Όποιος διάβασε το προηγούμενο Τechie θα κατάλαβε πως ο κόσμος της τεχνολογίας έχει περάσει σ’ ένα νέο επίπεδο lifestyle. Σε αυτά τα πλαίσια, αποφάσισα αντί να σας περιγράφω sexy προϊόντα με καμπύλες, να σας περιγράφω την εξίσου συναρπαστική πια ζωή ενός συντάκτη τεχνολογίας. Αυτή τη βδομάδα ο δρόμος του τον έφερε στην παρουσίαση μιας καινούργιας σειράς φορητών υπολογιστών της Fujitsu-Siemens.
Το event έλαβε μέρος σε μπαρ ξενοδοχείου και νομίζω πως ακόμα κι ένα νερντ μπορεί να υποψιαστεί πως η εκδήλωση δεν θα ήταν πλούσια σε τεχνικές λεπτομέρειες. Σιγουρεύτηκα όταν βρέθηκα στην πίσω πόρτα του μπαρ και με προσπέρασαν 4 αγχωμένες μοντέλες ντυμένες κουφέτα. Θα μπορούσα να ισχυριστώ πως πήγα από την πίσω πόρτα για να δω τι γίνεται στα παρασκήνια, η αλήθεια είναι όμως ότι απλώς χάθηκα.
Τα πάντα θύμιζαν τις παλιές καλές εποχές των μουράτων περιοδικών των 90s. Είχαν φέρει κάποιον ηθοποιό για να προλογίσει τους καλεσμένους, είχαν τα μοντέλα να αγκαλιάζουν τα νέα λάπτοπ, κάποια Amy Winehouse να παίζει στο βάθος και ο κόσμος δεν θύμιζε με τίποτα τις φάτσες των συντακτών τεχνολογίας. Ήταν σαν να τους είχαν ανακατέψει τόσο στρατηγικά με συντάκτριες γυναικείων περιοδικών, που ακόμα κι ένα εκπαιδευμένο μάτι θα δυσκολευόταν να καταλάβει τι παρουσίαζαν εκείνη τη μέρα. Οι μη εκπαιδευμένοι αναγνώστες μπορούν να φαντασιώνονται τις συντάκτριες γυναικείων περιοδικών σαν μια εκδοχή από την αγαπημένη τους πρωταγωνίστρια στο “Sex and the city” με μικρές παραλλαγές.
Η πρώτη καλεσμένη ήταν μία no-nonsense παρουσία. Όπως χαρακτηριστικά είπε σε αντίστοιχο αστειάκι, «σας μοιάζω για κορίτσι με ροζ λάπτοπ;». Αλλά οι ελπίδες μας έμειναν εκεί. Ξεκίνησε με ένα light μάθημα σημειωτικής. Συνέχισε με τα πορίσματα των ποιοτικών ερευνών, τα οποία είχαν πρωτότυπες πληροφορίες, όπως η προτίμηση των Ελλήνων και των Ιταλών σε φανταχτερά και γυαλιστερά design, την ίδια στιγμή που οι Γερμανοί και οι Ρώσοι προτιμούν πιο απλές και αδρές γραμμές (πόσα ξόδεψαν, λέει, γι’ αυτό;). Στην πραγματικότητα, εάν ήθελε να κόψει τις ευγένειες θα μας έλεγε με μία φράση το μοναδικό εύρημα που είχε σημασία. Πως εάν αυξήσεις την τιμή του προϊόντος κατά 15% για να προσφέρεις όμορφο ντιζάιν, μόλις το 5% των καταναλωτών θα σε απορρίψει.
Το μεγάλο δράμα όλων των εταιρειών που φτιάχνουν λάπτοπ είναι πως με τη μονοκρατορία της Intel και τις συνεχώς μειούμενες τιμές, τα περιθώρια κάθε εταιρείας να διαφοροποιηθεί έχουν ελαχιστοποιηθεί. Σε αυτή τη μονοτονία λάμπει το παράδειγμα της Apple, που πουλάει τους ίδιους υπολογιστές με τους υπόλοιπους αλλά πανάκριβα, γιατί έχει όμορφο design και δικό της λειτουργικό. Καινούργιο λειτουργικό δεν έχει τολμήσει ακόμα κανείς να προτείνει στο mainstream, άρα η διαφοροποίηση θα έρθει στο περιτύλιγμα.
Γι’ αυτό και όλο το βάρος της παρουσίασης έπεσε στο design και στο γνωστό μοτίβο πως υπάρχει ένα λάπτοπ Siemens για κάθε μέλος της οικογένειας. Σχεδιαστικά τώρα δεν είναι καθόλου άσχημα. Αρκετές επιρροές από τα λευκά Apple, αδρές γραμμές και μαύρα στοιχεία, για να μη μας πουν και αντιγραφείς. Τα καινούργια Amilo θα μπορούσαμε να τα τοποθετήσουμε στη χαριτωμένη κατηγορία πιγκουίνος. Ένα σημαντικό βήμα εξέλιξης από τα γυαλιστερά μαύρα μοντέλα που κυκλοφορούν σήμερα.
Μία ενδιαφέρουσα πληροφορία που μάθαμε ήταν πως οι Γερμανοί μπορούν να αγοράζουν τα Amilo τους χωρίς προ-εγκατεστημένο λειτουργικό, ενώ εμείς οι χουβαρντάδες πληρώνουμε για Vista θέλουμε δεν θέλουμε. Αλλά την πιο σημαντική φράση της βραδιάς δεν την ξεστόμισε κάποιος από την εταιρεία. Την κρυφάκουσα να ψελλίζει πίσω μου μισότρελα λόγια μέσα από τα δόντια της. Μπορούσες να καταλάβεις τη θέση της. Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος με χρωμόσωμα ΧΧ που εκείνη τη βραδιά είχε όρεξη να ακούσει για λάπτοπ κι όχι για χαριτωμένους πιγκουίνους. «Είχα πάει σ’ ένα πολυκατάστημα, ψάχνοντας τηλεόραση. Η πωλήτρια με σιχάθηκε και έφερε τον προϊστάμενό της. “Δεν μου λένε τα χαρακτηριστικά”, του παραπονέθηκα. Αυτός με κοίταξε ψυχοπονιάρικα και μου απάντησε με στόμφο: “Διάλεξε όποια σου αρέσει, τα χαρακτηριστικά δεν έχουν σημασία”».
Φαντάζομαι πως μπορείς να μιλήσεις για λάπτοπ βάζοντας φωτογραφίες και λέγοντας τι αισθησιακά που είναι στο άγγιγμα. Φαντάζομαι πως εάν θέλατε κάτι τέτοιο, θα διαβάζατε μια άλλη στήλη. Χαίρομαι που σας έχουμε κοντά μας.
16°
