Η Αθήνα της Τζέην Σαμπανίκου

Ξεκίνησε ως μοντέλο, αγάπησε παθιασμένα τη rock μουσική κι έγινε από τις πρώτες rock DJs της Αθήνας μέχρι που την κέρδισαν τα μηχανοκίνητα και από τότε δεν σήκωσε το πόδι από το γκάζι. Και τώρα, σε μια άλλη φάση της ζωής της ανακαλύπτει το θέατρο ως ηθοποιός. Η δημοσιογράφος, παρουσιάστρια και ραδιοφωνική παραγωγός Τζέην Σαμπανίκου απαντά για τη σχέση της με την πόλη.

Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Η ποικιλομορφία, οι συναυλιακές αρένες, τα θερινά σινεμά.

Τα 3 πράγματα που, αν έλειπαν, θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη;
Οι εγκαταλειμμένες υποδομές, οι ταγκιές –oι υπογραφές-μουτζούρες, δηλαδή, κάθε κουλού γκραφιτά με ψευδαισθήσεις καλλιτεχνικού μεγαλείου– και, φυσικά, τα σκουπίδια. Θα προσθέσω και ένα τέταρτο αλλιώς θα σκάσω: οι ζαρντινιέρες και τα παγκάκια του σύγχρονου «μεγάλου περιπάτου». Αισθητικά, δεν έχω δει κάτι χειρότερο.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες, αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα;
Μόνο αν μου έβαζαν το μαχαίρι στον λαιμό και δεν θα ήξερα από πού να αρχίσω. Θα φρόντιζα να ελαχιστοποιηθούν οι παγίδες θανάτου για πεζούς (αρτιμελείς και ΑμΕΑ) και οδηγούς και θα φλόμωνα τους κατοίκους στα πολιτιστικά, τα επιμορφωτικά προγράμματα και τα εργαστήρια. Πολιτισμό κι εκπαίδευση μέχρι να σκάσουν. Μπας και σωθούμε λίγο.

Η πρώτη δουλειά που έκανες στην Αθήνα;
Διορθώτρια κειμένων στο Metal Hammer το πρωί, σερβιτόρα και DJ στα Εξάρχεια το βράδυ.

Το πρώτο σου διαμέρισμα στην Αθήνα;
Γκαρσονιέρα στον τρίτο όροφο πολυκατοικίας στο Χαλάνδρι, κοντά στο τότε σπίτι της μάνας. Πραγματικά λυπάμαι τους πρώτους μου γείτονες που τους υποχρέωνα να ακούν metal στη διαπασών – αλλά ποτέ σε ώρες κοινής ησυχίας. Μετά από τόσα χρόνια ζητώ ειλικρινά συγγνώμη.

Πού ζεις τώρα;
Στον Άγιο Λευτέρη, στα Κάτω Πατήσια. Το διάλεξε η ζωή και για εμένα και για την οικογένειά μου.

Ο αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος/θόρυβος;
Απολύτως κανένας. Λατρεύω την πόλη για την ποικιλία των επιλογών της αλλά όχι για τη βαβούρα της. Είμαι από μόνη μου αρκετά θορυβώδης και ακούω ροκ, φτάνει! Γι’ αυτό και τα καλύτερά μου χρόνια ήταν η δεκαετία που έζησα στη Σταμάτα. Ειδικά όταν χιόνιζε και η ησυχία ήταν απόκοσμη.

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Η υπομονή απέναντι στο χάσιμο χρόνου.

Πού αλλού θα μπορούσες/ήθελες να ζήσεις στην Ελλάδα;
Σε ένα κυκλαδίτικο νησί με θέα στη θάλασσα. Παρόλο που γεννήθηκα στην Κέρκυρα. Και, ναι, και στο γραφικό ορεινό χωριό. Κατά βάθος είμαι στρούγκα.

Το καλύτερο σύνθημα που έχεις δει σε αθηναϊκό τοίχο;
Το all time classic «Βασανίζομαι».

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα;
Το σπίτι μου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο στην Αθήνα;
Δεν έχω γνώμη, μιας και λόγω οικονομικών έχω περιορίσει στο ελάχιστο τις εξόδους μου. Ωστόσο λατρεύω το ότι μπορώ να βρω φαγητό από πολλές κουζίνες του κόσμου.

