Belon, σημαίνει τρώω κηφισιώτικα και αριστοκρατικά

Η Κηφισιά είναι ένας άλλος, ιδιαίτερος και μάλλον εσωστρεφής πλανήτης, τόσο κοντά και τόσο μακριά από τα ήθη του «κεντρικού» Αθηναίου. Έχει τον εντελώς δικό της τρόπο να ψωνίζει, να διασκεδάζει, να αξιολογεί το «καλό». Αν την επισκεφτείς μια ηλιόλουστη Κυριακή, βολτάροντας ανάμεσα σε μεγαλειώδη αρχοντικά, βαυαρότροπες βίλες και μοναδικά δείγματα της αρχιτεκτονικής του μοντερνισμού του ’60, με τους ολάνθιστους, φροντισμένους κήπους να δανείζουν μεθυστικές ευωδιές στα πεντακάθαρα, δομημένα πεζοδρόμια, θα νοιώσεις να θεραπεύεσαι από κάθε ελληνική παθογένεια, να βουλιάζεις σε μια παρένθεση ευνομίας, όπου όλα λειτουργούν ευρωπαϊκά και ρολόι, οι δρόμοι δεν έχουν λακκούβες και σκουπίδια, κάθε κάτοικος αντιστοιχεί σε έναν κηπουρό, όλοι είναι όμορφοι, ντυμένοι με στιλ, πλούσιοι, ανέμελοι και τρισευτυχισμένοι.

Belon: ένα ωραίο εστιατόριο στην Κηφισιά

Δεν σας απασχολώ ματαίως με την περιγραφή του αριστοκρατικού, ιστορικού προαστείου μας. Είναι γιατί περιγράφοντας την κυριακάτικη, ανοιξιάτικη Κηφισιά, έχω ήδη περιγράψει το Belon, την αύρα, το φως, το πολιτισμένο αξάν του, που άνοιξε εδώ και σκάρτο ένα χρόνο απέναντι από την αειθαλή Μπομπονιέρα. Belon, στον ουρανίσκο της υψηλής γαστρονομίας σημαίνει το επίπεδο στρείδι της Belon στη Νότια Βρετάνη αλλά μπορεί να σημαίνει και τον Pierre Belon, γάλλο εθνογράφο του 14^ου αιώνα, που ταξίδεψε στην Ασία, την Αίγυπτο, την Ιουδαία, την Αραβία αλλά και την Ελλάδα, την οποία σφόδρα αγάπησε και την επέλεξε για να περάσει αρκετά χρόνια της ζωής του, πριν εκδώσει τις διάσημες «Παρατηρήσεις» του, ένα σημαντικό βοτανολογικό, ζωολογικό και εθνογραφικό βιβλίο της εποχής του.  

Μπαίνοντας από τις ανοιχτές ολούθε τζαμαρίες, μπαίνεις και στο σοφιστικέ κλίμα της εισαγωγής μου και δεν πρόκειται να κλείσεις λογαριασμούς μαζί του πριν πληρώσεις τον λογαριασμό και σημάνει η ώρα της αποχώρησης. Όλα εδώ είναι πολύτιμα, ο γρανίτης και το πράσινο μάρμαρο της επένδυσης του μπαρ, οι καρέκλες στις οποίες κάθεσαι, το ξύλινο παρκέ, τα ολόφρεσκα λουλούδια στα βάζα, η τόσο-όσο ένταση της χαλαρωτικής μουσικής, η αθόρυβη εξυπηρέτηση, τα χειροποίητα ταγιέ ποτήρια του κοκτέιλ, το ίδιο το negroni -signature του μαγαζιού και έμπνευση του mixologist Δημήτρη Παπαϊωάννου που επιμελείται τη λίστα του μπαρ-, αλλά και η πελατεία, που λες και βγήκε από κάστινγκ ταινίας, καλοντυμένη, διόλου κραυγαλέα και άκρως αριστοκρατική. Αν είχε μια θάλασσα τριγύρω θα μπορούσες να πεις ότι σαν να διακτινίστηκες στο Κόμο ή το Κάπρι, αν και νομίζω πως στην περίπτωσή μας καλύτερα ταιριάζει το Μονακό.

