Δυο λόγοι για να αποφασίσεις Ρόδο για τις γιορτές

Τη Ρόδο την έχουμε ταυτίσει με το καλοκαίρι και τις παραλίες της και αυτό είναι μεγάλο λάθος και κρίμα μαζί. Γιατί η Ρόδος αυτή την εποχή συναντά και πάλι το ελληνικό της προφίλ, ξαναβρίσκει την επαφή με τον Ξένιο Δία και είναι έτοιμη να σε υποδεχτεί όπως σου αξίζει. Το ελληνικό Μαϊάμι του χειμώνα συνεχίζει ακάθεκτο τα μπάνια του, οι λίγοι τουρίστες κυκλοφορούν ακόμη με σαγιονάρα και παρεό και οι ήπιες θερμοκρασίες σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί να προτιμήσεις έναν εξωτικό προορισμό, αφού ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Τώρα είναι η ιδανική στιγμή να απολαύσεις για τα μάτια σου μόνο τον ρομαντισμό της Παλιάς Πόλης, να νοιώσεις το ταξίδι στον Μεσαίωνα των Ιπποτών μακριά από το αυγουστιάτικο τουριστικό στριμωξίδι, να χαθείς στα καλντερίμια και να επισκεφτείς τα σχεδόν άδεια μουσεία και μάλιστα δωρεάν, κάθε τρίτη Κυριακή του μήνα.

Οι κεντρικές αρτηρίες ελευθερώνονται από τα μποτιλιαρίσματα, το ίδιο και το αεροδρόμιο, ακάθεκτος ανοίγει ο δρόμος των κάστρων και των γραφικών χωριών. Γιατί η Ρόδος έχει και το ορεινό της κομμάτι, το ιστορικό σαλέ Έλαφος και Ελαφίνα που θα σε ταξιδέψει τσιφ στις κοσμικές Άλπεις των αρχών του περασμένου αιώνα, έχει τα ορεινά χωριά της μέσα στα καταπράσινα δάση και τα κελαρυστά νερά, όπου σε περιμένουν ταβέρνες με κοψίδια και ντόπιες νοστιμιές, γάστρες και ψωμιά στον ξυλόφουρνο. Όταν το υπόλοιπο Αιγαίο βιώνει τη μοναξιά και τη μελαγχολική αύρα των κρύων ημερών, η Ρόδος σφύζει από τη δική της ζωή, γιατί η Ρόδος είναι πλανήτης. Που δεν αδειάζει ποτέ, που έχει τη δική του ζωή όλο τον χρόνο και κυρίως, ξέρει να το γλεντάει.

Δύο εστιατόρια της Ρόδου που προτιμούν οι ντόπιοι

Το Σήμερα του ιστορικού Ακταίου

Με αρχιτεκτονική ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, το Ακταίον που κτίστηκε το 1912 επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας είναι μια γέφυρα αδιάλειπτης ζωής από το παρελθόν στο παρόν της πόλης. Κτίριο αυστηρά γοτθικό, με λιτό, πέτρινο εσωτερικό, θόλους και στοές, κρατά περισσότερο τον χαρακτήρα που του έδωσε η ιταλική προσθήκη, που το λειτούργησε σαν Λέσχη Αξιωματικών. Επίκεντρο της καλλιτεχνικής και πολιτικής ζωής, το Ακταίον επί Ιταλοκρατίας φιλοξένησε μεγάλες προσωπικότητες της εποχής, μέχρι να μεταμορφωθεί σε Τελωνείο επί Γερμανικής κατοχής. Όταν ήρθε η σειρά των Άγγλων, το Ακταίον γίνεται Λέσχη των συμμαχικών δυνάμεων και το 1946, φιλοξενεί τη μεγάλη δεξίωση για την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Την ίδια χρονιά βαφτίζεται με το σημερινό του όνομα και παραδίδεται για πρώτη φορά σε χέρια ελληνικά.

