Η σχολική ποδιά –εκείνη η μπλε με το λευκό γιακαδάκι- καταργήθηκε στην Ελλάδα το 1982. Σήμερα βλέπουμε παιδιά με σχολική στολή μόνο όταν αυτά φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία και πάλι όχι σε όλα. Από το 1982 ως σήμερα οι απόψεις σχετικά με την ποδιά ή την στολή του σχολείου διίστανται. Κάποιοι λένε πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα τότε ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι τα παιδιά πρέπει να είναι ελεύθερα να εκφράζονται και μέσα από το ντύσιμό τους.
Οι αντικρουόμενες απόψεις για τη σχολική ποδιά ή στολή
Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η σχολική ποδιά ή η στολή δεν έπρεπε να καταργηθεί, έχουν ως βασικό τους επιχείρημα ότι η ποδιά ή στολή βάζει τέλος στις ανισότητες. Τα παιδιά ναι μεν εκφράζονται μέσα από το ντύσιμό τους, αλλά δεν παύουν να διεκδικούν να θέλουν να φορούν τα πιο ωραία, τα πιο μοντέρνα, τα πιο ακριβά ρούχα. Κάπως έτσι, βλέπουμε στα σχολεία παιδιά με πολύ ακριβό ντύσιμο –στο οποίο οι γονείς τους προφανώς και μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά- αλλά βλέπουμε και παιδιά που αισθάνονται μειονεκτικά επειδή δεν μπορούν να ντυθούν τόσο ακριβά. Ένα άλλο επιχείρημά τους υποστηρίζει ότι με το όμοιο ντύσιμο, τα παιδιά είναι ντυμένα όπως αρμόζει στο σχολείο ενώ δεν χάνουν χρόνο να ασχοληθούν με τα ρούχα τους εφόσον είναι πολύ συγκεκριμένο το τι θα φορέσουν κάθε πρωί.
Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που μάχονται υπέρ της ελευθερίας των παιδιών να φορούν τα ρούχα της επιλογής τους και όχι στολή, υποστηρίζουν ότι τα παιδιά δεν πρέπει να καταπιέζονται. Το ντύσιμο είναι χαρά και τα παιδιά πρέπει να έχουν την ελευθερία της έκφρασης και μέσα από το ντύσιμό τους.
Τα υπέρ και τα κατά της σχολικής ποδιάς ή στολής
Τα πλεονεκτήματα της σχολικής ποδιάς ή στολής είναι ότι εκ των πραγμάτων τα παιδιά είναι αυτό που λέμε «καθώς πρέπει» ντυμένα για το σχολείο. Πόσες φορές δεν έχουμε δει μαθητές με ντύσιμο που δεν αρμόζει ούτε στην ηλικία τους ούτε φυσικά στην ιδιότητά τους και στον χώρο όπου βρίσκονται. Με την σχολική ποδιά ή τη στολή μειώνεται –δεν εξαλείφεται ωστόσο- ο ανταγωνισμός και η κόντρα για τον ποιος έχει καλύτερα ρούχα. Τα παιδιά αν θέλουν να ανταγωνιστούν θα βρουν κάτι. Μπορεί να είναι η τσάντα τους ή ακόμη και τα μολύβια που χρησιμοποιούν… Η σχολική ποδιά ή στολή είναι η πρώτη έμμεση επιβολή πειθαρχίας. Στο σχολείο είμαστε μαθητές και είμαστε όλοι το ίδιο. Τα παιδιά δεν αποσπώνται σε θέματα όπως η εμφάνισή τους ενώ υπάρχει και η αίσθηση της «κοινότητας», της «ομάδας» μεταξύ τους. Και φυσικά είναι και το πρακτικό κομμάτι, που λέει ότι τα παιδιά φορούν κάθε μέρα τα ίδια και δεν χάνεται χρόνος στο να βρουν κάθε πρωί τι θα φορέσουν.
Στα μειονεκτήματα της στολής από την άλλη πλευρά, δεν γίνεται να μην βάλουμε το γεγονός ότι τα παιδιά στερούνται το δικαίωμά τους να εκφραστούν μέσα από το ντύσιμό τους. Πολλές φορές μέσα από το πώς θέλει να ντυθεί ένα παιδί, μπορούμε να πάρουμε σημαντικά μηνύματα για το πώς νιώθει ή πώς σκέφτεται αυτό το παιδί. Στο εξωτερικό έχει παρατηρηθεί ότι παιδιά που φορούσαν στολή στο σχολείο τους, έκαναν τατουάζ κρυφά από τους γονείς τους ή έστω στην ενηλικίωσή τους από αντίδραση. Ακόμη, ένα παιδί που θέλει να εκφράσει τη διαφορετικότητά του, δεν έχει αυτή τη δυνατότητα με αποτέλεσμα να καταπιέζεται. Τέλος, αρκετοί γονείς αναφέρουν ότι το κόστος της στολής είναι μερικές φορές ασύμφορο. Με δεδομένο μάλιστα ότι τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα και δεν γίνεται να έχουν μία μόνο στολή αλλά πολλές για να τις αλλάζουν, έρχονται αντιμέτωποι με ένα κόστος που μοιάζει ασύμφορο αφού τα ρούχα αυτά δεν μπορούν να τα φορέσουν στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες.
Ιστορίες, μύθοι και πρόσωπα του δρόμου που άλλαξε την Αθήνα: Από τον ιπποσιδηρόδρομο στα ηλεκτροκίνητα τραμ και από την οικία Βούρου στα Grand Magasins
16°
