Μπέτυ Λιβανού: Από τον Ξαφνικό Έρωτα... στον Έρωτα Μετά

Γεννήθηκα στον Κολωνό. Μεγάλωσα με τη μητέρα μου. Ο πατέρας μου ζούσε στο εξωτερικό, τον είδα για πρώτη φορά στα δώδεκά μου χρόνια.

Η οικογένειά μου ήταν φτωχοί άνθρωποι αλλά προέρχονται από αστική καταγωγή, ήταν Κασιώτες καραβοκύρηδες. Πολλοί απ’ αυτούς διέπρεψαν σ’ αυτό το επάγγελμα, ο δικός μου παππούς ήταν φτωχός.

Έζησα στην Αίγινα, ζω στην Παιανία. Επιλέγω να είμαι κοντά στη φύση. Δεν διαμόρφωσε η φύση τον χαρακτήρα μου, ο χαρακτήρας μου ήταν πολύ κοντά στη φύση ανέκαθεν παρότι παιδί της πόλης. Ο τρόπος ζωής μου είναι στο πρότυπο ενός αρμονικού, οικολογικού τρόπου ζωής.

Η καθημερινότητά μου εκτός επαγγέλματος είναι η καθημερινότητα μιας γυναίκας με οικογένεια, συν μια ερασιτεχνική ομάδα που έχουμε δημιουργήσει στην Παιανία τα τελευταία επτά χρόνια. Δεν νιώθω καθόλου μοναξιά, είναι ο τρόπος που επέλεξα να ζω.

Θυμάμαι, μετά τα 50 μου, έλεγα στις φίλες μου ότι η φύση είναι σκληρή με τις γυναίκες όταν δεν είναι πλέον παραγωγικές και δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, τους δείχνει ότι δεν τις χρειάζεται πια, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα και πρέπει να την αποδεχτούμε. Μεγαλώνουμε, κάνουμε τον κύκλο μας και μετά φεύγουμε.

Δεν κάνω κάποια συγκεκριμένη διατροφή. Γυμνάζομαι αλλά όχι με μένος.

Για το αν είμαι καλή μητέρα θα πρέπει να ρωτήσετε τα παιδιά μου. Είναι αλήθεια ωστόσο ότι βλέπω στοιχεία μου πάνω τους – μπορεί και να τις έχω επηρεάσει, όχι όμως πολύ.

Έτυχε να εκπλαγώ όταν κάποτε ένας φίλος με παρακάλεσε να βρεθώ σε ένα τραπέζι, ένας παλιός θαυμαστής μου ήθελε να με γνωρίσει από κοντά. Προς μεγάλη μου έκπληξη βρέθηκα με την οικογένεια Μαγγίρα. Ο πατέρας της Μπέτυς Μαγγίρα μού είπε ότι εξαιτίας του θαυμασμού του προς εμένα έβγαλε την Μπέτυ με αυτό το όνομα. Είναι κάτι που το θυμάμαι ακόμα.

Αυτό το επάγγελμα με διάλεξε, παρά το διάλεξα, και η οικογένειά μου δεν έφερε καμία αντίρρηση. Η περίοδος του Φίνου ήταν μια περίοδος μαθητείας στο ελληνικό σινεμά και η συνεργασία μου με τον Γιώργο Πανουσόπουλο ήταν μια... μαθητεία παρόλο που η προσωπική μας ζωή επηρέασε τη δουλειά μας, μερικές φορές και αρνητικά.

Όλες οι ταινίες μου πια έχουν μια βαρύτητα, ίσως γιατί έχουν περάσει στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Δούλεψα στον Φίνο από το ’70 ως το ’73, μόνο για τρία χρόνια. Στα τέλη του ’70 ο ελληνικός κινηματογράφος πήρε νέα στροφή με ταινίες άλλου περιεχομένου, όπου άρχισα να παίζω δίπλα σε ηθοποιούς που θαύμαζα.

Προσπάθησα να αποφύγω αυτή τη δουλειά αλλά αυτή με κυνηγούσε. Ό,τι έχω κάνει το έχω κάνει εμπειρικά και μόνο στην πράξη, τίποτα στη θεωρία.

Έχω δουλέψει πολύ πάνω στην άρθρωσή μου γιατί πάντα πίστευα ότι υστερούσα σε αυτό.