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου;
Ότι θα πέσω θύμα τροχαίου.

Αγαπημένη σου αθηναϊκή πλατεία;
Τα Εξάρχεια – πλέον από αυτοματισμό και ρομαντισμό.

Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχεις ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
Έχω ταξιδέψει πολύ αλλά δεν έχω ζήσει στο εξωτερικό. Έχω ζηλέψει όμως όλες τις πόλεις που είναι φτιαγμένες για ανθρώπους. Που μπορείς να τις περπατάς και να αναπνέεις.

Ο αγαπημένος σου συναυλιακός χώρος;
Δεν υπάρχει πια, δυστυχώς, αλλά θα για μένα θα είναι για μια ζωή το αγαπημένο μου: το club ΡΟΔΟΝ, στην οδό Μάρνη.

Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους;
Δεν είναι επίθετο, είναι φράση: Ό,τι να ’ναι.

Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους;
Χαλαροί.

Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάσαι;
Το Μινιόν. Ερχόμασταν οικογενειακώς για ψώνια από τα Τρίκαλα, όπου μεγάλωσα.

Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Δεν έχω τόσο μεγάλη φαντασία.

Τι σου λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Το ότι δεν μεγάλωσα στην Αθήνα.

«Αθηναϊκές» λέξεις που δεν υπάρχουν πια;
Μπουάτ, ευχαριστώ, παρακαλώ, περάστε.

Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Ένας ευφυής δημιουργός, όχι Έλληνας, για να μην έχει τη γνωσιακή και συναισθηματική εμπλοκή, π.χ. ο Τέρι Γκίλιαμ.

Ποιος Αθηναίος θα γινόταν ο καλύτερος πρωθυπουργός της χώρας;
Σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν. Ούτε μισό.

Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχεις δει;
Το «Τσίου» του Μάκη Παπαδημητράτου.

Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο θα ήταν;
Της Ισπανίδας μούσας του Αλμοδόβαρ, Ρόσι ντε Πάλμα: στραβοχυμένο μα τόσο ενδιαφέρον και θελκτικό.

Η καλύτερη θέα στην Αθήνα;
Από τον Λυκαβηττό.

Τι θα πρωτοέδειχνες στην πόλη σε έναν ξένο καλεσμένο σου;
Τις ιστορικές γειτονιές του κέντρου.

Μια συναυλία στην Αθήνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Από τις χειρότερες ερωτήσεις που μπορείς να μου κάνεις. Είναι πολλές. Τέλος πάντων, αφού πρέπει να καταλήξω σε μία θα πω στους Pink Floyd, Ολυμπιακό Στάδιο, 1989.

Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της Αθήνας;
Το έχουν ήδη κάνει με τον τρόπο τους ο Τζιμάκος και οι δύο Παύλοι (Σιδηρόπουλος, Φύσσας). Από τους ζωντανούς, όλοι όσοι έχουν μεγαλώσει στα σπλάχνα της και παρόλα αυτά την αγαπούν. Ένας από αυτούς είναι και ο ανιψιός μου ο Αθηνογένης με τον Ξένο (Martial Raps). Ενδεικτικό το «Κάτω από τα φώτα της πόλης». Από αυτούς που δεν έχουν μεγαλώσει στην Αθήνα αλλά την έχουν φάει με το κουτάλι από την εφηβεία τους, ο Θοδωρής Μανίκας.

Ο αγαπημένος σου περίπατος στην Αθήνα;
Κλασικά, στα ενδότερα της Πλάκας και γύρω από την Ακρόπολη.

Αγαπημένη διαδρομή με το αυτοκίνητο και τη μηχανή στην Αθήνα;
Όλες μετά τις 9 το βράδυ που κόβει η κίνηση και μέχρι τις 2 το πρωί που βγαίνουν παγανιά οι μεθυσμένοι.

Τι σε ζορίζει και τι σε χαλαρώνει στην Αθήνα;
Με ζορίζει η αγένεια των κάφρων κατοίκων της, με χαλαρώνει η ανωνυμία της.