Στο Robin’s Hood πηγαίνω χρόνια, δέσμια της άφθαστης κουζίνας του –κυρίως– αλλά και του ωραίου χώρου επίσης, καθώς και του καυστικού χιούμορ του ιδιοκτήτη του, αιώνιου εφήβου, Παναγιώτη Παναγιωτίδη. Yπήρξε εποχή που, δουλεύοντας εκεί κοντά, πήγαινα κάθε βράδυ μετά τη δουλειά, λέγαμε μάλιστα με το φίλο μου Mάκη «τα 3Φ της γειτονιάς μας το ’χουμε κάνει» και γελάγαμε.
O χώρος του, μια παλιά μονοκατοικία του ’50 με κήπο στο Xαλάνδρι, διαθέτει φινέτσα και ατμόσφαιρα καλής αστικής κατοικίας, με αρκετή δόση μοντερνιτέ (ζεστά πορτοκαλιά χρώματα στους τοίχους, κάποιες φούξια και κόκκινες καρέκλες φαγητού, ιδιαίτερα αξεσουάρ και στολίσματα) και ταυτόχρονα χαρακτηρίζεται από έναν αέρα χαλαρής άνεσης και οικειότητας που σε κάνει να αισθάνεσαι καλεσμένος σ’ ένα φιλικό σπίτι και όχι σε ψυχρό και «στημένο» αθηναϊκό εστιατόριο. Στο Robin’s Hood λοιπόν όταν θα πας μπορείς να είσαι ντυμένος όσο θέλεις χαλαρά ή όσο θέλεις αμπιγέ, ο χώρος θα ταιριάξει με κάθε σου επιλογή.
Θα διαλέξεις, με τη βοήθεια αν θες του πολύ ευγενικού ιδιοκτήτη, από έναν κατάλογο μεσογειακών αποκλίσεων σαλάτες άφθαστες και εξαιρετικά προσεγμένες, όπως η πολύ απλή με ρόκα, ντοματίνια, κάππαρη, μπαλσάμικο, την οποία παίρνω για χρόνια και πάντα εκπλήσσομαι που κάτι τόσο απλό μπορεί ταυτόχρονα να είναι και τόσο νόστιμο. Mπορείς να συνεχίσεις με καμαμπέρ με φραγκοστάφυλο, γεύση θεία και της Κολάσεως μαζί, ριζότο με λαχανικά, ή με porcini, ή με θαλασσινά, όλα τους πολύ δυνατά· σπαγκέτι με ντομάτα, μπέικον και μικρά κομμάτια αντζούγιας (μη σε ξενίσει ο συνδυασμός, το πιάτο είναι φοβερό) με ψαρονέφρι al limone που θα σου ’ρθει μελένια ψημένο και γαρνιρισμένο με πικάντικες ταλιατέλες· κοτόπουλο γεμιστό με τυριά, και υπέροχες τηγανητές πατάτες, είδος (η πατάτα) που μπορείς να απολαύσεις ακόμη περισσότερο αν πάρεις και το πολύ καλό t-bone steak του Robin’s Hood.
Θα συνοδεύσεις με κάποιο κρασί από την ενημερωμένη κάβα του καταστήματος –εδώ ο Παναγιώτης θα σου φανεί χρήσιμος– και θα τελειώσεις με πολύ καλά γλυκά, όπως το σουφλέ σοκολάτας που έφαγα προχτές και, παρότι αντιγλυκατζού, κόπηκα! Nα ξέρεις ότι στο Robin’s Hood ο κατάλογος παίζει συχνά με τα πιάτα του, έχει αρκετά ημέρας και –πράγμα που πολύ εκτιμώ– μπορούν να σου κάνουν όποιες μετατροπές θελήσεις. Όπως, ας πούμε, εγώ πήρα το al limone ψαρονέφρι μου με ταμπούλε, ο συνοδός μου ζήτησε ένα ριζότο εκτός καταλόγου και ικανοποίησαν τις επιθυμίες μας αθόρυβα και με όλη τους την καλή διάθεση.
Στο Robin’s Hood θα περάσεις πολύ καλά, η ευγενής οικειότητα που αποπνέει μαζί με τα ως άνω πολύ καλά πιάτα θα σε κάνουν να πας ξανά και ξανά, ενώ ο κήπος του, περιποιημένος, καταπράσινος και με τραπέζια βαλμένα σε στρατηγικά σημεία, τώρα το καλοκαίρι θα σου φανεί παραδεισένια δροσιστικός.
Nα ξέρεις πως είναι ανοιχτό μόνο το βράδυ (αλλά από νωρίς, και στις 8.00-8.30 να πας, θα σε σερβίρουν, όπως και μέχρι αργά τη 1.00 αν φτάσεις) εκτός Kυριακής. Για όλη αυτή την περιποίηση θα πληρώσεις γύρω στα 40 ευρώ το άτομο μαζί με το κρασί (αν δεν πίνεις πολύ).
12°
