Σαν σήμερα, 1 Ιανουαρίου, η ιστορία του υπόγειου ταχυδρομείου - Όταν η αλληλογραφία μεταφερόταν μέσω ενός υπόγειου δικτύου σωλήνων με πεπιεσμένο αέρα
Σαν σήμερα, κάθε Πρωτοχρονιά, οι ευχές για ευτυχές νέο έτος είναι στην ημερήσια διάταξη. Τα ευχητήρια μηνύματα στις ημέρες μας είναι συνήθως ηλεκτρονικά. Παλιότερα, τις ημέρες αυτές διακινούνταν εκατοντάδες χιλιάδες ευχετήριες κάρτες μέσω του ταχυδρομείου. Κάποια εποχή, δε, ακόμη και το ταχυδρομείο δεν λειτουργούσε όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Τον Οκτώβριο του 1897 η ταχυδρομική υπηρεσία της Νέας Υόρκης ολοκλήρωσε την πρώτη δοκιμή του συστήματος σωλήνων που χρησιμοποιούσε πεπιεσμένο αέρα για να στείλει κυλινδρικά δοχεία γεμάτα επιστολές μέσω μιας σειράς υπόγειων δικτύων. Η πρώτη αποστολή χρειάστηκε τρία λεπτά για να καλύψει μετ' επιστροφής μια απόσταση περίπου 2,3 χλμ από το κεντρικό ταχυδρομικό κτίριο της Νέας Υόρκης μέχρι το κεντρικό ανταλλακτήριο νομισμάτων της πόλης.
Μέσα στο κυλινδρικό δοχείο που διέτρεξε το δίκτυο σωλήνων κάτω από την μεγαλούπολη υπήρχε μια Βίβλος, τυλιγμένη με μια αμερικάνικη σημαία και αντίγραφα του Συντάγματος των ΗΠΑ και της ομιλίας του προέδρου William McKinley. Οι δοκιμαστικές αποστολές συνεχίστηκαν εκείνη την ημέρα με πιο δημιουργικά πακέτα.
«Οι αποστολές όχι μόνο είχαν απόλυτη επιτυχία όταν αφορούσαν επιστολές, αλλά ήταν εξίσου ικανοποιητικές για τη μεταφορά πακέτων κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένου ενός πακέτου βιβλίων, ρούχων, μιας ντουζίνας αυγά, ακόμη και μιας ζωντανής γάτας μέσα σε σάκο [!]» σημείωσε στην αναφορά του ο υπεύθυνος του ταχυδρομείου.
Μετά την πρώτη γραμμή ταχυδρομικών σωλήνων, το υπόγειο δίκτυο για την αλληλογραφία της Νέας Υόρκης επεκτεινόταν συνεχώς. Σε κάθε σωλήνα μπορούσαν να μεταφέρονται 400 έως 600 γράμματα, με ταχύτητα 55 χλμ/ώρα, συνδέοντας μεταξύ τους 23 ταχυδρομεία σε ένα δίκτυο συνολικής έκτασης 45 χιλιομέτρων.
Η εξυπηρέτηση ήταν γρήγορη και αποτελεσματική· για την ακρίβεια το υπόγειο ταχυδρομείο με τον πεπιεσμένο αέρα ήταν η ταχύτερη μέθοδος αποστολής αλληλογραφίας που είχε αναπτυχθεί μέχρι τότε. Η λειτουργία του διήρκεσε περισσότερο από 50 χρόνια.
Από την Πρωτοχρονιά του 1954 ωστόσο το υπόγειο ταχυδρομείο ανέστειλε τη λειτουργία του, καθώς η υπηρεσία αυτή κρίθηκε «παρωχημένη, περιττή και υπερβολικά ακριβή». Η συντήρηση και λειτουργία και υπόγειων σωλήνων στοίχιζαν περίπου ένα εκατ. δολάρια ετησίως. Αντικαταστάθηκαν από τα φορτηγά που μετέφεραν σάκους με επιστολές.
Οι σωλήνες του ταχυδρομείου παρέμειναν αδρανείς από τότε. Ωστόσο, δεν ξηλώθηκαν. Παραμένουν κάτω από την επιφάνεια του εδάφους της Νέας Υόρκης. Και μπορεί το υπόγειο ταχυδρομείο να έχει περάσει στη λήθη, αλλά οι εργασίες που γίνονται κατά διαστήματα φανερώνουν τμήματα του υπόγειου δικτύου σωλήνων της πόλης που κάποτε αποτελούσε θαύμα της μηχανικής.
Το τεχνολογικό επίτευγμα είχε υιοθετηθεί και από χώρες της Ευρώπης. Κάποιοι έφτασαν να φαντάζονται την εφαρμογή των υπόγειων μεταφορών με πεπιεσμένο αέρα και στις μετακινήσεις· ακόμη και ανθρώπων μέσα σε κάψουλες διά μέσου των υπόγειων σωλήνων...
Η χρήση της τεχνολογίας στις μέρες μας
Αν και το Ταχυδρομείο πλέον χρησιμοποιεί άλλες μεθόδους -για την όλο και λιγότερη χάρτινη αλληλογραφία-, η τεχνολογία του πεπιεσμένου αέρα χρησιμοποιείται ακόμη και στις μέρες μας, μόνο που πλέον οι κύλινδροι συνήθως περιέχουν χρήματα και έγγραφα και οι σωληνώσεις είναι περασμένες μέσα σε τοίχους πολυκαταστημάτων, τραπεζών, ξενοδοχείων ή ακόμη και νοσοκομείων.
Όσον αφορά, δε, στα ευχετήρια -ή άλλα- μηνύματα, αυτά πλέον μεταφέρονται σε κλάσματα δευτερολέπτου μέσω των ψηφιακών εφαρμογών, χάρη στις υπηρεσίες των δορυφόρων που βρίσκονται εκτός πλανήτη...
16°
