Από τσιπς και σοκολάτες μέχρι κονσέρβες και μπαγιάτικα τυροπιτάκια, όλα όσα τρώμε τα κορίτσια μόνες μας
Ενώ μαγειρεύω για τα παιδιά μου (με μέτρια αποτελέσματα, όπως έχω παραδεχθεί), ενώ ξέρω να φτιάχνω πέντε-δέκα φαγητά περίπου της προκοπής και να ψήνω κατεψυγμένες πίτες με εντυπωσιακή επιτυχία… προτιμώ να μην κάνω τίποτα από αυτά: η κουζίνα μου είναι γεμάτη με πράγματα που μπορώ να φάω μόλις με πιάσει πείνα, χωρίς να χρειαστεί να βάλω τσουκάλι στη φωτιά, από κονσέρβες τόνου (τονοσαλάτες και σκέτοι τόνοι) και καυτερές σαρδέλες μέχρι παξιμάδια, κουλουράκια, μπισκότα, άλλες κονσέρβες που ξεχνάω ότι υπάρχουν στο βάθος του ντουλαπιού, σούπες σκόνη βιολογικές και εγκληματικές, τσιπς, νάτσος, σοκολατάκια, παγωτά, χουρμάδες μάλλον από τα Χριστούγεννα, χαλβάδες νηστείας, κάπαρη, ξεχασμένες πατάτες, αγγουράκια τουρσί, τυρί-μούμια από αυτό που κρατάει χρόνια λες κι είναι σελοτέιπ, ελιές, λάδι, αυγά σφιχτά, φρυγανιές, και χίλια άλλα, κυρίως χαζά τρόφιμα, τα οποία βαριέστε να διαβάζετε τώρα (αλλά σίγουρα όλο και στοκάρετε κι εσείς στα ντουλάπια σας).
Τι τρώω όταν βαριέμαι να μαγειρέψω;
Έχω φυστίκια, καρύδια, σταφίδες, σταγόνες σοκολάτας (που τρώγονται τέλεια χωρίς να το καταλάβεις, σταγόνα-σταγόνα), και τουλάχιστον ένα πακέτο μπισκότα σαβαγιάρ τα οποία μια μέρα, άλλη μέρα όμως, θα τα κάνω τούρτα όταν πάρω κρέμα γάλακτος για σαντιγί, ζάχαρη άχνη, βανίλια, φράουλες και ένα μίξερ χειρός γιατί έχει χαλάσει το τρέχον. Προς το παρόν τα τρώω σκέτα τα σαβαγιάρ, βουτηγμένα σε τσάι, ή ξερά, που είναι υπέροχα αν και λίγο αλευρένια.
Σε μια τυχαία αργία κατά την οποία είμαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι, κι ενώ το ψυγείο έχει μαγειρεμένο φαγητό από χθες, το πιθανότερο είναι ότι πάλι περνάω εφηβεία, οπότε σε αυτήν την τυχαία ημέρα αργίας, έχω φάει «όλο μαλακίες», όπως λέει η έφηβη, κυριολεκτικά, κόρη μου: τσιπς και μετά χαλβά του μπακάλη, παξιμάδια χαρουπιού με ένα τυρί κότατζ λίγο ληγμένο (όχι πολύ, μια-πέντε μέρες μόνο), παγωτό καραμέλα, τζατζίκι (από χθεσινό γεύμα), ένα μπαγιάτικο τυροπιτάκι, και κάτι γλυκοπατάτες που πρόσεξα ξαφνικά ότι ήταν έτοιμες να φυτρώσουν οπότε τις έκοψα, τις ράντισα με λάδι, πάπρικα και καυτερό πιπέρι και τις έψησα στο φούρνο. Η διατροφική αξία των ανοησιών που έφαγα σήμερα είναι κοντά στο μηδέν – αν εξαιρέσουμε τις γλυκοπατάτες, που όλο και κάποια βιταμίνη έχουνε.
