Άνδρος: Η Πρέσβειρα του Ηνωμένου Βασιλείου Kate Smith γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Πώς διαλέγει κανείς να γράψει για τον αγαπημένο του τόπο στην Ελλάδα και μάλιστα να τον συστήσει στους άλλους; Από πού ν’ αρχίσει; Διάλεξα λοιπόν τον εύκολο δρόμο και, μιας και το περασμένο Σαββατοκύριακο ξαναπήγα για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια στην Άνδρο, αποφάσισα να γράψω για την Άνδρο.
Οι αναμνήσεις μου από την πρώτη επίσκεψη είναι κάπως θολές, αλλά πάντως πολύ καθαρές σε δύο σημεία. Θυμάμαι ότι το νησί ήταν εξαιρετικά πράσινο για κυκλαδονήσι και ότι ήταν γεμάτο από περίτεχνα κατασκευασμένες ξερολιθιές. (Υπάρχει βέβαια κάτι κάπως αγγλικό και στα δύο αυτά χαρακτηριστικά… και βέβαια τόσοι πολλοί γνωρίζουν το νησί από την ταινία «Μικρά Αγγλία»). Ήξερα επίσης για τις κομψές κατοικίες της Χώρας, κληρονομιά της πλούσιας εφοπλιστικής παράδοσης του νησιού.
Ανακάλυψα όμως πολλά περισσότερα, μεταξύ τους μερικές πραγματικές εκπλήξεις. Τα συναρπαστικά ερείπια του Απάνω Κάστρου, μια δύσκολη ανάβαση που σε αποζημιώνει με μια συναρπαστική θέα. Το εκτεταμένο, απολαυστικό και με εξαιρετικά καλή σήμανση δίκτυο μονοπατιών που δημιουργήθηκε και συντηρείται από τη θαυμάσια πρωτοβουλία Άνδρου Μονοπάτια/Andros Routes. Πρόκειται για την καλύτερη τέτοια προσπάθεια που συνάντησα στην Ελλάδα και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους εκείνους που συμμετέχουν. Περπάτησα για πέντε ώρες χωρίς να συναντήσω ούτε έναν άλλο περιπατητή – και χωρίς να χαθώ ούτε μια φορά! Το να βρέξω το κεφάλι μου στη δροσερή πηγή που ανάβλυζε γλυκό νερό στη Σάριζα μέσα στη ζέστη της μέρας. Το ότι περίμενα να βρω ένα εγκαταλελειμμένο και ερειπωμένο μοναστήρι στην Αγία Ειρήνη και, αντί γι’ αυτό, να το βρίσκω άψογα αναστηλωμένο χάρη στη γενναιοδωρία μιας από τις εφοπλιστικές οικογένειες του νησιού, την οικογένεια Πολέμη. Το άγριο, εντυπωσιακό σκηνικό των βουνών καθώς οδηγούσα στο νησί από τα Αποίκια στο Μπατσί. Και τα δυναμικά έργα του Μυταρά στην καλοκαιρινή έκθεση στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή – ακόμα μια ευεργεσία για την Άνδρο από τη ναυτική της κληρονομιά.
Δεν μπορώ να κλείσω το σημείωμα για την Άνδρο χωρίς να μιλήσω για το φαγητό –η ταβέρνα ο Νόνας στη Χώρα ήταν εξαιρετική– και βέβαια τι να πω για τη ζαχαροπλαστική! Θα αναφέρω έναν μόνο από τους πολλούς πειρασμούς που σε περιμένουν καθώς βαδίζεις στην οδό Εμπειρίκου, τα πλασταράκια στου Λυγίζου.
* H Kate Smith είναι η Πρέσβειρα του Ηνωμένου Βασιλείου στην Αθήνα
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
Κάποια μέρη στην Ευρώπη, πέρα από την ομορφιά τους, σε κάνουν να σκεφτείς τι σημαίνει να είμαστε ενωμένοι. Η επίσκεψη σε αυτά σε φέρνει πιο κοντά στην ουσία της ευρωπαϊκής ιδέας.
Τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι, κοιτάω τις φωτό που τράβηξα τους τελευταίους δυο μήνες στο κινητό και ψάχνω να το βρω. Πού πήγε; Φεύγει όντως; Κι αν φεύγει, πού πάει;
27°