Πώς μοιάζει το ιδανικό ρεστοράν;

Η σπιτική λεμονάδα που επέλεξα για απεριτίφ, ήταν η πρώτη που τιμούσε τον τίτλο της από όσες έχω δοκιμάσει, χυμός από φρεσκοστυμμένο λεμόνι, χωρίς περιττή ζάχαρη, μόνο με ελάχιστο δυόσμο. Με λίγο τζιν ή βότκα, τη μεταμορφώνεις σε εξαίσιο, καλοκαιρινό κοκτέιλ. Αν και σε λίγο, θα περάσεις στα εκλεκτά κρασιά περιωπής που ταιριάζουν σε ένα γεύμα που δεν μοιάζει με τα άλλα. Πρωτίστως, γιατί δεν μιμείται ούτε επαναλαμβάνει τα μενού της πόλης, που πολύ μοιάζουν τελευταία όλα μεταξύ τους. Εδώ, το μενού μιλά προσωπικά στο κηφισιώτικο κοινό, ένα κοινό κοσμογυρισμένο, που ξέρει απ' έξω τα αστεράτα εστιατόρια του πλανήτη, ξέρει από ποιότητα και δεν βάζει νερό στο κρασί του ούτε κάνει συμβιβασμούς. Και ‘μεις που δεν γεννηθήκαμε Κηφισιώτες, κάπως έτσι ονειρευόμαστε το ιδανικό ρεστοράν, γι’ αυτό και μπαίνουμε στον κόπο να ανηφορίσουμε την Κηφισίας.

All day από Παρασκευή ως Κυριακή και bar restaurant τις υπόλοιπες ημέρες, το Belon έχει το δικό του χαρακτήρα: κάθε μέρα και ένας dj, για μια μουσική που ίσα που ακούγεται χωρίς να σε ενοχλεί και η οποία θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί με μια οποιαδήποτε λίστα κάποιας πλατφόρμας. Εδώ, όμως, ο πελάτης είναι βασιλιάς και χρειάζεται τον dj του, αφού αυτός θα υπογράψει τη ριλάξ διάθεση, ανάλογα με το mood της κάθε βραδιάς, μια διάχυτη ευτυχία, που δεν καθορίζεται από τα δυνατά ντεσιμπέλ των σουξέ της εποχής. Kι αν αυτό σου κάνει λίγο στημένο ή αποτρεπτικό για έναν κοινό θνητό, θα σου πω πως το Belon είναι ένα μαγαζί ευπροσήγορο, καταδεχτικό, καθημερινό, χωρίς σηκωμένη μύτη.

Το μενού, υπογράφει ο Δημήτρης Κοντόπουλος, από τους αξιότερους σεφ που διαθέτουμε σ’ αυτή τη χώρα. Δεν είναι καινούργιος. Το πλουσιότατο βιογραφικό του δεν το βγάζει σημαία, όμως έχει περάσει από μισελενάτα εστιατόρια της Βαλένθια και της Μαδρίτης, από το Turnberry Hotel του D. Trump στη Σκωτία και τρία χρόνια από την Ιταλία πριν αναλάβει στην Ελλάδα το Rooster στην Αντίπαρο, τα Astra στη Σαντορίνη, το Scala Vinoteca -δικό του στην τελευταία φάση του- και άλλα μεγάλα εστιατόρια. Ο Δημήτρης δεν ακολουθεί τις μόδες, το τί θα φαγωθεί φέτος και τί παίζει στις παγκόσμιες βιτρίνες. Η μαγειρική του έχει την άνεση και την τεχνική να μπερδεύει κουλτούρες αλλά όλες τις έχει ενσωματωμένες σε μία: το φαγητό του, το θέλει νόστιμο, χωρίς ταμπέλα. Αν αποδεχτεί μία, αυτή θα είναι η επιλογή του φρεσκότερου και καλύτερου υλικού. Και δεν υπάρχουν πολλοί μάγειρες του δικού του ύψους, που θα πάνε μόνοι τους το πρωί στην αγορά, να ψωνίσουν το φρεσκότερο ψάρι ή το μοναδικό θαλασσινό. Αυτός το κάνει και το χαίρεται.

