Η αγορά υπολογιστών είναι εδώ και καιρό ένα μπάχαλο. Οι εισαγωγείς φέρνουν κάποια από τα μοντέλα που κυκλοφορούν και μάλιστα σε περιορισμένες ποσότητες, ενώ αγνοούν εντελώς άλλα. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η αγορά να είναι πλημμυρισμένη από ένα μοντέλο για λίγο καιρό, ενώ μετά να εξαφανίζεται και να εμφανίζεται ένα άλλο, ελαφρά διαφορετικό. Τα υπόλοιπα μοντέλα έρχονται ως ανεξάρτητες εισαγωγές (σε ακόμα πιο ακριβές τιμές) ή ως «προσφορές» στο φυλλάδιο κάποιου πολυκαταστήματος.
Για να είμαστε ειλικρινείς, μέσα στην προσπάθειά τους να μπερδέψουν το καταναλωτικό κοινό μήπως και πουλήσουν τίποτα παραπάνω, οι ξένες εταιρείες παρουσιάζουν 3 και 4 φορές το χρόνο διάφορους υποτιθέμενα «καινούργιους» υπολογιστές. Έτσι τον Δεκέμβρη βγαίνει ο υπολογιστής Μπίτσι 1, τον Απρίλη ο υπολογιστής Μπίτσι σε σομόν απόχρωση με άλλη οθόνη, το καλοκαίρι δίνουν τον υπολογιστή μπίτσι ασορτί με μια τσάντα Sex and the City και τον Σεπτέμβρη βγαίνει ακριβώς το ίδιο μοντέλο με μεγαλύτερη μπαταρία και 2 χιλιοστά πιο λεπτό, σε χρυσή επαγγελματική έκδοση.
Είναι στραβό λοιπόν το κλίμα, το έφαγε και ο ελληνικός γάιδαρος. Ας πιάσουμε την αγαπημένη μου κατηγορία netbook. Από τον Δεκέμβρη έχουν ανακοινωθεί τα netbook με την «καινούργια» πλατφόρμα Ν450. Μη φανταστείτε τίποτα δραματικό, ο ίδιος Atom επεξεργαστής είναι σε πιο μικρή συσκευασία, και κυρίως με ένα μοντέρνο chipset, κι όχι το 6ετίας που μας πούλαγαν τόσα χρόνια. Τον Φλεβάρη σάς γκρίνιαζα πως εμείς στο Ελλάντα ακόμα να τα δούμε. Ε, σχεδόν τα ίδια ισχύουν και σήμερα. Υπάρχουν ελάχιστα μοντέλα που κυκλοφορούν με N450, 6 μήνες μετά την κυκλοφορία του. Μάλιστα κάποιοι έξυπνοι τα έχουν βάλει στα μαγαζιά τους από τον Μάη με την ένδειξη προσεχώς και στο τηλέφωνο σου λένε για τέλος Ιουνίου.
Θα μου πεις, ρε φίλε, εδώ δεν έχουμε ξεστοκάρει ακόμα εκείνους τους μαθητικούς υπολογιστές του προηγούμενου Σεπτέμβρη, σιγά μη φέρουμε καινούργιο πράγμα. Κι εδώ θα αναδείξουμε μια πραγματικότητα που κρύβεται επιμελώς. Σύμφωνα με τον ανεξάρτητο δείκτη κλίματος και πωλήσεων που διαθέτει η πηγή μου (ας τον ονομάσουμε δείκτη MG), ο τζίρος στους υπολογιστές το 2009 έπεσε περίπου κατά 20% σε σχέση με το 2008. Κι αυτό το νούμερο θα ήταν αρκετά μεγαλύτερο εάν δεν υπήρχε και εκείνο το πατιρντί με τους μαθητικούς υπολογιστές, που –όπως είχαμε πει– ήταν ένα γλύκισμα υψηλών περιθωρίων κέρδους. Ο ίδιος δείκτης στο τετράμηνο Ιαν.-Απρ. 2010 (πριν δηλαδή η κυβέρνηση παλέψει και κερδίσει τη μάχη υπαγωγής στο ΔΝΤ) κατέγραφε επιπλέον πτώση 20% σε σχέση με το 2009. Στη μετά χρεοκοπίας εποχή η πτώση φτάνει το 50%, αν και είναι νωρίς ακόμα για να έχουμε σαφή συμπεράσματα.
Τι θα σημάνει αυτό; Ακόμα περισσότερες ελλείψεις, ακόμα υψηλότερες τιμές σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και συγκέντρωση του τζίρου στους έξυπνους μεγάλους (διότι έχουμε δει πολλούς χαζούς μεγάλους να κλείνουν την τελευταία δεκαετία). Φυσικά θα επιβιώσουν και διάφοροι μικροί που προσφέρουν επιπλέον υπηρεσίες και αξιοπιστία στους πελάτες τους, αλλά ως καταναλωτές μην περιμένετε άσπρη μέρα.
Η πολύφερνη χίμαιρα του «ανταγωνισμού» για μια ακόμα φορά στη χώρα μας θα είναι απούσα. Και ο τομέας των υπολογιστών ήταν από τα τελευταία προπύργια που υπήρχε έστω και ένα ίχνος αυτού του φαντασιακού κατασκευάσματος που ονομάζουμε «ελεύθερη αγορά». Αλλά φαντάζομαι το ΔΝΤ θα φροντίσει και γι’ αυτό :)
18°
