Όλα ξεκίνησαν από μια πρόσκληση που πήρα για να μάθω τι περιλαμβάνει το καινούργιο Nero.
Κανονικά δεν θα δοκίμαζα καν να πάω, αλλά η λέξη Nero Burning ROM (προσοχή στο λογοπαίγνιο), εμπνέει αυτομάτως ένα σεβασμό. Το Nero ήταν εκείνο το πρόγραμμα που έκανε την εγγραφή CD μια εύκολη και σίγουρη υπόθεση, τη στιγμή που ο ανταγωνισμός κατέστρεφε 1 στα 3 δισκάκια (των 1.200 δρχ. έκαστο). Έτσι, από μια αίσθηση σεβασμού προς το μεγάλο όνομα (και πιάτα γεμάτα μπουρίτο με σοκολάτα), αποφάσισα να πάω.
Mπήκα στην αίθουσα που γινόταν η παρουσίαση και κάθισα σε μια γωνιά. Στον πίνακα εμφανίζονταν οι λέξεις, TRUST, SUCCESS. Έφαγα ένα τρίλεπτο να καταλάβω πού το πάει, αλλά με διέκοψε μια συμπαθέστατη κυρία με μεγάλο στήθος και τεράστιο λευκό γιακά στο πουκάμισο για να με ρωτήσει τι κάνω στο εκπαιδευτικό σεμινάριο των καλλυντικών AVON.
Βλέπετε, τα πολυτελή ξενοδοχεία πάντα με μπερδεύουν. Μπορεί να φταίει η επένδυση απομίμησης ξύλου. Πάντως όταν βρήκα τη σωστή αίθουσα οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν. Στην αρχή φαντάστηκα πως όλη η lifestyle παρουσίαση που άκουγα ήταν ένα εισαγωγικό. Ξέρετε το πόσο σέξι είναι το Nero και πόσα πράγματα κάνει και πόσο είναι ιδανικό για όλη την οικογένεια. Πόσο καλά συμπεριφέρεται στο iPOD, τι γλυκά που συνεργάζεται με το Playstation... Μετά το πρώτο τέταρτο άρχισα να πανικοβάλλομαι. Πού είναι εκείνοι οι Γερμανοί ειδικοί που είχαν έρθει στα πλαίσια ευρωπαϊκής τουρνέ; Γιατί δεν μιλούσαμε για εκείνες τις βαρετές λεπτομέρειες που κάνουν τα νερντ ν’ ανατριχιάζουν από ηδονή; Και στο κάτω κάτω, πού πήγε το σήμα κατατεθέν της NERO, ένα Κολοσσαίο που καιγόταν;
Βαθιά ανάσα. Παύση. Η δημοσιογραφική μου μύτη άρχισε να ψάχνει τους Γερμανούς ειδικούς. Δεν ήταν δύσκολο να τους ξεχωρίσεις. Μια ομάδα από χαρούμενα νερντ που διασκέδαζαν τις διακοπές τους στην Ελλάδα. Τους καταλαβαίνω. 15 χρόνια πριν, τουρνέ πήγαιναν μόνο εκείνοι οι μισητοί ροκάδες συμμαθητές σου. Σήμερα το νερντ είναι ο θεός και ακόμα και ο Τέκι έχει φανατικούς αναγνώστες. Κατάλαβα πως εκείνο το μεσημέρι δεν θα μάθαινα τίποτα παραπάνω για το Nero.
Βλέπετε η μεγαλύτερη ανησυχία των θαυμαστών του ήταν πως εδώ και καιρό το Nero έχει γίνει Bloatware. Όταν είσαι το πιο επιτυχημένο αντιγραφικό, έχεις μια ανησυχία. Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα μάθουν και οι υπόλοιποι να αντιγράφουν γρήγορα και σωστά CD/DVD κι εσύ από αστέρι θα μείνεις στο ράφι. Έτσι η Nero προσπάθησε να γίνει κάτι παραπάνω από ένα software που αντιγράφει CD. Στην αρχή έφτιαξε έναν καλό μετατροπέα για Mp3. Μετά προσέλαβε έναν καλό προγραμματιστή που της χάρισε το Recode, ένα καταπληκτικό πρόγραμμα που σου επέτρεπε να φτιάχνεις αντίγραφα από αγορασμένα DVD συμπιέζοντάς τα. Μετά πρόσθεσαν ένα πολύ συμπαθές εργαλείο για να φτιάχνεις εξώφυλλα CD. Μετά κάπου έμπλεξε το θέμα. Προσπάθησε να γίνει ο defacto ελβετικός σουγιάς της διαχείρισης multimedia περιεχομένου, με 15 επιπλέον οριακά σχετικές δυνατότητες, που φυσικά δεν ήταν όλες το ίδιο καλές. Κι έτσι από την έκδοση 7και κάτι, άρχισες να έχεις ένα δίλημμα. Σου προσφερόταν μια τεράστια, σχετικά δύσκαμπτη, σουίτα προγραμμάτων που γέμιζαν τον υπολογιστή σου, όταν μπορεί απλά να χρειαζόσουν ένα απλό αντιγραφικό που να συμπιέζει και DVD. Το Nero9 δεν διαφέρει σε αυτή τη λογική. Είναι ένα One-Stop-Shop που θέλει να κάνει τα πάντα, είτε τα καταφέρνει καλά είτε μέτρια. Όλοι μισούν τη Microsoft και λατρεύουν την Apple για την ίδια ακριβώς πρόθεση.
Εγώ –που είμαι της παλιάς σχολής– δεν θέλω εργαλεία όλα σε ένα. Αλλά εγώ δεν θα αγόραζα ποτέ και iPod. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω που θέλει ΜΙΑ απάντηση σε όλες του τις τεχνολογικές ερωτήσεις. Σε αυτούς απευθύνεται το νέο Nero και το εάν θα γίνει απαραίτητο συμπλήρωμα των Windows ή θα εξαφανιστεί είναι δική τους απόφαση. Η τιμή του άλλωστε (70 ευρώ) είναι πολύ κοντά στην OEM τιμή των βασικών Vista κι αυτό αντικατοπτρίζει τις φιλόδοξες προθέσεις του. Εμένα πάντως, έτσι ή αλλιώς, μου λείπει το Κολοσσαίο.
15°
