Δεν έχω τηλεόραση, καρδιά μου, εδώ και παραπάνω από μια δεκαετία και με κάποιον τρόπο έχω προφυλάξει τον εαυτό μου από το να ακούω τις καθημερινές μπούρδες που παίζονται εκεί. Δυστυχώς, όμως, μερικές φορές η τηλεοπτική πραγματικότητα καταφέρνει και με φτάνει. Όπως όταν η Τζούλια γέμισε ιούς τους υπολογιστές στη δουλειά μου. Ή όπως όταν ο πολυχρονεμένος ΥΠΟΙΚ μάς δήλωνε στην τηλεόραση πως εάν τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση δεν πιάσουν, τότε θα υιοθετήσει λύσεις Ρουμανίας.
Ευτυχώς για εμένα ήξερα ποιες είναι οι λύσεις Ρουμανίας, χωρίς να χρειαστεί να ασχοληθώ παραπάνω με αυτή την αθλιότητα που ονομάζεται ελληνική τηλεόραση. Το συνταγματικό δικαστήριο στη Ρουμανία αποφάσισε πως οι αλλαγές στο ρουμάνικο ασφαλιστικό και στις σχέσεις εργασίας ήταν αντισυνταγματικές, αίροντας τα μέτρα που είχε πάρει η κυβέρνηση σε συνεννόηση με το ΔΝΤ. Και η ρουμάνικη κυβέρνηση με μια «ευφυή» κίνηση αύξησε τον ΦΠΑ από 19% σε 24%. Ο υψηλότερος ΦΠΑ στην Ευρώπη είναι 25% και τον έχουν οι σκανδιναβικές χώρες (προσφέροντας και τις ανάλογες υπηρεσίες στους πολίτες, φυσικά). Η Ελλάδα έχει 23% ήδη από 1/7/2010. Και ο ΥΠΟΙΚ απειλεί τους πολίτες πως εάν τα δικαστήρια τολμήσουν και ακυρώσουν τις αλλαγές που ψήφισε η κυβέρνηση, θα «τιμωρηθούν». Τώρα θα εξηγήσουμε γιατί αυτό μπορεί να αποδειχθεί μία ακόμη πατάτα της κυβερνητικής πολιτικής.
Τι δουλειά έχει, όμως, μια τεχνολογική στήλη με όλα αυτά; Στοιχειώδες, αγαπητέ Γουάτσον, που θα έλεγε και ο Σέρλοκ. Ζούμε σε μια κοινή αγορά που ονομάζεται ΕΕ και η οποία επιτρέπει τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές. Ταυτόχρονα το ίντερνετ μας επιτρέπει να ελέγχουμε ανά πάσα στιγμή τα επίπεδα των τιμών χωρίς να πρέπει να τρέχουμε στην κάθε χώρα ξεχωριστά. Αυτό σημαίνει πως οι καταναλωτές μπορούν να ψάχνουν τις καλύτερες τιμές από όπου κι αν προέρχονται. Κάτι που μπορεί να κάνει την «εύκολη» λύση της ανόδου του ΦΠΑ μπούμερανγκ. Η Ισπανία έχει 18%, η Γερμανία και η Γαλλία 19% και η Ιταλία και η Βουλγαρία 20% – που σημαίνει πως εάν αγοράσετε το netbook σας στην Ισπανία π.χ. θα σας κοστίσει τουλάχιστον 5% λιγότερο. Εάν αυξηθεί κι άλλο ο ελληνικός ΦΠΑ (ας πούμε στο 25%), τότε το κέρδος και το κίνητρο θα είναι μεγαλύτερα. Θα μου πείτε στα 350 ευρώ αυτό σημαίνει 15 ευρώ (5%), δηλαδή τα μεταφορικά, και άρα κανείς δεν κερδίζει τίποτα.
Θα ήταν μια σωστή παρατήρηση, εάν η ελληνική αγορά ήταν μια κανονική αγορά. Όπως λέγαμε πριν μερικές βδομάδες, όμως, δεν είναι. Σε μια πρόχειρη αναζήτηση που έκανα, είδα πως η διαφορά στις τιμές των ηλεκτρονικών με τη Γερμανία δεν είναι μόνο όσο η διαφορά του ΦΠΑ, δηλαδή 4%, αλλά τις περισσότερες φορές πλησιάζει το 10-12%, κάτι που αρχίζει και κάνει τη διαδικασία πολύ πιο δελεαστική. Στα πλαίσια που η κυβέρνηση λοιπόν δεν μπορεί να επιβάλει ελληνικό ΦΠΑ σε αγαθά που αγοράζονται στο εξωτερικό, κινδυνεύει να χάσει ολόκληρο τον ΦΠΑ και να τον εισπράξει το κράτος που έκανε την πώληση. Και το κυριότερο, αυτός ο έλεγχος μπορεί να γίνει στιγμιαία και για κάθε προϊόν ξεχωριστά. Φτάνει μόνο να τσεκάρεις το ίδιο προϊόν στο skroutz.gr, στο idealo.de ή στο αντίστοιχο site στην Ιταλία.
Με λίγα λόγια, οι φόροι έχουν το νόημα της προσφοράς υπηρεσιών προς τους πολίτες ανάλογα με τις ανάγκες τους. Όταν οι φόροι παίρνουν τη μορφή εκδικητικού τσιφλικά, η κοινωνική σύμβαση για την οποία υπάρχουν χάνεται. Η κυβέρνηση για να καλύψει αυτή τη χαμένη σύνδεση έχει χρησιμοποιήσει τον πατριωτισμό. Σε κάποιους μπορεί να πιάνει χωρίς παραπάνω εξηγήσεις, αλλά επειδή δεν έχω δει κανέναν από όσους το ζητάνε να συμπεριφέρεται με ανάλογα κοινωνικά υπεύθυνο τρόπο, διατηρώ το δικαίωμά μου να αμυνθώ.
15°
