Όταν η καλλιτέχνης και ηθοποιός Ρίτα Κάντιλακ έκανε στριπτίζ στο κλαμπ Λουξεμβούργο της περιοχής του Ποσειδωνίου
Το καλοκαίρι του 1965 η Ρίτα Κάντιλακ έκαψε μάτια, καρδιές και αντρικά ζωτικά όργανα κάτω από τη ζώνη, με το καυτό στριπτίζ της στο κέντρο «Λουξεμβούργο», στη σημερινή διασταύρωση Θάλητος με Πιττακού, ενταύθα. Οι αναστεναγμοί, αφού εκείνη τη βραδιά φυσούσε ο μπάτης, αντιλαλούσαν πεντακάθαρα μέχρι και την Άνω Πόλη. Ήταν ο καιρός που η Ρίτα Κάντιλακ προξενούσε ονειρώξεις και πανζουρλισμό, άμα τη εμφανίσει. Η γαλλίδα σεξοβόμβα, ηθοποιός, τραγουδίστρια και μαστόρισσα του γυμνιζατέρ, έμαθε τη γδυτική τέχνη στους παριζιάνικους ναούς Κρέιζι Χορς και Φολί Μπερζέρ, είχε ένα πλατινέ που προξενούσε φαντασιώσεις και ένα κορμί που διέγειρε πόθους στο πιτς φιτίλι. Στο «Λουξεμβούργο», η Κάντιλακ μας κατέφθασε «εισαγωγή» από το κλαμπ «Κουίντα» της Φωκίωνος Νέγρη.
Για τις μυθικές νύχτες της «Κουίντας» έμαθα τα καθέκαστα όταν έκανα έρευνες και ρεπεράζ για το μυθιστόρημα «Τα χλωμά σιντριβάνια της Φωκίωνος Νέγρη». Μιλώντας με βέρους Κυψελιώτες, συνειδητοποίησα πως το κλαμπ που είχαν ανοίξει συνεταιρικά ο πολίστας του Ολυμπιακού Μπάμπης Μουτσάτσος μαζί με το ερυθρόλευκο κανόνι-ποδοσφαιριστή Μίμη Στεφανάκο, μνημονεύεται ακόμα στα πέριξ των σιντριβανιών και του διάσημου αγάλματος του Σκύλου, ως το απόλυτο ντανσέ της σίξτις Αθήνας. Η συνοικία είχε ένα προφίλ ροκενρολάδικο και τεντιμπόικο, είχε παίξει στην Κυψέλη ως και ο Έρικ Κλάπτον, those were the days.
Η Ρίτα Κάντιλακ κατέφθασε από τη Μονμάρτη το 1963, καλεσμένη του σκηνοθέτη Γρηγόρη Γρηγορίου για να χορέψει τσίτσιδη ενώπιον της κάμερας, για τις ανάγκες της ταινίας «Αυτό το κάτι άλλο». Στην «Κουίντα» γνώρισε τον ιδιοκτήτη της Μπάμπη Μουτσάτσο, που είχε φήμη δεινού πλέιμποϊ και σκόραρε ως απόλυτο αθηναϊκό It boy της δεκαετίας του ’60. Ερωτεύτηκαν παράφορα, το ζευγάρι τους ήταν hotter than July (μέρες που είναι), κι έτσι ωραία και καλά η Ρίτα ανεβαίνει και στη Θεσσαλονίκη για παραστάσεις-αρπαχτές, προκειμένου να απολαύσει από κοντά και η Βόρειος Ελλάς τη Γαλλίδα με το καυτό μπικίνι.
