70 χρόνια Ράλλυ Ακρόπολις: Η ιστορία του μέχρι σήμερα
Tο Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολις ξεκίνησε σαν μία απλή ιδέα. Μία μεγάλη παρέα στις αρχές της δεκαετίας του ’50 αποφάσισε να φέρει και στην Ελλάδα τους αγώνες αυτοκινήτου με διεθνή αίγλη. Και όπως όλα τα μεγάλα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή, έτσι και το Ράλλυ Ακρόπολις μεγαλούργησε ακριβώς επειδή ξεκίνησε σαν μια απλή ιδέα. Μια ιδέα που μέσα της όμως είχε τεράστια αποθέματα συναισθήματος. Στοιχείο απαραίτητο για να ξεφύγει μια διοργάνωση από τα στενά όρια μιας εκδήλωσης και να γίνει συνώνυμη ενός θρύλου. Γιατί το Ράλλυ Ακρόπολις στην πορεία των χρόνων μετουσιώθηκε και έγινε θρύλος. Κι έγινε θρύλος γιατί από νωρίς απέκτησε ισχυρή «προσωπικότητα» –αν ο όρος είναι δόκιμος– και ευτύχησε να ασχοληθούν μαζί του άνθρωποι με ερασιτεχνικό ρομαντισμό μεν, αλλά ταυτόχρονα με σπουδαία επαγγελματική προσέγγιση.
Τα πρώτα χρόνια Ο ρομαντισμός ήταν το κυρίαρχο στοιχείο. Τα αυτοκίνητα λίγα και επιφανειακώς προετοιμασμένα. Όμως το πάθος και η ενασχόληση χρόνο με τον χρόνο αύξησαν ραγδαία το «ύφος» του αγώνα, ενώ η έλευση ξένων πληρωμάτων, εκτός από μία νότα «επαγγελματικής» σοβαρότητας, έδωσε την ευκαιρία και στα αντίστοιχα ελληνικά να βελτιώσουν όχι μόνο τα αυτοκίνητά τους, αλλά και τις επιδόσεις τους. Ήταν η εποχή που ο αγώνας ξεκινούσε από την Αθήνα και για να καταλήξει σ’ αυτήν για τον τερματισμό, έπρεπε να περάσει μία εβδομάδα και να φτάσουν οι αγωνιζόμενοι μέχρι το Βέρμιο!
Στη δεύτερη δεκαετία, αυτή του ’60, ο ερασιτεχνισμός παραδίδει σιγά σιγά αλλά σταθερά τη σκυτάλη σε μία πιο εξελιγμένη μορφή εμπλοκής, τα ξένα πληρώματα ολοένα και αυξάνονται, ενώ βελτιώνονται εμφανώς και τα αυτοκίνητα. Η Ελλάδα είναι ακόμα πολύ πίσω στην εξέλιξή της και το πέρασμα των αγωνιστικών αυτοκινήτων από τα χωριά προκαλεί πρώτα θαυμασμό για τα τροχοφόρα οχήματα, παρασάγγας μακριά από τα αντίστοιχα ιππήλατα που ήταν συνηθισμένοι να βλέπουν οι κάτοικοι της υπαίθρου. Τότε η ασπρόμαυρη εικόνα πρωταγωνιστεί και το Ακρόπολις χτίζει σιγά σιγά τη φήμη του.
Η ωρίμανση Στη δεκαετία του ’70 τα πράγματα σοβαρεύουν ακόμα περισσότερο. Το 1973 θεσπίζεται ο θεσμός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι – το αργότερα γνωστό μέχρι τις μέρες μας WRC. Το 1974 οι περισσότεροι αγώνες, μεταξύ τους και το Ακρόπολις, αναβάλλονται λόγω της ενεργειακής κρίσης. Την επόμενη χρονιά, όμως, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι φοράει τα καλά του και πείθει πλέον ότι ήρθε για να μείνει. Τα εργοστάσια το στηρίζουν και το Ράλλυ Ακρόπολις γίνεται «πεδίο μαχών». Μάλιστα είχε φτάσει σε σημείο να γραφτεί ότι ένας τερματισμός σε υψηλή θέση στο Ράλλυ Ακρόπολις, ισοδυναμούσε για την εποχή του με ένα ολυμπιακό μετάλλιο!