Στις μέρες μας το επάγγελμά μας πλήγεται πολύ από την κρίση και οι αμοιβές είναι πολύ χαμηλές.

Δεν είναι στιλ μου το να είμαι σεξ σύμβολο. Δεν μου πηγαίνει. Προσπαθώ πραγματικά να είμαι κάποια άλλη στους ρόλους μου.

Από τους διάφορους τρόπους που μπορεί να προκύψει ένας έρωτας, προτιμώ τον ξαφνικό

Δεν υπάρχει σύγκριση, το θέατρο και η τηλεόραση είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η τηλεόραση όμως είναι μεγάλο σχολείο. Η ανταπόκριση του κόσμου για τον «Γιούγκερμαν» του Βασίλη Γεωργιάδη, που ήταν μαέστρος στο είδος του, όπου έπαιξα τον ρόλο της Βούλας, ήταν μεγάλη παρόλο που πρώτη φορά κάναμε μυθοπλασία. Όταν ο Τάρλοου στα 10 του πέρασε από τον «Γιούγκερμαν» της ΥΕΝΕΔ δεν το έμαθα και τον «Γιούγκερμαν» του «Πορεία» δεν έχω καταφέρει να τον δω!

Στα σίριαλ που συμμετείχα τις δεκαετίες που ακολούθησαν, άλλαξε η ελληνική τηλεόραση. Η κύρια διαφορά ήταν τα τεχνικά μέσα. Τότε δεν υπήρχε τίποτα, τώρα έχεις τα πάντα που μπορούν να σε διευκολύνουν. Είναι μεγάλη απώλεια ότι δεν υπάρχει πια ο τηλεοπτικός «Γιούγκερμαν» καθώς και άλλα σίριαλ, όπως ο «Χριστός ξανασταυρώνεται», και ο λόγος είναι ότι η τεχνολογία ήταν πολύ πίσω, κάθε tape ήταν τόσο τεράστιων διαστάσεων που ήταν αδύνατον να αποθηκευτεί. Σήμερα όλα αυτά έχουν απλοποιηθεί, τότε χρειαζόσουν μεγάλες αποθήκες για τη φύλαξη, τώρα ένα τσιπάκι είναι αρκετό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και πολλά, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα. Κάποιες παλιότερες δουλειές είναι αρτιότερες και καλύτερες των μεταγενέστερων.

Με τον χαρακτήρα της Αντιγόνης Δούκα, στο σίριαλ «Έρωτας μετά» που παίζεται αυτή την εποχή στον Alpha, δεν έχω καμία σχέση, είναι άτομο που δεν θέλεις να κάνεις παρέα μαζί της, ούτε να την έχεις στο κοντινό σου περιβάλλον.

Με τον Γιώργο Πανουσόπουλο συναντηθήκαμε σε διαφημιστικό και είμαστε μαζί σαράντα χρόνια. Νομίζω ότι ο σεβασμός βοηθάει στο να κρατήσει μια σχέση πολλά χρόνια. Στις ταινίες που κάναμε στον νεοαφιχθέντα τότε ελληνικό κινηματογράφο, εκτός από έμπνευση, υπήρξα αρκετές φορές πρωταγωνίστρια. Όμως στο «Ταξίδι του μέλιτος», που ήταν η πρώτη του ταινία, ήμουν παραγωγός, διευθύντρια παραγωγής, έπαιζα και ήμουν επίσης ερωτευμένη!

Μάλλον είμαι φιλελεύθερη, πιστεύω στην ελευθερία του ανθρώπου και δεν θέλω να χειραγωγήσω κανέναν.

Δεν πηγαίνω στην εκκλησία. Αποφεύγω να πηγαίνω ακόμα και σε τελετές. Ο γάμος μου έγινε σε ένα μικρό εκκλησάκι χωρίς νυφικό. Πιστεύω περισσότερο στον άνθρωπο παρά στο άγνωστο.

Δεν μπορείς να πολεμήσεις τον χρόνο. Το καλύτερο είναι να αποδεχτείς τα πράγματα, την πραγματικότητα.

Μ’ αρέσει να βλέπω τις γυναίκες στην ηλικία που είναι, δεν θεωρώ όμορφες τις δραστικές αλλαγές στο πρόσωπο που αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά.

Είναι τσεκαρισμένο πια, το έχω καταλάβει, δε μ’ ενδιαφέρει καθόλου η υστεροφημία μου.