Το Ακταίον είναι το πιο ιστορικό στέκι της πόλης και είναι συγκινητικό να βλέπεις τα πρωινά του Σαββατοκύριακου, χιλιάδες, κυριολεκτικά Ροδίτες να παίρνουν τον πρωινό καφέ τους στην τεράστια αυλή του, με τη θαλασσινή θέα, κάτω από τη σκιά του γιγάντιου φίκου που φυτεύτηκε το 1947, σύμβολο μιας νέας, ελληνικής, ανεξάρτητης και ελεύθερης Ρόδου. Στην πρόσφατη ανακαίνιση, το Ακταίον μπαίνει διακριτικά στο παρόν και ατενίζει το μέλλον διατηρώντας ταυτόχρονα την έντονη, ιστορική του αύρα.

Αν θέλεις να το κάνεις όπως οι Ροδίτες, μέσα σε μια μέρα θα βρεις σίγουρα μια ευκαιρία να το επισκεφτείς. Για τον υπέροχο καφέ του, το brunch με ένα παραδοσιακό τηγανόψωμο με ταχίνι, μέλι, κανέλα και σουσάμι, ένα μεσημεριανό με baciata σε διαφορετικές γεύσεις, την ιταλική τσιαπάτα που εδώ την κάνουν καταπληκτικά, με αυτή την αφράτη και τραγανή συνάμα ζύμη με την έντονη κυψέλωση. Βάσκικο cheese cake, lemon pie και ο διάσημος μπακλαβάς με το φιστίκι είναι λίγα μόνο από τα γλυκά που ταιριάζουν γάντι με έναν απογευματινό καφέ, πριν σοβαρέψουν τα πράγματα καθώς πέφτει η νύχτα και η ζωή μεταφέρεται από το ισόγειο στον πρώτο όροφο με την εντυπωσιακή σάλα με το δυσθεώρητο, αυτοκρατορικό ύψος. Αν προτιμήσεις τη βεράντα της, θα βιώσεις τη κοσμοπολίτικη αύρα μιας άλλης εποχής, επιλέγοντας το σενάριο της ταινίας που θέλεις να πρωταγωνιστήσεις, με αφ’ υψηλού φόντο τα φωτάκια της πόλης, τα κότερα και τη θέα του λιμανιού. Ενετοκρατία, αγγλική κυριαρχία ή να επιστρέψεις ακόμη παλιότερα, στον καιρό των Γάλλων Ιωαννιτών Ιπποτών;

Ο σεφ, Κωνσταντίνος Χαλιβούρδας ετοιμάζει ένα ιταλικό μενού, τιμώντας την ιστορία του νησιού, το οποίο, όμως, περιλαμβάνει και μια ικανή ποικιλία από κοπές που ψήνονται σε φούρνο josper, από αυστραλιανό black angus μέχρι ελληνική, χοιρινή tomahawk. Η ποικιλία από διαφορετικές σάλτσες και συνοδευτικά, ολοκληρώνει την κρεατοφαγική άποψη ενός παράλληλου στην Ιταλία, steak house. Μια πίτσα με μοτσαρέλα, ντομάτα, βασιλικό και fior di latte, αναδεικνύει ιδανικά το υπέροχο ζυμάρι, στα χνάρια μιας λεπτής, αυθεντικής, Ρωμαίας πίτσας. Το χούμους, αφράτο και βελούδινο, σερβίρεται κάτω από μια δροσερή, ψιλοκομμένη σαλάτα με αγγούρι, κόλιαντρο, ντομάτα, λάιμ και τηγανητά ρεβίθια και συνοδεύεται με κράκερς από σπιτικά, τηγανητά πιτάκια, μια σαλάτα που κι αυτή κλείνει μέσα της όλη τη γαστρονομική ιστορία του νησιού. Φυσικά και υπάρχει vitello tonnato αλλά και ένα πιο πρωτότυπο ψητό κουνουπίδι με καραμελωμένα καρότα, χούμους και τσιμιτσούρι, αν θέλεις να ξεκινήσεις λίγο διαφορετικά.

