O σχεδιαστής μόδας Στέλιος Κουδουνάρης μας ξεναγεί στη δική του Αθήνα

Ντυμένος με τα χαρακτηριστικά του μαύρα, που έρχονται σε αντίθεση με τις όλο χρώμα δημιουργίες του, ο Στέλιος Κουδουνάρης μάς καλωσόρισε στο ατελιέ του, τον γεμάτο από ψαλίδια, κουβάρια από νήματα και πατρόν μικρόκοσμό του, εκεί όπου η μόδα παίρνει ζωή. Ανάμεσα στο δημιουργικό χάος βλέπω άδειες (μαύρες εννοείται) κρεμάστρες και αυτό γιατί, εν όψει του Paris Fashion Week, ο Έλληνας σχεδιαστής παρουσιάζει τη νέα του συλλογή για το επόμενο Φθινόπωρο-Χειμώνα 2025-26 σε κεντρικό showroow στο Παρίσι, ενώ παράλληλα συμμετέχει στην έκθεση μόδας «Tranoi Paris» –ο κύριος λόγος που αποφάσισε να αποχωρήσει από το «My Style Rocks». Ο «αυστηρός» κριτής λατρεύει τις «Καλημέρες» και δεν αγαπάει καθόλου τη μόδα των late 80s, early 90s, αλλά ούτε και τα πεζοδρόμια της πόλης. Μάλιστα, «προσκαλεί» τον δήμαρχο, Χάρη Δούκα, για καφέ στο χέρι και περίπατο. Κύριε Κουδουνάρη, τελικά η Αθήνα παίρνει το «5»;

Συνέντευξη στον Στέλιο Κουδουνάρη 

Μια τυπική ημέρα του Στέλιου Κουδουνάρη.
Ξυπνάω στις εφτά, αλλά σηκώνομαι κατά τις εννέα παρά. Απαντάω emails από το κρεβάτι και βλέπω τις ειδήσεις της ημέρας. Ξεκινάω με γυμναστική, την οποία έχω ξαναβάλει τον τελευταίο καιρό στη ζωή μου έπειτα από 3 χρόνια. Μετά, είμαι μεταξύ ατελιέ και καταστήματος μέχρι το βράδυ. Πάει από κάτι πολύ δημιουργικό, όπως η διαδικασία ολοκλήρωσης μιας συλλογής ή η δημιουργία ενός ρούχου, μέχρι πολύ διαδικαστικά πράγματα, όπως πληρωμές και όλα αυτά τα βαρετά που πρέπει να γίνουν. Κανονικά βγαίνω για φαγητά τα βράδια- το προτιμώ από το ποτό- αλλά τώρα σε συνδυασμό με τη γυμναστική προσπαθώ να το κόψω. 

Περιγράψτε τον εαυτό σας με τρεις λέξεις.
Εργατικός, γκρινιάρης, δημιουργικός. Γκρινιάζω απλώς για να το πω και να μου φύγει.

Αν μπορούσατε να είχατε μια υπερδύναμη, ποια θα επιλέγατε;
Να είμαι αόρατος. Όχι για να κρυφακούω, αλλά για να βλέπω καλύτερα. Όχι με την έννοια του κουτσομπολιού και της κλειδαρότρυπας, αλλά της παρατήρησης. Θα ήθελα να μπορώ να παρατηρώ ανενόχλητος πώς τρώνε, χορεύουν, πώς μιλάνε, πώς αγγίζονται, πώς φιλιούνται, πώς κινούνται στον χώρο οι άνθρωποι. Αυτό με εμπνέει πάρα πολύ. Θα ήθελα να έχω τον χώρο και τον χρόνο μου. Παλιότερα καθόμουν και παρατηρούσα και με ρωτoύσαν τι έχω. Δεν είχα κάτι, απλά έκανα “zone out”. 

Τρία hero pieces στο ντύσιμο.
Μαύρο σακάκι, λευκό πουκάμισο, πολύ ψηλές, μυτερές γόβες λουστρίνι για τις γυναίκες και ένα φαρδύ μαύρο μάλλινο παντελόνι με πιέτες για τους άντρες.

Το αγαπημένο σας πανωφόρι.
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλά πανωφόρια, τα περισσότερα δεν τα φοράω, γιατί είμαι λίγο της ευκολίας τις καθημερινές. Θα αρπάξω το μαύρο μπουφάν που είναι στην καρέκλα . Αν είναι να ντυθώ, το αγαπημένο μου είναι ένα ωραίο oversized καφέ- και όχι μαύρο περιέργως.

