Κτίριο Βερανζέρου 47
Ο αναγνώστης κ. Σπύρος Αρβανίτης με ενημέρωσε ότι το κτίριο επί των οδών Μενάνδρου, Βερανζέρου και Ξούθου (φωτογραφία) έχει περιέλθει στην ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων
Κτίριο Βερανζέρου 47
Ο αναγνώστης κ. Σπύρος Αρβανίτης με ενημέρωσε ότι το κτίριο επί των οδών Μενάνδρου, Βερανζέρου και Ξούθου (φωτογραφία) έχει περιέλθει στην ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων, ο οποίος σκοπεύει να κατεδαφίσει το κτίριο και, εν σειρά με μικρό οικόπεδο επί της Ξούθου, να δημιουργήσει στο χώρο πλατεία. Ωστόσο, αναπτύσσεται ο εξής προβληματισμός: ναι μεν η πολυκατοικία έχει υποστεί ζημιές από το σεισμό του ’99, αλλά δεν είναι για γκρέμισμα, γιατί αποτελεί αξιόλογο (και σπάνιο) δείγμα του «μοντέρνου κινήματος». Εγώ από την πλευρά μου, που έχω διαβάσει ότι ο Δήμος κάνει ενέργειες για δημιουργία νέου (τρίτου!) Δημαρχείου, σκέφτομαι: μήπως θ’ άξιζε ο Δήμος, αντί να γκρεμίσει το κτίριο αυτό του 1934, να του αφαιρέσει τα τσουβάλια, να το επισκευάσει και να μεταστεγάσει κάποιες από τις πολλές υπηρεσίες του. Νομίζω ότι και η νεότερη αρχιτεκτονική συμβάλλει στη φυσιογνωμία της πόλης, όχι μόνο τα αρχαία και τα νεοκλασικά κτίσματα. Όσο για νέες πλατείες, έχω τη γνώμη ότι υπάρχουν οικόπεδα άχτιστα ή με ήδη κατεδαφισμένα σπίτια, είτε ημιεγκαταλειμμένες πολυκατοικίες, χωρίς αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
Γιατί τη λένε πλατεία Λαυρίου
Υπήρχε κάποτε το Τρένο της Αττικής, που έκανε τη διαδρομή Αθήνα - Λαύριο. Το τέρμα του στην πόλη ήταν ο σταθμός Λαυρίου, που βρισκόταν επί της οδού Γ΄Σεπτεμβρίου, στο κομμάτι μεταξύ Βερανζέρου - Χαλκοκονδύλη. Τα κυριότερα σημεία της διαδρομής ήταν Σταθμός Λαυρίου - Αττική - Πατήσια - Ν. Ηράκλειο. Εδώ μια διακλάδωση έφευγε προς Κηφισιά, ενώ ο κύριος κλάδος συνέχιζε: Αλσούπολη - Χαλάντρι - Σταυρός - Κερατέα - Μαρκόπουλο - Λαύριο. Όταν το τρένο αυτό καταργήθηκε, κληροδοτώντας πολλούς σταθμούς του στον επεκταθέντα Ηλεκτρικό, ο σταθμός Λαυρίου απόμεινε πλατεία, κρατώντας φυσικά, το όνομα. Για τον ίδιο λόγο, λεγόταν «Λαύριον» το περίφημο ζαχαροπλαστείο - φούρνος που μέχρι πριν λίγα χρόνια βρισκόταν Γ΄ Σεπτεμβρίου - Βερανζέρου - Κοτοπούλη (πρώην Ίωνος). Στη θέση του τώρα λειτουργεί το «Απολλώνιον», το οποίο όμως έχει αναρτήσει μεγάλες φωτογραφίες, που δείχνουν το παλιό μαγαζί.
Υ.Γ. Στη σχέση του Τρένου της Αττικής με τον Ηλεκτρικό Αθήνας - Πειραιά θα επανέλθω, γιατί έχω λάβει του κόσμου τα μέιλ.
«Εγώ, ο Γιαννούλης Χαλεπάς»
Είδα, σε ιδιωτική προβολή, την ταινία αυτή της κ. Στέλλας Αρκέντη. Είναι ένα αξιοσημείωτο φιλμ, όπου κατά τη γνώμη μου ξεχωρίζουν οι φωτισμοί (ένα μείγμα από Καραβάτζο και Μουρνάου), οι δύο ηθοποιοί που παίζουν τον Χαλεπά νέο και μεγάλο, τα υποβλητικά σχιστολιθικά τοπία της Τήνου, καθώς και η αγάπη με την οποία κινηματογραφούνται τα σημαντικότερα γλυπτά και προπλάσματα του μεγάλου δημιουργού. Κρατήστε τον τίτλο στη μνήμη σας, για όταν η ταινία παιχτεί στα φεστιβάλ και στις αίθουσες.
«Λαΐς» και «Ηλέκτρα»
Έτσι είν’ η ζωή, θάνατος και γέννηση – το ξέρουμε καλά. Αποχαιρετάμε λοιπόν ένα καλοκαιρινό σινεμά κι υποδεχόμαστε ένα άλλο. Δεν φαίνεται πιθανό ν’ ανοίξει φέτος η «Ηλέκτρα» της οδού Πατησίων (μακάρι να διαψευστώ και να βρεθεί, έστω τώρα, ενοικιαστής), ενώ αντίθετα άνοιξε, για πρώτη φορά μετά από το 1976, η ταράτσα της «Λαΐδας» (η οποία επιστεγάζει πλέον, ως γνωστόν, το νέο κτίριο της «Ταινιοθήκης της Ελλάδας»). Αν το σινεμά είναι κάτι παραπάνω από δύο αλά τηλεόραση ώρες, με ολίγην από ποπκόρν, ας βλέπουμε τι καλό μας ετοιμάζει κάθε φορά η «Λαΐς». Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου, σταθμός «Κεραμεικός», 210 3609.695
17°