Το φαγητό στο εστιατόριο Belon

Ξεκινήσαμε με κροκέτες καραβίδας, στην ουσία μικρά, σαν κομψοτεχνήματα, arancini με χαβιάρι και σος αγιολί, δοκιμάσαμε εξαιρετικής φρεσκάδας στρείδια από την Πορτογαλία, περάσαμε σε ένα πρώτης ποιότητας χαμόν, με την ιδανική λιπαρότητα και αυτό το μαγικό φουντουκένιο άρωμα, που σερβίρεται όπως στην Ισπανία με τραγανές μπρουσκέτες με μια κόκκινη, πεντανόστιμη σάλτσα. Ψωμί ζυμωτό και ζεστό, δυο ειδών, που πολύ ταίριαξε με τη σαλάτα με τα μαύρα, βιολογικά ντοματίνια, λεπτές φετούλες νεκταρίνι που λειτουργούν σαν μια εξωτικά αρωματισμένη ξινάδα, βασιλικό και μια πρώτης τάξης, βουτυράτη, κρεμώδη μπουράτα.

Το καρπάτσο από ελληνικό κιτρινόπτερο τόνο, κάθεται πάνω σε μια βάση από καπνιστή μελιτζάνα που του πάει τρελά, σε μια συνταγή που έχει τις ρίζες της στο Τόκιο. Το καρπάτσο της τσιπούρας με νεροκάρδαμο και κουμ κουάτ δεν έχει καμμιά σχέση με τα υπόλοιπα της πόλης. Στην παρουσίαση όσο και στη γεύση, με μικρά «λουλουδάκια» από ωμό παντζάρι, σου χαρίζει υφές και διαφορετικά αρώματα μέσα σε κάθε μπουκιά. Πολύ καλή και η πράσινη σαλάτα με βουτυράτο αβοκάντο, καβουρδισμένο αμύγδαλο και ψητή ολόφρεσκη γαρίδα, που κάνει όλη τη διαφορά. Το κριθαράκι με φρέσκια καραβίδα και ελάχιστη, αληθινή-και όχι χημική εσάνς-τρούφα ήταν αυτό που λέμε, το απόλυτο: στο δέσιμο χωρίς κρέμες και βούτυρα, στο ψήσιμο του ζυμαρικού, στη γεύση της φρεσκάδας και το σωστό ψήσιμο της καραβίδας.

Μεγαλειώδες πιάτο και λόγος να έρθεις ως εδώ, τα paccheri με φρέσκο ροφό. Μια από τις μεγάλες στιγμές της ιταλικής γαστρονομίας στην πιο υποδειγματική εκτέλεση, δεμένη μπισκ από ψάρι αλλά και απολύτως αιθέρια, με τη φρέσκια ντοματούλα της, σερβιρισμένη στο τηγάνι. Αν δεν έρθεις για φαγητό και είσαι γλυκατζής, έλα μόνο για τα γλυκά, για τα οποία δεν έχω λόγια: η ευρωπαϊκή ζαχαροπλαστική στο πιο κρεμώδες, αιθέριο προφίλ της, με σορμπέ φράουλα, τιραμισού με καβουρδισμένους καρπούς κακάο που του δίνουν μια ιδιαίτερη τραγανή υφή και ένα καταπληκτικό βάσκικο τσιζ κέικ φούρνου πάνω σε μια σάλτσα από εσπεριδοειδή.

Η Ελεάνα Ρούσου, μια νεαρή Παριανή, αξιολάτρευτη και άξια μαγείρισσα, κρατάει την κουζίνα στο ύψος της τις ώρες που λείπει ο Δημήτρης και της αξίζει πραγματικά ένα μεγάλο «μπράβο». Γιατί ο υπεύθυνος της κουζίνας είναι ο άνθρωπος κλειδί, που μπορεί να ακυρώσει και τον μεγαλύτερο chef.

Τελειώσαμε με έναν υπέροχο εσπρέσο και η στιγμή του αποχωρισμού ήρθε σαν ανώμαλη προσγείωση. Γιατί σπάνια βιώνεις στην Αθήνα μια τόσο στρογγυλή, ολοκληρωμένη, εμπειρία απόλαυσης, φτιαγμένη από δεκάδες λεπτομέρειες που λειτουργούν στην εντέλεια. Γιατί ένα εστιατόριο δεν είναι μόνο το φαγητό. Είναι ο τρόπος που σε κανακεύει, παίρνει από πάνω σου όλα τα προβλήματα, σε ξεκουράζει, σε ταξιδεύει, σε κάνει να πιστεύεις πως έστω για δυο ώρες, η ζωή μπορεί να είναι τέλεια. Με ένα Belon, ξεχνιέσαι!

Παπαδιαμάντη 7, Κηφισιά, 2106231003