Φοράτε καφέ με μαύρο;
Ναι με το σκούρο, μ’αρέσει πάρα πολύ. Και το μπλε με μαύρο.

Μια «μόδα» που δεν συμπαθήσατε ποτέ;
Δεν αγαπάω τα σκισμένα και κατεστραμμένα ρούχα και το πάρα πολύ έντονο mix and match. Δεν αγαπάω τη μόδα των late 80s, early 90s. Επίσης την εμμονή με το μπαλσάμικο και τις σαλάτες με φρούτα.

Ποια στοιχεία χαρακτήρα δεν συγχωρείτε;
Την αχαριστία, το ψέμα με φθόνο και το έντονο κουτσομπολιό. Ακόμη κι αν δεν αφορά εσένα, ξέρεις ότι αυτός που το κάνει θα το κάνει και σ’ εσένα. Μάλιστα, είναι χειρότερο να μη σε αφορά το κουτσομπολιό και να σ’ το λένε. Γιατί με παίρνεις να μου πεις πράγματα που δε με νοιάζουν; Τέτοιοι άνθρωποι με απωθούν.

Το άρωμά σας.
Έχω ένα αγαπημένο που το «απατάω» κατά καιρούς. Είναι το Allure της Chanel. To φοράω πάρα πολλά χρόνια. Τον τελευταίο καιρό κάνω διάφορες δοκιμές και επειδή μου στέλνουν διάφορα δώρα αρώματα, μπαίνω στον πειρασμό να τα δοκιμάσω. Αν μου αρέσει κάτι, το φοράω. Πάντα όμως καταλήγω στο Allure. Είναι μόνιμη σχέση.

Ένα χρώμα που περιγράφει τον Στέλιο Κουδουνάρη. Γιατί;
Ε, το μαύρο, που βέβαια δεν είναι χρώμα. Για την ακρίβεια, πάνω μου μου αρέσει το μαύρο. Το φοράω γιατί μου δημιουργεί αποστάσεις από τα πράγματα, με κάνει να μη γίνομαι ένα με τα ρούχα που δημιουργώ, με τους ανθρώπους το ντύσιμο των οποίων επιμελούμαι. Με κάνει να νιώθω πιο απαρατήρητος. Τα χρώματα τα προτείνω πολύ στον κόσμο και τα απολαμβάνω πια. Πλέον, το μαύρο μου είναι πολύ βαρετό δημιουργικά. Στον χώρο μού αρέσει το γκρι. Αναδεικνύει τα πάντα και κρύβει τις ατέλειες.

Καλοντυμένοι της «αθηναϊκής σκηνής» που παίρνουν «5» από εσάς.
Οι επώνυμοι άνθρωποι που γνωρίζουμε και είναι στα φώτα έχουν πάντα στιλιστική βοήθεια. Αυτό σημαίνει ότι στη ζωή τους βαριούνται να ντυθούν. Είναι λογικό αν έχεις συνέχεια συνεντεύξεις, εκδηλώσεις, συναυλίες, παρουσιάσεις, τις υπόλοιπες ώρες να φοράς ένα κολάν και ένα φούτερ. Επομένως δε θα τους κρίνουμε για τη δουλειά ενός επαγγελματία. Μπορώ να σου πω πολλούς ανθρώπους που θαυμάζω στιλιστικά, αλλά δεν τους ξέρετε.

Διάσημοι της διεθνούς σκηνής που παίρνουν «5» από εσάς;
Ο Damiano, ο τραγουδιστής των Maneskin είναι ένα πρόσωπο που έχω παρατηρήσει. Μου αρέσει πολύ η ελευθερία και το στιλιστικό θράσος που έχει. Η Zendaya μ’ αρέσει στις εμφανίσεις της.

Μια σταρ που θα θέλατε κάποια στιγμή να φορέσει δημιουργία σας.
Η Madonna. Δε μου αρέσει όπως ντύνεται πια, αλλά θα ήθελα να κάνω «τικ» σ’ αυτό το παιδικό όνειρο.