Κρεμώδη και ιταλικά μαγειρεμένα, τα σπαγγέτι με ντομάτα και βασιλικό, το ίδιο επιτυχημένη και η καρμπονάρα, γνήσια ιταλιάνα, με γκουαντσάλε και πεκορίνο ρομάνο. Αν σου έχει μείνει ακόμη κουράγιο, σου συστήνω το chocolate fudge cake ή αλλιώς η σοκολατένια κόλαση αυτοπροσώπως. Φαγητό χορταστικό, φαγητό της ψυχής, που θα σε εντυπωσιάσει με την ταχύτητα του σέρβις. Μην εκπλαγείς, εδώ η κουζίνα είναι εκπαιδευμένη να σερβίρει ως και 3000 (!) άτομα ταυτόχρονα που πεινάνε, σε τρία επίπεδα.

Στο Ακταίον, μετά τη χόρταση ή παράλληλα με το δείπνο σου, ξεκινά και το πάρτι. Λάιβ ελληνικά που υιοθετεί με ενθουσιασμό η κεφάτη καλή κοινωνία, η τουρκική και η ιουδαϊκή κοινότητα που συνεχώς κερδίζουν έδαφος στη Ρόδο, αγκαλιασμένες σε ηδονικά τσιφτετέλια που κρατούν ως το πρωί. Πλατεία Ελευθερίας, 6949286553

Swan, ένα δείπνο σαν κρουαζιέρα

Από το 1964, το Κοντίκι ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της κοσμοπολίτικης ιστορίας του νησιού. Το μοναδικό πλωτό εστιατόριο στη Ρόδο, στη Μαρίνα του Μανδρακίου και στην καρδιά της πόλης, ταυτίστηκε με εκλεπτυσμένα δείπνα πάνω στο νερό, προσωπικότητες που το επισκέφτηκαν, χρυσές εποχές. Πέρα, όμως, από τις διασημότητες, κάθε καλή οικογένεια έχει κάτι να θυμάται από την Αίγλη του, δείπνα γιορτινά στο βιογραφικό κάθε νεότερης γενιάς. Με τα χρόνια το Κοντίκι έκλεισε, απαξιώθηκε και καταστράφηκε, μέχρι που ο Όμιλος Αποστολίδη επένδυσε 2 εκατομμύρια ευρώ για να το ανακαινίσει και να του προσφέρει ξανά το χαμένο του γκλαμ.

Ολοφώτιστο και εντυπωσιακό σαν πολυτελές κρουαζιερόπλοιο, το Swan by Kontiki, μπήκε από την πρώτη στιγμή στην καρδιά του Ροδίτη. Όχι, το Swan δεν είναι άλλη μια τουριστική ατραξιόν, ένα Λας Βέγκας πυροτέχνημα για Σκανδιναβούς τουρίστες. Το ψηλό του κατάστρωμα είναι ο καφές, το brunch και τα βραδινά κοκτέιλ κάθε ντόπιου, με μαγική θέα στο λιμάνι, το πέλαγο, την Παλιά Πόλη, το Κάστρο των Ιπποτών, την παλιά Εβραϊκή Αγορά, τους Ανεμόμυλους και όλα όσα συγκεντρώνουν σε μια καρτ-ποστάλ τη μαγεία και τα αξιοθέατα της Ρόδου.

Το ισόγειο, είναι αφιερωμένο στο fine dining, σε ένα λιτό σκηνικό που θα σε κάνει να νοιώσεις πρωταγωνιστής στο Πλοίο της Αγάπης, με το φωτισμένο υπερθέαμα του λιμανιού ολούθε. Ένα εστιατόριο ιδανικό για μια πρόταση γάμου, μια νοσταλγική επέτειο, τον πρώτο σέξι καιρό ενός έρωτα ή για ένα δείπνο που να ξεχωρίζει, στις διακοπές σου στο νησί.