Ταυτόχρονα, αποκτά την πρώτη του παγκόσμια αποκλειστικότητα, όταν ο οπερατέρ Νίκος Γραμματικόπουλος ανέβαινε κάθε χρόνο στο Huey της Πολεμικής Αεροπορίας, ή άλλοτε στο Alouette της ΟΑ με πιλότο τον Νίκο Σαρρή και κάλυπτε τις προσπάθειες των αγωνιζομένων από ψηλά. Ήταν τότε που οι ομορφιές της Ελλάδας έφταναν μέσα από την κινηματογραφική εικόνα στα πέρατα του κόσμου. Κάθε χρόνο οι συμμετοχές αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο και φτάνουμε στο 1977, όταν αυτές ξεπέρασαν τις 200. Αριθμός υπερβολικά μεγάλος για έναν τόσο σκληρό αγώνα. Στις αρχές του ’80 γίνεται η επανάσταση στα ράλι. Το θηριώδες Audi Quattro με υπερτροφοδότη στον κινητήρα, το γνωστό μας turbo και κίνηση στους τέσσερις τροχούς, διαλύει τον συναγωνισμό και δημιουργεί τάση στο σπορ. Τα ράλι πλέον δεν θα είναι ποτέ τα ίδια. Το Ακρόπολις, ωστόσο, παραμένει απεριόριστα δημοφιλές, αφού ακόμα και οι απλοί άνθρωποι των χωριών υποδέχονται τον αγώνα στην περιοχή τους σαν να είναι γιορτή. Τα σχολεία κλείνουν και οι δάσκαλοι συνοδεύουν τα παιδιά στις Ειδικές Διαδρομές που περνούν κοντά στο χωριό τους! Εικόνες μαγικές, αλλά και μοναδικές.
Στις μέρες μας Αν τα χρόνια του ’80 τα ράλι ωριμάζουν, στην αντίστοιχη δεκαετία του ’90 ο επαγγελματισμός τους φθάνει σε… παρανοϊκό σημείο και στη δεκαετία που διάγουμε, όπως όλοι οι αγώνες του WRC, αναζητά την ταυτότητά του στο σήμερα. Τα αυτοκίνητα βελτιώνονται σημαντικά, νέα υλικά αλλά και καινοτόμες τεχνολογικά λύσεις δίνουν τη δική τους αίγλη στους αγώνες, αφού οι ταχύτητες αυξάνονται και το θέαμα επίσης, ταυτόχρονα με την αντοχή των αυτοκινήτων. Ως σημείο αναφοράς τοποθετούμε το 2005, όταν το Ράλυ Ακρόπολις τολμά να διοργανώσει μία Σουπερ Ειδική Διαδρομή μέσα στο κατάλληλα διαμορφωμένο για τον λόγο αυτό Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας! Αποτέλεσμα; Το αδιαχώρητο. 80 και πλέον χιλιάδες θεατές θα κατακλύσουν τις εξέδρες και οι αγωνιζόμενοι μπαίνοντας μέσα θα σαστίσουν… Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι το Στάδιο που γέμισε με την τελετή έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ξαναγέμισε για να τους υποδεχθεί. Στο τέλος της χρονιάς, το Ράλλυ Ακρόπολις ανακηρύσσεται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου το καλύτερο στον κόσμο!
Στη συνέχεια το Ακρόπολις και πάλι κλυδωνίστηκε, τελικά βρήκε καινούργιο θώκο στην Κορινθία, αλλά το 2014 παίρνει την «οδό των πέτρινων χρόνων»… Υποβιβάζεται στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και μένει εκεί μέχρι το 2018, ενώ το ’19 και ’20 απουσιάζει από οποιαδήποτε διοργάνωση. Από τον απόλυτο ξεπεσμό και τη λήθη, επιστρέφει στο προσκήνιο χάρη στις πραγματικά άοκνες προσπάθειες της ελληνικής πολιτείας και ιδιαίτερα του υφυπουργού Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, και το 2021 επανέρχεται θριαμβευτικά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι (WRC). Έκτοτε διοργανώνεται κάθε χρόνο, ενώ έχει ήδη επιβεβαιωθεί η παρουσία του στο παγκόσμιο ημερολόγιο του WRC έως και το 2025.