Θα φτιάχνατε ένα ρούχο που δε σας αρέσει εφόσον αρέσει στην πελάτισσά σας;
Όχι. Αν κάποια πελάτισσα θέλει κάτι ειδικό που είναι εκτός του στιλ μου, θα το συζητήσουμε και θα το φέρουμε εκεί που μπορούμε να συναντηθούμε. Σέβομαι την επιθυμία της και δε θα το απορρίψω όπως θα έκανα 15 χρόνια πριν. Αν θέλει κάτι πολύ συγκεκριμένο που δε μπορώ ή δε θέλω να κάνω, θα την παραπέμψω σε άλλο συνάδελφο που θα το κάνει καλύτερα. Το έχω κάνει πολλές φορές.  

Υπάρχει το «Δεν σου πάει» πια;
Για εμένα, ναι. Το αν θες να το βάλεις επειδή σου αρέσει είναι άλλη ιστορία. Είναι αποδεκτό. Δε θα κρίνουμε κάποιον επειδή θέλει να βάλει κάτι. Μην μπερδευτεί ο ρόλος μου στο «My Style Rocks» με το τι συμβαίνει γενικά. Αυτός είναι ένας διαγωνισμός όπου έρχονται κατ’ επιλογήν να κριθούν. Αν με ρωτήσεις τη γνώμη μου για ένα ντύσιμο θα σου την πω. Εάν εσύ θέλεις να το βάλεις, με γεια σου, με χαρά σου. Εγώ όμως, για να δημιουργήσω κάτι ή να προτείνω κάτι βασίζομαι σε ένα πλαίσιο. Έχει να κάνει με αναλογία, με συμμετρία, με ισορροπία με κανόνες που υπάρχουν. Δε μπορούμε να αγνοήσουμε τελείως τους κανόνες. Από εκεί και πέρα είναι υποκειμενικό. 

Ο τρόπος που ντυνόμαστε είναι δακτυλοδεικτούμενος /κατακριτέος σήμερα;
Ναι. Βέβαια, πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Παλιότερα άκουγες συνέχεια «Πώς έχει ντυθεί έτσι αυτή/αυτός;»  ή «Αυτός, για να έχει ντυθεί έτσι, είναι γκέι, πλούσιος, φτωχός», οτιδήποτε. Τώρα δεν είναι τόσο συχνό αυτό, αλλά ούτε έχει τελειώσει. Όταν διαβάζουμε στα ΜΜΕ ότι ένας άνθρωπος έχει κακοποιηθεί και υπάρχει από κάτω σχόλιο «Με αυτό που φόραγε...» σημαίνει ότι  δεν έχει τελειώσει. Ακόμη υπάρχει μερίδα κόσμου που καταδικάζει κάποιον για το οτιδήποτε στην εμφάνισή του. 

Αγαπημένο σας σχέδιο;
Από την τωρινή συλλογή ξεχωρίζω ένα μπορντό παλτό κι ένα μαύρο φόρεμα με συνθετική γούνα.

Να διαγράφεται η ταμπέλα στο ρούχο, να φαίνεται το αυτοκόλλητο στον πάτο του παπουτσιού ή να μη σου πάει καθόλου το ρούχο; Ατημέλητο ή κακόγουστο;  Ποιο είναι χειρότερο;
Η ταμπέλα στο ρούχο και το αυτοκόλλητο στο παπούτσι ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Αφορούν έναν άνθρωπο που δεν έχει επιμεληθεί πολύ την εικόνα του. Το να μη σου πάει το ρούχο είναι διαφορετικό. Αν εσύ πιστεύεις ότι σου πάει, βάλ’ το. Ο απεριποίητος άνθρωπος είναι πιο «ενοχλητικός» από κάποιον που εμείς θεωρούμε ότι δεν του πάνε τα ρούχα του.

Το γούστο, αυτό που λέμε αίσθηση του στιλ, είναι έμφυτο;
Μπορεί να είναι έμφυτο, μπορεί να καλλιεργηθεί, μπορεί να καλλιεργηθεί και υποσυνείδητα.Μπορείς κάποιος να γεννηθεί παρατηρητικός και να συνδέει πράγματα, υφές, χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις- γιατί το γούστο είναι γενικό. Ή ένας άνθρωπος να βρεθεί σε ένα περιβάλλον με άλλους και να αποσπάσει τα καλά τους στοιχεία, να επηρεαστέι θετικά και να σχηματίσει μία άλλη αίσθηση του γούστου.