Τα αγόρια θέλουν να φάνε κανονικό φαγητό ενώ τα κορίτσια, όχι πάντα
Αντίστοιχες μπούρδες έφαγε και η κόρη μου, από μόνη της, χωρίς να έχει πάρει κακό παράδειγμα από εμένα, που τα έφαγα στη ζούλα όλα αυτά, μάλιστα η κόρη χτύπησε και λίγη σαλάτα για το ξεκάρφωμα. Ο μικρότερος γιος μου, αντίθετα, πάτησε πόδι και ζήτησε να φάει κανονικό φαγητό, το χθεσινό, ζεσταμένο, με μερικά ντοματάκια στο πλάι: τα αγόρια δεν παρηγορούνται και δεν χορταίνουν με μπούρδες. Ούτε καν ο μεγάλος γιος μου δεν εξυπηρετείται χωρίς κανονικό φαγητό, που ΚΙ ΑΝ έφαγε μπούρδες ο έρμος, όσο ήταν μικρός και περνάγαμε τις αργίες μόνοι οι δυο μας – τον ζητούσε τον τραχανά του, όταν δεν υπήρχε μπριζολάκι, ψαράκι ή κοτοπουλάκι πρόχειρο. Δεν ξέρω αν είναι κοινωνική εκπαίδευση ή θέμα «πίεσης της παρέας», πάντως τα αγόρια θέλουν να φάνε κανονικό φαγητό ενώ τα κορίτσια, όχι πάντα: το χαίρομαι το κανονικό φαγητό όταν το βρίσκω μπροστά μου, όπως όλος ο κόσμος, απλώς όταν δεν υπάρχει, βολεύομαι μια χαρά με μπούρδες.
Δυστυχώς δεν έμαθα ποτέ την «εξυπηρετικότητα» του τέικ-αγουέι, έμενα πάντα στο κέντρο της πόλης, δεν το είχα συνηθίσει από την οικογένειά μας, και πάντα μου άρεζε να ψωνίζω τρόφιμα, να έχω αρκετά πράγματα στο σπίτι για να μαγειρέψω αν χρειαστεί, ή για να τα φάω σκέτα, αν βαριέμαι να μαγειρέψω. Τις μέρες που τρώω σάχλες, τις βιώνω κάπως σαν επαναστατικές, εφηβικές, σα να ξαναζώ την περίεργη ανάταση που αισθάνεσαι όταν καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες, ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να φας αυτό που μαγείρεψε η μαμά ή ο μπαμπάς σου, μπορείς επιτέλους να χτυπήσεις ένα σουβλάκι, μια τυρόπιτα, μια πάστα, μια σαχλαμάρα που όμως τη διάλεξες μόνη σου, επειδή έτσι σου ήρθε.
Η ελευθερία του να τρώς ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι, όποτε σου κατεβαίνει στο κεφάλι, νομίζεις (όταν είσαι έφηβο) ότι είναι θέμα ενηλικίωσης. Νομίζεις ότι όλοι οι μεγάλοι έτσι κάνουν, και διαπιστώνεις, συνήθως όταν κάνεις δικά σου παιδιά, ότι ΔΕΝ ισχύει καθόλου αυτό, δεν κάνουν έτσι οι μεγάλοι… μέχρι που μένεις μόνη στο σπίτι, με τη μαμά, τη φίλη, την αδερφή, την ξαδέρφη, την κόρη σου, με οποιαδήποτε άλλη γυναίκα. Οπότε και κατεβάζεις τις μπούρδες από τα ντουλάπια σου, μασουλάς όλη μέρα, και αισθάνεσαι ότι χτυπάς το Σύστημα από τα μέσα.
Ή ότι παθαίνεις σκορβούτο όπου να΄ναι. Αλλά αξίζει τον κόπο.
Στο φυσικό κατάστημα στη Βίτωλη Φθιώτιδας έχετε τη δυνατότητα να δοκιμάσετε βραβευμένα μέλια, αλείμματα, γύρη, βασιλικό πολτό, πρόπολη αλλά και παστέλι.
15°
