«Λόγω τιμής, 20 χρόνια μετά», έγραψε στον λογαριασμό του Instagram του ο Άλκης Κούρκουλος, σχολιάζοντας το σύντομο βίντεο-τρέιλερ της πολύ-αναμενόμενης τηλεοπτικής σειράς, που προβαλλόταν στο MEGA, σε σενάριο της Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Η παρέα από την Πάτρα ο Άλκης Κούρκουλος, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, η Βίκυ Βολιώτη, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, η Χριστίνα Αλεξανιάν, ο Δημήτρης Αλεξανδρής και η Άννα Δημητρακοπούλου, συναντιούνται ξανά και επιστρέφουν στις οθόνες μας. Η σειρά ήταν ένας ύμνος στη φιλία. Η παρέα από τότε μεγάλωσε, όπως και εμείς.
Παλιά είχα γράψει ότι τα πιο ωραία «πράγματα» στον κόσμο ξεκινούν από Φι, όπως φαγητό, φιλιά και φίλοι. Όταν αλλάζεις πόλη, αλλάζεις και ζωή. Οι σταθερές σου, οι φίλοι σου, παραμένουν εκεί στο κοντινό παρελθόν-παρόν σου. Ναι αλλά δε σου αρκεί. Και βρίσκεις άλλες διεξόδους, τηλέφωνα και skype και πάντα κάποιος να σας διακόπτει. Ο χρόνος που είναι λίγος, οι λογαριασμοί, ο ένφια, η διαφορετική φάση ζωής, η δουλειά, οι νέοι φίλοι, η σχέση, ο σύντροφος, τα παιδιά. Και όλα αυτά σου υπενθυμίζουν ότι έχεις μεγαλώσει. Στα κουτιά της μετακόμισης βρίσκεις φωτογραφίες από περασμένες διακοπές και σημειώσεις αγάπης με μπλε στυλό πάνω σε φαγωμένα από τον χρόνο πόστ ιτ ή σε κόκκινες χαρτοπετσέτες. Και ύστερα ελπίζεις στα Χριστούγεννα, στο Πάσχα, στο καλοκαίρι. Φίλοι για τρεις φορές το χρόνο. Φίλοι με διακοπές.
Ο γύρος του κόσμου σε 40 ημέρες, στο νησί το καλοκαίρι, το πρώτο σου τσιγάρο, οι βραδινές βόλτες με το αυτοκίνητο, το πιο ωραίο πάρτι που έχεις πάει στη ζωή σου, η πρώτη σου δουλειά, ο αγώνας μπάσκετ που έχασες, η γκόμενα που σε παράτησε, οι υπεραναλύσεις για τη ζωή και το νόημα της, συζητήσεις-εξομολογήσεις μέχρι το ξημέρωμα, το «όλα θα πάνε καλά», οι υποσχέσεις ότι θα βρεθούμε πάλι σύντομα. Φίλοι για πάντα. Και ύστερα οι αποχαιρετισμοί λόγω απόστασης, πραγματικής και νοητής. Και περνάει ο καιρός και δε μιλάτε πια. Η ζωή συνεχίζεται, λες και δε γνωριστήκατε ποτέ, λες και δεν υπήρξατε ποτέ στις ζωές των άλλων. Και έχεις πια μεγαλώσει και είναι δύσκολο να κάνεις φίλους. Οι φιλίες είναι σαν τους έρωτες, στο τέλος θυμάσαι μόνο τα καλά.
Με την Σταυριανή γνωριζόμαστε από το Πανεπιστήμιο, αλλά ποτέ δε μιλάγαμε, βρεθήκαμε ξανά στην Τουρκία πριν 8 περίπου χρόνια. Εκεί σε ένα σούπερ-μάρκετ στο Τζιχάνγκιρ γνώρισα τυχαία-μοιραία και την Όλγα. Ήταν η εποχή των μεγάλων αλλαγών και για τις τρεις μας. Από τότε χανόμαστε, αλλά πάντα βρισκόμαστε μέσα στο χρόνο. Και εκεί στις μεγάλες συναντήσεις είναι σα να μην έχει αλλάξει τίποτα, σαν να είμαστε ακόμα τα κορίτσια της Πόλης, που πήγαν εκεί για να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους. Από τις τρεις μόνο η Όλγα, κράτησε την υπόσχεσή της και έμεινε εκεί. Η Σταυριανή και εγώ φύγαμε. Σήμερα η Όλγα Αλεξοπούλου, η ζωγράφος μας, είναι μαμά του Φίλιππου και πριν λίγες μέρες ανακάλυψε το Quantum Blue, ένα καθαρό χρώμα που θυμίζει το κομμάτι της ημέρας, που ονομάζεται «μπλε ώρα», δηλαδή το σύντομο λυκόφως μετά το ηλιοβασίλεμα ή λίγο πριν την ανατολή του ήλιου. Το Quantum Blue είναι φτιαγμένο με quantum dots (κβαντικες κουκκίδες) μέσα από την ένωση κβαντικής μηχανικής και τέχνης. Η Σταυριανή Ζερβακάκου, η σεφ μας, από ώρα σε ώρα θα γίνει μητέρα και πριν λίγους μήνες, ήταν ανάμεσα στις 4 γυναίκες που βραβεύτηκαν με το βραβείο Ελληνικής Κουζίνας. Το μπλε είναι το αγαπημένο μου χρώμα και το φαγητό μου αρέσει γιατί πάντα είναι η αφορμή για να συναντιούνται οι φίλοι.
Τα λέμε την επόμενη Κυριακή, μέχρι τότε μη ξεχνάτε τους φίλους σας…
14°
