Geia sou, file, chronia polla, kali chronia»! Τα μαυράκια που με παίρνουν στο κατόπι κάθε μέρα καλύπτοντας διακτινισμένα όλο το πεζοδρόμιο της Τσιμισκή, από «Τερκενλή» έως «Zara», παλεύουν να μου φορέσουν στον καρπό πολύχρωμο φυλαχτό για καλή τύχη. Οι «Ακούνα Ματάτας» είναι χαμογελαστοί και ίσως οι μόνοι που δείχνουν σίγουροι για το προϊόν τους. Αν το πάρω, θα αλλάξει η τύχη μου, λένε, κι όχι μόνο σε μένα αλλά σε χιλιάδες κάθε μέρα, που τους κάνουν πέσιμο. Λες;
Αν και πιστεύω πως τα λεφτά είναι στο επάγγελμα του καλού άγγελου τραυματιοφορέα, καθώς η Θεσσαλονίκη και ειδικά ο βράχος της Άνω Πόλης γλιστράει τόσο επικίνδυνα με τα χιόνια και τους παγετούς της προηγούμενης εβδομάδας, που ένας φύλακας της παγωμένης σίκαλης, που θα βοηθάει δηλαδή τους ηλικιωμένους να μην πέσουν στον γκρεμό, μπορεί να αμειφθεί πλουσιοπάροχα. Και μιας και σας πήγα Άνω Πόλη, χρόνια πολλά και στην ταβέρνα «Τσινάρι», που φέτος κλείνει 125 χρόνια ζωής και έβγαλε και πινακίδα κηρύττοντάς το προς πάντα τα έθνη που τα βγάζει κατά κει ο δρόμος. Μεζεκλίδικο είναι το «Τσινάρι», νέος κόσμος το τιμάει, και ακριβώς απέναντι κάντε μια στάση και στο καφέ «Αίθριον», ζεστό, γλυκό και landmark της γειτονιάς.
Πάμε κάτω πάλι, στη Μητροπόλεως και Πλουτάρχου γωνία, όπου είμαι σίγουρος πως κάθε αρσενικός που βγαίνει από τη νεοφερμένη μπουτίκ Nespresso, στο μυαλό του δεν έχει μόνο τις γεύσεις καφέ που θα φτιάχνει αλλά και την πιθανότητα πως βρήκε τον τρόπο να έρθει πιο κοντά με το κουλ του Τζορτζ Κλούνεϊ. Τρελή ντιζαϊνιά, συμφωνία χρωμάτων σε μίνιμαλ τόνο, μεταλλικές συσκευές-καφετιέρες, αξεσουάρ, ορίστε το στοίχημα με κωδικό Nespresso: θα το κερδίσει το φραπόγαλον, το ρόφημα το παραδοσιακόν του βορρά; Τρελό ντέρμπι δηλαδή, Κλούνεϊ εναντίον Βρύζα, για να ευχηθώ και χρόνια πολλά και μακροημέρευση στον Ζήση, που ανέλαβε τον ΠΑΟΚ.
Κατά τα άλλα, ψόφος, ζόφος, παγωμένος Όλυμπος, καιρός για πούδρες και κατεβασιές στη Βασιλίτσα, το Καϊμακτσαλάν, το Σέλι, τα Τρία-Πέντε Πηγάδια και το Πισοδέρι, που ειδικά το τελευταίο, τώρα τελευταία, πολύ το τιμάνε τα εναλλακτικά παιδιά του snowboard. Για να αναλύσουμε ακόμα περισσότερο, τη Βασιλίτσα την προτιμούν οι Αθηνέζοι, εκτός από την τελευταία πίστα που παραδοσιακά είναι της φυλής των MicroXtremάδων του Γεράσιμου, ενώ στο Καϊμακτσαλάν, Τρία-Πέντε και στο Σέλι συχνάζουν οι mainstream εκδρομείς του σαββατοκύριακου.
Μετά τις 7, ο θεσσαλονικιώτικος χειμώνας μού θυμίζει τον ξανθιώτικο, κοινώς σαν να φοβούνται όλοι πως θα βγει η αρκούδα και λουφάζουν. Αν και το πιο ωραίο το άκουσα μια τέτοια άδεια νύχτα στο καφέ «Γαζία», όταν καλεσμένος μιας γκέι ακτιβιστικής παρέας και ρωτώντας «γέρος, γέρος, ποιος διάολο είναι αυτός ο γέρος που λέτε πως θα μας θάψει όλους» πήρε απάντηση με μια φωνή: «Η Μαντόνα, βρε άσχετε, έτσι τη λέμε χρόνια».
Άντε να δώσω και μερικά tips φτηνού και καλού φαγητού στα πέριξ του Ναυαρίνου, που μόνο το τιμημένο και ατρόμητο φοιτηταριό δεν το βάζει κάτω με το ψύχος και περιπλανιέται ανταλλάσσοντας σημειώσεις και φιλιά: Γευστικότατα κομμάτια Roma Pizza στο ένα ευρώ το τεμάχιο και καταπληκτικοί μελένιοι λουκουμάδες, που όμως μπορείς πέρα από τα καρύδια να τους σοκολατάρεις κιόλας, 3,50 οι έξι τεράστιες κομματάρες. Και τιμή, δόξα και βίβα Ζαπάτα στο εστιατόριο «Σπάτα», όπου ένα τεράστιο club sandwich φτιαγμένο με μαλακότατη πίτα, καλοψημένο γύρο, κασέρια, μαρούλια κι ένα βουνό πατάτες, πλήρες γεύμα σου λέω, διατίθεται στα 4,50. Έτσι περνάει το κρύο και μην παραπονιέσαι που ούτε για μουσικές σου έγραψα ούτε για εναλλακτικά με ποδήλατα και τέτοια. Ποιος κάνει πετάλι με τέτοια πούντα; Γεύσεις καύσιμα και καφέδες για αυτόματη ανάφλεξη θέλουν οι ψυχές εδώ πάνω για να επιβιώσουν με αυτές τις παλιοθερμοκρασίες.
ΦΩΤΟ: Έργο του Γιώργου Σάρδη, από την έκθεση «Σπουδή στον Σουρεαλισμό». Με την πρωτοβουλία της φωτογραφικής ομάδας «Φωτοπόροι», Βίλα Καπαντζή (Βασ. Όλγας 108).
12°