Αγαπημένος ξένος σχεδιαστής;
Αυτή την περίοδο μ’ αρέσει πολύ ο Matthieu Blazy και ο Jonathan Anderson. Αλλά περισσότερο θαυμάζω συλλογές παρά σχεδιαστές.

Παίκτρια του «My Style Rocks» που έχετε ξεχωρίσει;
Η Φωτεινή Τράκα στον δεύτερο κύκλο. Ήταν μια περίπτωση που δεν το έβαζε ποτέ κάτω, δεν κουραζόταν ποτέ και σε κάθε επεισόδιο ξεπερνούσε τον εαυτό της. Έχει μία συνέπεια. Ακόμη και τώρα ασχολείται ουσιαστικά με τη μόδα και όχι μόνο σε επίπεδο influencing.

Εκπομπή μόδας στο εξωτερικό όπου θα θέλατε να συμμετέχετε.
To «Project Runaway», όπως ήταν παλιά. Και σαν διαγωνιζόμενος θα μου άρεσε, όταν ήμουν στο ξεκίνημά μου.

Νιώσατε ότι αδικήσατε κάποια παίκτρια;
Μπορεί λίγο, αλλά το διόρθωσα μετά.

Ένα συμβάν στο «My Style Rocks» για το οποίο έχετε πει «καλύτερα να μην είχε γίνει».
Κάποιες viral στιγμές που έχουν τσακωθεί πολύ τα κορίτσια μεταξύ τους θα προτιμούσα να μην τις είχαμε ζήσει. Όπως και όταν είχα νεύρα και ένταση από τα πολύωρα γυρίσματα, θα προτιμούσα να μην το έχω δείξει. Από την άλλη, παραμένουν κομμάτι της ιστορίας του «My Style Rocks». Είμαστε άνθρωποι και όλα είναι κανονικά. Γι’ αυτό λέγονται και reality, γιατί καταγράφουν αληθινές αντιδράσεις.

Η τελευταία κλήση στο κινητό σας και το τελευταίο μήνυμά σας.
Η κλήση ήταν από την κουμπάρα μου, την Ντέμπορα, και το μήνυμα από τη συνεργάτιδά μου Μία Ευγενειάδη.

Το πρώτο διαμέρισμα στην Αθήνα όπου ζήσατε μόνος σας;
Με το που ήρθα στην Αθήνα, συγκατοίκησα στα Ιλίσια-Ζωγράφου με τον Βαρνάβα, έναν πολύ καλό μου φίλο μου από το σχολείο. Μετά μετακομίσαμε στο Παγκράτι. Συνολικά μείναμε μαζί 15 χρόνια. Μόνος μου τελείως έμεινα στο σπίτι όπου μένω τώρα, στον Λυκαβηττό.

Το αγαπημένο σας αντικείμενο μέσα στο σπίτι;
Η καφετιέρα

Η πρώτη σας δουλειά;
Όταν ήμουν μικρός, βοηθούσα τους γονείς μου στο συνοικιακό κατάστημα με ρούχα που έχουμε στη Λεμεσό από το ’92. Η πρώτη μου δουλειά επί πληρωμή ήταν σερβιτόρος, στα φοιτητικά μου χρόνια.

Ποια ήταν η καλύτερη δεκαετία της Αθήνας και γιατί;
Μπορεί να είναι η επόμενη. Όσο πιο πολύ ζω στην Αθήνα, τόσο πιο πολύ μ’ αρέσει. Από το 2004 που την ξέρω, εξελίσσεται.

Μπορείτε να μας προτείνετε δύο μέρη για καλό και φτηνό φαγητό;
Πάντα δύσκολος συνδυασμός. Για καλό μαγειρευτό, σπιτικό, η Σαΐτα στην Πλάκα και το Μαύρο Πρόβατο στο Παγκράτι, που ποτέ δεν απογοητεύει.

Ποιο είναι η πιο φρικτή πλατεία της πόλης;
Η πλατεία Ομονοίας.

Ποιος μουσικός θα θέλατε να γράψει το σάουντρακ της πόλης.
Αν ήταν στη ζωή ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, θα έλεγα εκείνον. Θα εξυμνούσε την κλασσικότητα, την ιστορία, τον πολιτισμό. Τη σύγχρονη πολύπλευρη Αθήνα θα μπορούσε και ένας νέος καλλιτέχνης να την αποτυπώσει. Θα μπορούσε να είναι τραπ ή μπουζούκι. Ακόμη και το video clip της Σάττι που έδειχνε όλη αυτήν την ελληνική «παράνοια», αποτύπωνε ένα κομμάτι της πόλης.