Το «Λουξεμβούργο» στο Καραμπουρνάκι δεν ήταν τυχαίο κλαμπ, εξαιτίας του όλη η περιοχή του Ποσειδωνίου αποκαλούνταν «μένω εκεί στου Λουξεμβούργου». Ξεκίνησε σαν ταβέρνα δίπλα στο κύμα, την άνοιξε ένας Αθανάσιος Ροκάκης το 1931, και παρέμεινε ανοιχτή έως το 1958. Στη συνέχεια απέκτησε το μέρος ένας Κούμπος, που έτρεξε το «Λουξεμβούργο» σαν κλαμπ, ώσπου να κλείσει κάπου στα τέλη των σίξτις. Η Ρίτα Κάντιλακ έκανε το σόου της και ήρθε για να βάλει φωτιές σε ένα τοπόσημο όπου ήδη είχαν ήδη εμφανιστεί ο Σέρτζιο Εντρίγκο του θηριώδους χιτ «Io che amo solo te», η διάσημη ιταλική ορχήστρα I Demoni, ενώ τα προηγούμενα χρόνια στο πιάνο του «Λουξεμβούργου» είχε κάθισε ο Χατζιδάκις ακομπανιάροντας τη Μούσχουρη. Αργότερα έπαιξαν ο Καζαντζίδης και ο άρτι αφιχθεις από Αμερική Χάρι Κλυνν, ενώ όπως καλοθυμάται μια γειτόνισσά μου στην Ανω Πόλη: «Εμείς πηγαίναμε για να απολαύσουμε τη Μαίρη Πάρμεν, κόρη του μαέστρου της διάσημης ντόπιας Ορχήστρας Πάρμεν, Παρμενίωνα Αντωνιάδη, και ειδικά για το σουξέ της “Μη μου θυμίζεις τις ώρες που φύγαν, μη μου θυμίζεις χαμένες χαρές / Μη μου θυμίζεις τις ώρες που φύγαν, ας τον καημό μου τη λήθη να βρει”».
Μελαγχολώ. Σήμερα στη θέση του κλαμπ στο Ποσειδώνιο υπάρχει μια οκταώροφη οικοδομή, τα κύματα μπαζώθηκαν από τις επιχωματώσεις, ενώ ένας αστικός θρύλος θέλει κάποτε στο «Λουξεμβούργο» να τρώει το τελευταίο του γεύμα ο αμερικανός δημοσιογράφος Τζορτζ Πολκ πριν του φυτέψουν σφαίρα στο κεφάλι και το κουφάρι του βρεθεί μπλαβιασμένο στον Θερμαϊκό.
Όμως, οι ταραγμένες μέρες, όταν η Ρίτα Κάντιλακ βγήκε στην πίστα το καλοκαίρι του 1964, ήταν παρελθόν. Είτε δεξιά είτε της Ένωσης Κέντρου είτε αριστερά λιγούρια, όλα ξερογλείφονται υπερκομματικά, συμβίες αγριοκοιτάζουν συμβίους με βλέμμα «παντόφλα που έχει να πέσει στο σπίτι» καθώς η Ρίτα ραντίζει το Ποσειδώνιο με λαγνείες.
Η Κάντιλακ, που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη και την επόμενη χρονιά, το 1965, για τη Διεθνή Έκθεση, λίγα χρόνια αργότερα, με τον Μουτσάτσο, εγκατέλειψαν την Ελλάδα για το Παρίσι. Το μαγικό κορίτσι έσβησε από τον καρκίνο το 1996. Ο Μουτσάτσος πέθανε το 2017. Στη Φωκίωνος Νέγρη, εκεί που βρισκόταν το κλαμπ «Κουίντα», υπάρχει πλέον ένα κομμωτήριο. Το «Λουξεμβούργο», επίσης, δεν υπάρχει στο Ποσειδώνιο, ο χρόνος ξέρει να εξοντώνει όλα με πείσμα, μεθοδικά και αμετανόητα. Για την ιστορία: το αληθινό όνομα της Ρίτας ήταν Νικόλ Γιαστερμπέλσκι. Το Κάντιλακ το διάλεξε ο ιμπρεσάριος του καμπαρέ «Κρέιζι Χορς», λόγω του πυραυλοκίνητου στήθους της που έμοιαζε με τους μνημειακούς, γυαλιστερούς νίκελ μπροστινούς προφυλακτήρες της ομώνυμης μάρκας αυτοκινήτων.
«Ξυπνάτε από τα μνήματα αδικοσκοτωμένοι / Να δήτε την πατρίδαν σας απελευθερωμένη. / Ξυπνάτε από τα μνήματα, δεν είσθε πια ραγιάδες / Ξυπνάτε κι ήρθ’ η λευθεριά, έφυγαν οι αγάδες»
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου είναι σαν χρονοκαψούλα, μέσα του συνυπάρχουν, αλληλεπιδρούν και νοηματοδοτούν η μια την άλλη οι μεγάλες ιστορικές στιγμές που σημάδεψαν τη Θεσσαλονίκη
15°
