Σε ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο facebook ο Γενικός Διευθυντής της NESTLE, Peter Brabeck – Letmathe αναφέρεται στις δύο απόψεις που υπάρχουν για το νερό. Η πρώτη άποψη είναι αυτή των Μ.Κ.Ο που θεωρεί το νερό δημόσιο αγαθό, άποψη που ο ίδιος θεωρεί ακραία. Συγκεκριμένα λέει ότι αυτή η άποψη «σημαίνει ότι ως άνθρωπος πρέπει να έχεις δικαίωμα πρόσβασης στο νερό. Αυτή είναι ακραία λύση». Η άλλη άποψη την οποία και υποστηρίζει ο κύριος Letmathe είναι αυτή των επιχειρηματιών που θεωρούν ότι το νερό είναι τρόφιμο όπως όλα τα άλλα και πρέπει να έχει αγοραστική αξία. Φυσικά η NESTLE είναι μια εταιρεία που κατέχει κυρίαρχη θέση στην εκμετάλλευση του νερού και ως εκ τούτου δεν περιμένει κανείς να ακούσει κάτι διαφορετικό. Όταν όμως ακούμε αυτές τις θέσεις, έστω διαφορετικά διατυπωμένες, από τους δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους μας τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν άλλη τροπή.
Αν σκεφτούμε ότι οι επιστήμονες εδώ και πολλά χρόνια μιλούν για την επιδείνωση των κλιματικών συνθηκών και την έλλειψη νερού, μπορούμε να καταλάβουμε ότι τότε όποιος θα ελέγχει το νερό θα ελέγχει και την ίδια μας τη ζωή. Γι’ αυτό και σε όλες τις χώρες που έχει μπει το Δ.Ν.Τ, η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης αποτελεί πρώτη προτεραιότητα. Για να μην φτάσουμε σε καταστάσεις Λατινικής Αμερικής όπου η ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο δεν έφεραν βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και μείωση κόστους αλλά απεναντίας απαγορεύσεις πρόσβασης των πολιτών στο νερό των πηγών, των ποταμών ακόμη και στη συλλογή βρόχινου νερού, θα πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Ευρωπαίων πολιτών που γύρισαν την πλάτη στο ιδιωτικό μοντέλο και διεκδίκησαν την ανάκτηση του ελέγχου των εταιρειών ύδρευσης από το κράτος ή τους δήμους.
Στο Παρίσι μετά από 25 χρόνια αποτυχημένης ιδιωτικής διαχείρισης ο δήμος πήρε πίσω την διαχείριση του νερού από τις γαλλικές πολυεθνικές Suez και Veolia, στο Βερολίνο ο δήμος μαζί με τους κατοίκους δίνουν αγώνα για να πάρουν πίσω τη διαχείριση του νερού τους από την γερμανική RWE, ενώ στην γειτονική Ιταλία οι κάτοικοι κατάφεραν να συγκεντρώσουν υπογραφές για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού. Έτσι τον Ιούνιο του 2011, και παρά το γεγονός ότι το δημοψήφισμα δεν έτυχε καμιάς δημοσιότητας από τα εθνικά ΜΜΕ, το 95% των Ιταλών που ψήφισαν τάχτηκαν υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα του νερού.
Στην Ελλάδα βέβαια δεν έχουμε την κουλτούρα του ενεργού πολίτη. Αν δεν θιγόμαστε προσωπικά σε κάτι, δεν συμμετέχουμε σε διαδικασίες διεκδίκησης συλλογικών αγαθών. Το παράδειγμα όμως της Ιταλίας όπου οι ίδιοι οι πολίτες κατάφεραν να προκαλέσουν ένα δημοψήφισμα και τελικά να το κερδίσουν είναι χαρακτηριστικό των όσων μπορούν να πετύχουν οι ενεργοί πολίτες. Στη Θεσσαλονίκη ήδη δημιουργήθηκε το «Κίνημα των 136» όπου εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΘ μαζί με πολίτες, ένωσαν τις δυνάμεις τους για την διεκδίκηση της διατήρησης του νερού ως δημόσιου αγαθού. Ας ελπίσουμε σύντομα να δούμε αντίστοιχη κίνηση και στην Αθήνα.