Ο αγαπημένος σας αθηναϊκός ήχος;
Το τίναγμα των σεντονιών από τα γειτονικά μπαλκόνια στα χρόνια της καραντίνας και οι κυριακάτικες καντάδες από δύο κυρίους στη Νεάπολης Εξαρχείων.

Η καλύτερη θέα στην Αθήνα;
Από τον Περιφερειακό Γαλατσίου.

Μια συναυλία που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Της Madonna στο ΟΑΚΑ το 2008.

Μια «αθηναϊκή» λέξη που δεν ακούτε πια;
Θα ήθελα να ακούω περισσότερες «καλημέρες». Έχει χαθεί η έννοια της γειτονιάς. Βλέπω κάποιον στην πολυκατοικία και μου περνούν χίλιες σκέψεις, οπότε χάνεται η «καλημέρα».

Πού δώσατε το πρώτο σας ραντεβού στην Αθήνα;
Σε ένα πολύ ακριβό εστιατόριο (για μένα τότε) και είχα πολύ στρες για το αν θα μπορούσα να το πληρώσω.

Σεξ, φαγητό, ύπνος. Με σειρά προτεραιότητας.
Κανονικά είναι πρώτα το σεξ. Αλλά, αν πεινάω, δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Πάει δηλαδή ανάλογα με την ανάγκη, κανένα δεν εξουδετερώνει το άλλο. Όμως σίγουρα θα έβαζα τελευταίο τον ύπνο.

Μια «μόνο στην Αθήνα γίνονται αυτά» ιστορία που σας έχει συμβεί;
Ότι όλα είναι διαθέσιμα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Δεν ξέρω κάποια άλλη πόλη στον κόσμο όπου παραγγέλνεις ντελίβερι στις 2:00 το πρωί. Ή όπου φεύγεις από το ένα μπαρ στο άλλο, μετά στα μπουζούκια, μετά για σούπα, μετά για πρωινό. Γίνονται κι αλλού αυτά; Η Αθήνα είναι ασταμάτητη, συνεχόμενη και άγρυπνη.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
Να πάθουν κάτι σοβαρό οι δικοί μου άνθρωποι.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος της πόλης για να βάλεις τα κλάματα;
Άμα θες να βάλεις τα κλάματα, τα βάζεις παντού.  Δε μπορείς να το ελέγξεις. Γενικότερα είμαι τύπος που κλαίω, τώρα λιγότερο βέβαια.

Πότε και που νοιώσατε πραγματικά ευτυχισμένος;
Μία στιγμή να είναι μόνο; Κρίμα είναι!

Τι κάνει κάποιον Αθηναίο;
Σίγουρα όχι το ότι έχει γεννηθεί στην Αθήνα. Ένας άνθρωπος που ζει την πόλη, που την περπατάει και κυκλοφορεί.

Ποιο είναι το χειρότερο είδος Αθηναίου; 
Οι ταξιτζήδες στις πιάτσες, που σε ρωτάνε «πού πας», σε πάνε και σε βάζουν να πληρώσεις μια περιουσία. Είναι μια μάστιγα που υπάρχει ακόμη. Ντροπιάζουν το επάγγελμα, την πόλη και τη χώρα. Γιατί είναι και η πρώτη επαφή που έχουν οι τουρίστες με την Ελλάδα. Ευτυχώς, δεν είναι όλοι έτσι.

Και ποιο είναι το χειρότερο είδος γείτονα;
Αυτός που ανακαινίζει.

Τα τρία πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη.
Το φαγητό, οι περίπατοι και οι άνθρωποι – δεν είναι απρόσωποι, είναι ευγενικοί και φιλόξενοι.

Τα 3 πράγματα που, αν υπήρχαν, θα έκαναν την Αθήνα καλύτερη. 
Περισσότεροι δημοτικοί χώροι στάθμευσης, φτιαγμένα πεζοδρόμια, δωρεάν είσοδος σε μουσεία για συγκεκριμένες ομάδες ατόμων (π.χ. έως 20 ετών) ή επιδοτούμενα εισιτήρια για θέατρο και κινηματογράφο.

