Life

Ιστορίες με διαφορετικό τέλος: Το ελαφάκι

Ένα εργόχειρο-ανάμνηση της Β΄ Δημοτικού

sympoyra_foto_1.jpg
Μίκα Σύμπουρα
ΤΕΥΧΟΣ 729
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
-f-2.jpg

Η Μίκα Σύμπουρα γράφει ιστορίες με διαφορετικό τέλος

Πολύ με είχε αγχώσει αυτό το ελαφάκι, εργόχειρο της Β΄ Δημοτικού που μας είχε βάλει η δασκάλα να τελειώσουμε το συντομότερο. Ήταν δουλειά σπιτιού και το κεντούσα και τις Κυριακές. Το Σάββατο τότε είχαμε σχολείο. Το έργο ήταν μια στάμπα που έπρεπε να γεμίσουμε με λεπτή σταυροβελονιά. Το ελαφάκι είχε διάφορα χρώματα, κυρίως καφέ και σάπιο μήλο, όπως συνηθίζαμε να λέμε αυτό το χρώμα ανάμεσα στο ροζ και στο καφέ. Είχε και λίγο άσπρο στα αυτιά και στο μάτι. Η κοιλίτσα του ήταν ροζ. Ήταν όρθιο πάνω σε πράσινο λιβάδι με μανιτάρια κόκκινα με άσπρες βούλες. Το ελάφι και τα μανιτάρια είχαν καφέ σκιά, σαν να ήταν μια ηλιόλουστη μέρα. Στο βάθος φαινόταν ένα μικρό σπιτάκι με κόκκινη σκεπή, άσπρους τοίχους και μαύρη πόρτα από την οποία ξεκινούσε ένα μικρό καφέ δρομάκι.

-f-2.jpg

Μα πιο πολύ ακόμα με άγχωνε ο ουρανός που αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος του φόντου. Είχε και κάποια άσπρα συννεφάκια, αλλά το γαλάζιο του ουρανού μού φαινόταν ατελείωτο. Ήταν φανερό το άγχος μου από την κακή κατάσταση των σταυροβελονιών εκεί στο κέντρο περίπου. Για να είμαι ειλικρινής, για να τελειώσω τον ουρανό ζήτησα βοήθεια από τη μικρότερη αδελφή της μαμάς μου, που με συνέτρεχε στο καθετί. Όμως το τελικό αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ και το έχω ακόμα σε κάδρο, παρά την αγωνία που πέρασα.

Τώρα ξέρω γιατί με δυσκόλεψε ο ουρανός. Όχι γιατί είχε την περισσότερη δουλειά. Αλλά γιατί με τρόμαξε το χάος και το κενό του ουρανού, όπως ακριβώς με τρομάζει και το γοητευτικό χάος της θάλασσας... 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.