Ο Δημήτρης νόσησε από Covid-19, έμεινε 4 μήνες στο νοσοκομείο και 2 μήνες στην εντατική. Ο ίδιος διηγείται στην ATHENS VOICE την περιπέτεια της υγείας του
Όλα ξεκίνησαν μέσα στην καραντίνα. Όταν όλοι ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτι μας και περιμέναμε να πάει 6 το απόγευμα για να μάθουμε πόσα είναι τα νέα κρούσματα και πόσοι οι νεκροί. Ο Δημήτρης είχε τα πρώτα συμπτώματα, λίγο πυρετό και ένα παράξενα άσχημο συναίσθημα που δεν μπορούσε να προσδιορίσει. «Καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά. Έλεγα στη γυναίκα μου και στη μάνα μου ότι πεθαίνω! "Θα πεθάνω!", έτσι τους έλεγα! Δεν καταλάβαινα όμως ότι είχα δύσπνοια, ότι αυτό το συναίσθημα οφειλόταν σε έλλειψη οξυγόνου».
Εκείνη την περίοδο τα τεστ δεν ήταν διαδεδομένα. Ο πρώτος γιατρός στον οποίο τηλεφώνησε δεν τον δέχτηκε καν, και ο δεύτερος, μάλλον δεν κατάλαβε περί τίνος πρόκειται. Τα συμπτώματα όμως επέμεναν. Το οξυγόνο του Δημήτρη έπεφτε συνεχώς και η σύζυγός του έπρεπε να καλέσει ασθενοφόρο. Ευτυχώς, λόγω της καραντίνας οι δρόμοι της πόλης ήταν άδειοι και το ασθενοφόρο έφτασε αμέσως.
«Εγώ θεωρώ ότι αυτοί οι άνθρωποι με έσωσαν! Το ασθενοφόρο που ήρθε ήταν ένα απλό ασθενοφόρο, δεν ήταν ασθενοφόρο κορωνοϊού. Θα μπορούσαν να αρνηθούν να με πάρουν... Θυμάμαι τη συγκεκριμένη γυναίκα να μου λέει "Αν αρνηθώ να σε πάρω, θα πεθάνεις!" Τόσο απλά! Με πήγαιναν στο Σωτηρία με τέρμα το Γκάζι. Μέσα στο ασθενοφόρο μου είχανε βάλει οξυγόνο 100%. Αλλά το οξυγόνό μου δεν ανέβαινε με τίποτα πάνω από 75%»
Ο Δημήτρης έμεινε 4 μήνες στο Νοσοκομείο και 2 μήνες στην εντατική. Μπήκε στο Σωτηρία στις 17 Μαρτίου και βγήκε στις 20 Ιουλίου. Έκανε ακόμα και τα γενέθλιά του στην εντατική. Έκλεισε τα 40 του χρόνια..
«Μόλις ξύπνησα, θυμάμαι μία νοσοκόμα να έρχεται και να με ρωτάει: "Ξέρεις πόσες μέρες είσαι εδώ;" Της λέω 10, μου απαντάει 34! Είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου! Τελικά έμεινα δύο μήνες στην εντατική!»
Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο νοσοκομείο ο Δημήτρης ήταν στην απομόνωση. Για 4 μήνες δεν είδε τη γυναίκα του και το παιδί του. Γιατροί και νοσηλευτές φορούσαν στολές. Τους ξεχώριζε μόνο από τις φωνές τους.
«Σκεφτείτε ότι έκανα να δω χαμόγελο ανθρώπου πάνω από τρεις μήνες. Ακόμα και τώρα, αν δω στον δρόμο τους ανθρώπους που με έσωσαν δεν θα τους γνωρίσω. Γνωρίζω μόνο τις φωνές και τα ονόματά τους. Κάποιους του έψαξα και στο facebook!»
Εκτός από τον Δημήτρη, νόσησε και η σύζυγός του, η μητέρα του και ο 4χρονος γιος του. Μόνο ο ίδιος όμως χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο. Ένας υγιής άνθρωπος, 40 χρόνων που έφτασε τόσο κοντά στον θάνατο. «Σε δύο φάσεις είδα το άσπρο φως! Αυτό που λένε ότι βλέπεις όταν πεθαίνεις... Είναι κάτι σαν όνειρο. Ευτυχώς κράτησε λίγο. Προφανώς ήμουν σε μια δύσκολη στιγμή!»
Η περιπέτεια όμως δεν τελείωσε μετά το εξιτήριο από το Νοσοκομείο Σωτηρία. Ο Δημήτρης συνέχισε τις φυσιοθεραπείες αφού ο κορωνοϊός είχε αφήσει τα σημάδια του. «Όταν βγαίνεις –μετά από 2 μήνες– από την εντατική δεν μπορείς να κουνηθείς. Εγώ δεν μπορούσα να σηκώσω το δεξί μου πόδι και το αριστερό μου χέρι. Θυμάμαι που προσπάθησαν να με σηκώσουν από το κρεβάτι και μου κόπηκε η αναπνοή. Μου έβαλαν οξυγόνα ξανά και μου δώσανε να πιω νερό. Θυμάμαι τον φυσιοθεραπευτή να μου λέει "Είναι σαν να έχεις τρέξει μαραθώνιο… απλά και μόνο για να σηκωθείς από το κρεβάτι!"»
Μετά από μία 6μηνη περιπέτεια, που ακόμα δεν έχει τελειώσει, ο Δημήτρης συναντά δύο κατηγορίες ανθρώπων, αυτούς που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του ιού και αυτούς που τον αποφεύγουν.
«Με αυτούς που λένε ότι δεν υπάρχει κορωνοϊός νευριάζω… με αυτούς που με αποφεύγουν… γελάω!», λέει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης. Στέκεται, όμως, στους αρνητές του ιού «Δεν έχω την υπομονή να κάτσω να αντιπαρατεθώ με έναν τέτοιο άνθρωπο. Τι μπορώ να του πω; Όταν έχω περάσει έναν τέτοιο Γολγοθά και ο άλλος λέει ότι δεν υπάρχει ιός! Τι πρέπει να του πω για να τον πείσω;»
Την κρισιμότητα της κατάστασης της υγείας του και το πόσο κοντά έφτασε στον θάνατο το κατάλαβε από τη χαρά των δικών του ανθρώπων όταν επέστρεψε στο σπίτι. Τότε συνειδητοποίησε ότι υπήρξε ο κίνδυνος να μην επιστρέψει ποτέ.
Κι αν τώρα είναι στο σπίτι του με τη γυναίκα του και το παιδί του, δεν παύει να ανησυχεί για το αύριο. Για ένα αύριο που κανένας γιατρός δεν μπορεί να του εγγυηθεί τίποτα. «Για πόσο θα έχω τα αντισώματα δεν γνωρίζει κανένας. Πάντως δεν παίρνω ξεκάθαρες απαντήσεις από τους γιατρούς, κι αυτό είναι λογικό γιατί ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν τα δεδομένα. Λένε ότι ο ιός προσβάλει και την καρδιά... Έκανα καρδιογραφήματα και βγήκαν όλα καθαρά! Έχω κάνει εξετάσεις από την κορφή ως τα νύχια και συνεχίζω. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε τίποτα ακόμη με βεβαιότητα γι’ αυτόν τον ιό, ούτε καν για αυτούς που έχουν νοσήσει ελαφρά. Οπότε ο Γολγοθάς δεν έχει τελειώσει ακόμα».
17°
