Το 50-50 το ανακαλύψαμε βράδυ καθημερινής με φίλη κολλητή –μαζί περπατούσαμε και μαζί απορρίπταμε η μια τις προτάσεις της αλληνής–, δεν θέλαμε τίποτα περισσότερο από ένα πιάτο φαγητό και ένα κρασί, σε φιλικές τιμές. Στα στενά του (κάτω) Κολωνακίου, η –δεν τη λες και μικρή– αυλή του μας φάνηκε λαχείο. Βρίσκεται μέσα στο Εμπορικό Κέντρο Λαιμού (αν θυμάστε εκεί που παλιά ήταν το Messiah) και η αυλή του είναι μακρόστενη, με ωραίο χαμηλό φωτισμό από μπαμπού φωτιστικά (της Ikea, αλλά δίνουν έναν τόνο ευχάριστα εξωτίκ), με τραπεζάκια που πάνω τους έχουν γλαστράκια με μυρωδικά, με πολλή πρασινάδα και δέντρα (!), με πολύχρωμες κουρελούδες πάνω στα πέτρινα μπεντένια των δέντρων για να κάτσει κάποιος να πιει το ποτό του ανέμελα και τύπου «είμαι στο νησί». Κυρίως είχε υπέροχη ησυχία, οπότε μαζί με την ωραία εικόνα της αυλής μάς έπεισε, καθίσαμε. Το 50-50, λοιπόν, είναι καινούργιο (άνοιξε μέσα Μαρτίου), είναι, λέει, μεζεδοπωλείο και ανήκει στη Μαρία. Μια νέα γυναίκα, σύζυγος του Ροβέρτου Μαχαίρα, ιδιοκτήτη του θρυλικού για τα μοδάτα ρούχα του Montmblumchen στην ανηφόρα της Δεξαμενής, οπότε και μάθαμε ότι εντός των ημερών ανοίγει κι αυτός (στο χώρο του Montmblumchen) τη δική του ιταλική τρατορία. Ο κατάλογος του 50-50 έχει μεζεκλίκια αλλά και πιάτα κανονικά, επίσης έχει και ψαρικά και κρεατικά. Για να πάρετε μια ιδέα, εκτός από σαλάτες έχει χταποδάκι ψητό, μπακαλιάρο σκορδαλιά, όποτε βρίσκουν φρέσκο έχει και γαριδάκι συμιακό, γαύρο και αθερίνα, τα ρίχνουν στο τηγάνι (έρχονται μέσα σε μια σέσουλα και με λαδόκολα για να τραβάει τα πολλά λάδια), τα μεγαλύτερα καλαμάρια τα κάνουν και στη σχάρα, έχει ταραμοσαλάτα, πατατοσαλάτα, μελιτζανοσαλάτα, έχει και λουκάνικα και κεφτεδάκια σπιτικά. Στα κυρίως παίζουν αρκετά ψητά, όπως ένα τέλειο rib eye που πήρα εγώ, μπιφτέκια, κοτόπουλο με γαρνιτούρα ψητών λαχανικών, αν είσαι κομψός, γιατί τα υπόλοιπα σερβίρονται με ωραίες φρεσκοτηγανισμένες πατατούλες. Υπάρχουν και διάφορα πιάτα ημέρας, κοκκινιστά, λαδερά, χταποδάκι με κοφτό μακαρόνι, όσπρια, ντολμάδες κ.λπ. μια και ανοίγουν από το μεσημέρι – η αυλή έχει μπόλικη σκιά για να χωρέσει τους περίοικους και όσους δουλεύουν ή κινούνται στην περιοχή. Η μουσική έπαιζε χαμηλά στης νύχτας τη σιγαλιά – από Cesaria Evora μέχρι γνωστά ελληνικά, μάθαμε πως τις Παρασκευές έχουν και ζωντανή μικρή ορχήστρα. Σερβίρουν κάθε μέρα από νωρίς το μεσημέρι και το βράδυ μέχρι τις 12.30-1.00, οι τιμές είναι πολύ συμπαθητικές, το κρασί καλό, χύμα και εμφιαλωμένο, ο κήπος προσφέρεται για τις ανοιξιάτικες-καλοκαιρινές βραδιές, μπορεί κάποιος να πάει ακόμη και για ένα ούζο ή ένα ποτό στο μπαρ που υπάρχει στο βάθος. Κλειστά την Κυριακή.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
17°
