέφτηκε – πώς την πετάει έτσι αβίαστα στον άνθρωπο που μέχρι πριν 10 χρόνια γύριζε το ένα σήριαλ μετά το άλλο και τώρα βιδώνει ραφάκια στο ΙΚΕΑ;
12. «Γιατί δεν γράφεις πια πιασάρικα τραγούδια;»
Ορκίζομαι ότι έχω ακούσει να τίθεται αυτή η ερώτηση σε φίλο μουσικοσυνθέτη….
13. «Γιατί δεν λες πια σουξεδιάρικα τραγούδια;»
… και αυτό το θέσανε σε φίλη τραγουδίστρια. Αν τα ρωτάγανε σε ασχέτους, θα ήταν εντελώς ανώδυνα όλα αυτά – ο ποδίατρος πχ ούτε που θα ίδρωνε επειδή δεν θεωρούνται σουξέ τα τραγούδια που λέει…
14. «Ξέρεις πόσα χρωστάω σε ΤΕΒΕ/ΙΚΑ/εφορία/τράπεζα/θεία μου;»
Δεν θέλω να ξέρω λέμε!
15. «Έχεις €50 να με δανείσεις;»
Ούτε 5.
16. «Μα γιατί αργεί το τρόλεϊ;»
Γιατί έτσι γουστάρει.
17. «’Έχεις διαβάσει τα ημερολόγια του Προυστ;»
Δεν καθαρίζεις εδώ με ένα απλό «όχι», σου εξηγούν χαρτί και καλαμάρι για ποιο λόγο είναι μαστ. Αν πεις «ναι», ο άλλος σε τσεκάρει να δει κατά πόσον λες αλήθεια – του βγήκανε τα ματάκια να τη διαβάσει τη γκουμούτσα, σιγά μη σε αφήσει να ξεφύγεις έτσι ανάλαφρα. Θα σου πει τα πάντα σελίδα σελίδα μέχρι να χτυπηθείς στο παρκέ. Αν τα έχεις διαβάσει όντως, ρησπέκτ (περίπου). Θα πρέπει όμως να θυμηθείς ένα κάρο λεπτομέρειες προκειμένου να γίνει κουβέντα. Δεν θυμάσαι= δεν γλυτώνεις το πήξιμο.
18. «Σε πληρώνουν από το χχχχ;»
Ούτε από το ψψψψψ. Και να κοιτάς δουλειά σου.
19. «Τα είχες ποτέ με τον Α;»
Μπορεί. Αλλά και να τα είχα και να μη τα είχα, δεν είναι ερώτηση αυτή. Εκτός που παίζει να μη θυμάμαι, τόσα τέρμινα μετά.
20. «Γιατί δεν κάνεις ένα δικό σου σάιτ;»
Ας μην το πάρουν προσωπικά οι 5.000.000 σαιτίστες της Ελλάδας, αλλά ο περιπτεράς της γωνίας μόλις μου έδωσε κάρτα με το καινούργιο του, προσωπικό σαιτ. Καλά κάνει, το να πουλάς τσιγάρα και καπότες δεν είναι καθόλου καλλιτεχνικό, συμφωνώ ότι χρειάζεται απαραιτήτως η φωνή του στο διαδίκτυο, και ορίστε ένας από τους λόγους που δεν κάνω σάιτ….
14°
