Έλενα Αθανασοπούλου: Ξέσπασε σε κλάματα για την αθώωση του σκηνοθέτη που κατηγόρησε για βιασμό
Την πρώτη της συνέντευξη μετά την αθώωση του σκηνοθέτη που είχε κατηγορήσει για βιασμό έδωσε η Έλενα Αθανασοπούλου.
«Τελευταίος το έμαθε ο πατέρας μου. Ο πατέρας μου το βίωσε πολύ χειρότερα από ό,τι εγώ. Δεν του το είπα κατευθείαν. Συζητούσαμε και κάποια στιγμή μού φώναξε και ένιωσα κακοποιημένη και του είπα ότι "τι κάνεις ρε; Εγώ ετοιμάζομαι να καταγγείλω αυτό και αυτό και εσύ μου φωνάζεις; Ξέρεις τι έχω πάθει εγώ;". Του κόπηκαν τα πόδια και μου είπε “γιατί δεν μου το είπες τότε;”. Του είπα ότι δεν ήταν εύκολο να του το πω. Μου είπε “κάνε ό,τι θέλεις, είμαι δίπλα σου, σε στηρίζω” και έτσι ξεκίνησε. Ο πατέρας μου είναι ο πιο διαλυμένος όλων», περιέγραψε η ηθοποιός ξεσπώντας σε κλάματα.
«Η μητέρα μου το έμαθε πρώτη, όταν αποφάσισα να κάνω την καταγγελία. Της είπα να σταθεί ψύχραιμη», συνέχισε η ίδια, ενώ πρόσθεσε: «Έφαγα πάρα πολλή λάσπη. Έβγαιναν άνθρωποι χωρίς να με ξέρουν και έλεγαν ότι έχω δόλο και κίνητρα. Ζούσα το μετατραυματικό μου σοκ, και όλοι αυτοί μού έριχναν και από μια μαχαιριά. Μου είχε βγει όλο σε επίθεση. Τους έβλεπα όλους εχθρούς».
Έλενα Αθανασοπούλου: «Κάποια στιγμή είπα ότι θέλω να πεθάνω», περιέγραψε η ηθοποιός
«Ένιωθα ότι θα δικαιωθώ, γιατί και το βούλευμα με δικαίωνε, όποιος το διάβασε ήταν καταπέλτης. Μετά τις τόσες καταθέσεις και τα τόσα στοιχεία, πίστευα ότι θα δικαιωθώ. Το ομόφωνα με τρόμαξε, αλλά δεν παρεμβαίνω στη Δικαιοσύνη. Δικαιώθηκα ηθικά, από τη στιγμή που γυναίκες με τεράστια καριέρα και όνομα, ήρθαν χωρίς να με γνωρίζουν και με στήριξαν. Ο μεγαλύτερος κριτής των πάντων είναι μόνο ο Θεός. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω θα το ξανάκανα», τόνισε σε άλλο σημείο της συνέντευξής της η ηθοποιός, αναφερόμενη στην απόφαση του δικαστηρίου.
Η Έλενα Αθανασοπούλου ξεκαθάρισε ακόμη ότι δεν γνωριζόταν με την Κατερίνα Διδασκάλου -που κατέθεσε τη δική της εμπειρία από τον σκηνοθέτη στη διάρκεια της δίκης-, ενώ αποκάλυψε και τη δύσκολη ψυχολογική κατάσταση στην οποία είχε φτάσει, φτάνοντας στο σημείο να θέλει να πεθάνει.
«Κάποια στιγμή είπα ότι θέλω να πεθάνω, δεν θέλω να το ζήσω όλο αυτό. Έφυγα ενάμιση χρόνο στην Κρήτη, έβλεπα την Αθήνα σαν τον χειρότερο εχθρό μου. Δούλευα από το 2008, πριν το περιστατικό. Όλες μου οι συνεργασίες ήταν άψογες, και όμως εναντιώθηκα στον χώρο μου. Μας έλεγαν “μίλα και μίλα” και δεν βγήκε ένας να πει “σταματήστε, είναι καλό κορίτσι, φτάνει, μην τη λιθοβολείτε, αφήστε την υπόθεση να πάει στο δικαστήριο”. Ακόμα και φίλους μου, τους έβλεπα εχθρούς. Δεν υπολόγισα τίποτα. Είχα πάρα πολλές ταχυκαρδίες, κοιμόμουν αγκαλιά με την Παναγία σε όλη αυτήν την περιπέτεια. Οι γυναίκες γίνονται πιστευτές μόνο όταν δολοφονούνται. Είναι δυνατόν; Φοβόμουν να επιστρέψω στην Αθήνα», είπε χαρακτηριστικά.