Αν γινόσασταν δήμαρχος για μία μέρα, τι θα φτιάχνατε πρώτο;
Σίγουρα τα πεζοδρόμια. Όταν, πριν από τρία χρόνια, χτύπησα το πόδι μου και είχα πατερίτσα, συνειδητοποίησα ότι ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα ή ένας ηλικιωμένος μπορεί κυριολεκτικά να σκοτωθεί στα πεζοδρόμια της Αθήνας. Στη Νεάπολη υπάρχουν δρόμοι που δεν έχουν καν πεζοδρόμια.

Το καλύτερο σύνθημα που έχετε δει σε αθηναϊκό τοίχο;
«You are enough» πάνω σε έναν καθρέφτη στον δρόμο.

Αγαπημένος σας φούρνος;
Ο φούρνος του Λυκαβηττού, το Kora και ο Τάκης με την καλύτερη λαγάνα. Μικρή ανάμνηση: Πριν από 3-4 χρόνια, είχα πει θα ξυπνήσω στις εφτά για να προλάβω να πάρω λαγάνα από τον Τάκη, το οποίο ήταν κατόρθωμα. Ξυπνάω και βλέπω πρώτη είδηση της ημέρας ότι ο Τάκης πέθανε και ήταν και Καθαρά Δευτέρα – τραγική ειρωνεία. Εκείνη την ημέρα θυμάμαι ότι χάρισαν σε όλους τις λαγάνες στη μνήμη του. 

Σε ποιους ανθρώπους στη γειτονιά σας λέτε πιο συχνά καλημέρα;
Στον κύριο που μένει απέναντι, αν και δεν ξέρω το όνομά του, και στον πολύ χαρούμενο Σάββα, που συνεχώς τριγυρνάει στα Εξάρχεια. 

Μπορείτε να μας συστήσετε το καλύτερο περίπτερο της πόλης;
Τα δύο περίπτερα στην πλατεία Κολωνακίου, επειδή έχουν πολύ ενημερωμένες εκδόσεις. Έχουν θησαυρούς.  

Με ποιο διάσημο πρόσωπο και πού θα θέλατε να πιείτε καφέ;
Να πάρουμε έναν καφέ στο χέρι με τον Χάρη Δούκα και να περπατήσουμε στα πεζοδρόμια της Νεάπολης και του Κολωνακίου για να τα δούμε. Μια φίλη μου πρόσφατα έπεσε σε μια λακκούβα, της χύθηκε όλος ο καφές στο ρούχο της κι έχασε το επαγγελματικό ραντεβού της. Ανέβασε ένα στόρι διαμαρτυρίας στο Instagram και ο Δήμος Αθηναίων τής απάντησε ότι αυτό είναι δουλειά της ΕΥΔΑΠ. Ανέφερε και την κακή κατάσταση των πεζοδρομίων και της απάντησαν να στείλει όποια φωτογραφία θέλει για να επιληφθούν επί του θέματος. Και αναρωτιέμαι, είναι δουλειά των δημοτών να επιλύουν τέτοια ζητήματα; Δεν πρέπει ο Δήμος να βγει να καταγράψει την άθλια κατάσταση, να τα βάλει σε μια σειρά και να τα επιλύσει; Βέβαια, και ο προηγούμενος δήμαρχος έκανε τα κονδύλια της πόλης περιπάτους. Αν τύχει και το δει ο κ. Δούκας, θα χαρώ πολύ να με πάρει τηλέφωνο να πάμε.

Ποιο διάσημο πρόσωπο θα ταΐζατε σουβλάκια;
Την Άννα Ουίντουρ σε κάποιο παγκάκι της πόλης. Το δικό της όπως ακριβώς το θέλει, το δικό μου σίγουρα με πατάτες!

Πώς φαντάζεστε την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Πιο καθαρή, με λιγότερο κυκλοφοριακό και ακόμη πιο ζωντανή.

Αν θέλει κάποιος να σας συναντήσει, πού μπορεί να σας βρει;
Περνάω αρκετό χρόνο στο κατάστημα μου στο Κολωνάκι. Οπότε, όποιος θέλει μπορεί να τα πούμε και να με βρει εκεί.

Info
Αναγνωστοπούλου 4, Κολωνάκι
@stelioskoudounaris, @thestelioskoudounaris