Ο σεφ, Λευτέρης Ντρέρης και ο pastry chef, Λάζαρος Πάχος, είναι φίλοι και ένα ντουέτο που θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στις παγκόσμιες πασαρέλες αν δεν είχε ταυτίσει τη μοίρα του με τις κουζίνες και το νησί, που τόσο αγαπούν και όπως κάθε Ροδίτης, δεν θα εγκατέλειπαν με τίποτα. Νεότατος πλην έμπειρος, ο Λευτέρης έχει δουλέψει κοντά στον Μπλούμενταλ, στο Aama της Κοπεγχάγης, στο 3άστερο Maaemo του Όσλο και ο μπαμπάς του, ήταν κι αυτός σεφ. Με γερή κληρονομιά, ρίχνει την άγκυρά του στο Swan και οραματίζεται μια κουζίνα που θυμάται το Αιγαίο, τους ψαράδες και τους σφουγγαράδες του, σε μια surf and earth εκτέλεση, για να μην ξεχνάμε τη διττή, στεριανή και θαλασσινή ταυτότητα, της Ρόδου.

Με τόση θάλασσα τριγύρω, θα ξεκινήσεις με μια βελουτέ εκδοχή της παραδοσιακής κακαβιάς, πετρόψαρα, γλυκοπατάτα, φύκι κόμπου, τρίμμα αβγοτάραχο και ελαιόλαδο για να περάσεις σε ένα πεντανόστιμο πιτάκι που πάνω του έχει κρέμα πατάτα, ταραμά με βούτυρο και σκουμπρί, σερβιρισμένο πλάι σε φυσικό σφουγγάρι και φύκια. Το ψιμίθι, το παραδοσιακό κουλούρι του νησιού έρχεται με βούτυρο δουλεμένο με εσπεριδοειδή και σκόνη από τριμμένο φύλλο λεμονιάς. Συναίσθημα, όταν ο Λευτέρης φτιάχνει την πίτα της γιαγιάς του από τη Χιμάρα γεμιστή με μανούρι, καρύδι, τρούφα καρπάτσο και ελάχιστο γλυκό περγαμόντο στο πλάι.

Υλικά ασιατικά, όπως το κίμτσι, ντούκα της Μέσης Ανατολής και πεκάν μαζί με σουσάμι φτιάχνουν μια τραγανή κροκέτα από αστακό και καβούρι που καταφέρνει να βγει αλώβητα ελληνική και ένα μεγάλο μενού degustation, που θα παρατείνει μια βραδιά, που δεν θέλεις ούτως ή άλλως να τελειώσει. Ο Λάζαρος Πάχος, που μαθήτευσε κοντά στον Δημήτρη Χρονόπουλο στο Βαρούλκο και έχει περάσει από το Geranium της Κοπεγχάγης, φτιάχνει, μπράουνι με παγωτό από αλμυρή καραμέλα, πραλίνα με φουντούκι, λωτό και σοκολάτα γάλακτος ή ένα φινανσιέ αμυγδάλου με καλβαντός, κρέμα σίναμον ρολ, κραμπλ κανέλα και κριτσίνι πραλίνα. Γλυκά ιδιαίτερα, μιας γενιάς που ορκίζεται στην σκανδιναβική pastry και που ξεφεύγουν από τη σφαίρα της κλασικής ευρωπαϊκής πατισερί.

Αυτά τα παιδιά, μαζί με τον γλυκύτατο σομελιέ Νίκο Γκαλιούρη, θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα στην πρωτεύουσα. Αυτό που σε συγκινεί είναι που δεν περνά καν από το μυαλό τους. Πιστοί στον τόπο τους και ερωτευμένοι με τη ροδίτικη ζωή, είναι μια ελπίδα και μια εγγύηση πως και η περιφέρεια μπορεί να δημιουργήσει μια δυνατή fine dining κουλτούρα, με τα δικά της παιδιά και όχι μόνο με εισαγόμενα consultings. Πλ. Νεωρίου, 6972543322