Πάντα προτιμούν την αριστερή λωρίδα του δρόμου, ανεξάρτητα αν θέλουν ή αν μπορούν να τρέξουν, αρκεί να μην τους προσπεράσουν οι άλλοι. Δεν έχει σημασία αν αυτοί οδηγούν 1.400 κυβικά και οι άλλοι 4.000. Το μεγάλο αυτοκίνητο το θαυμάζουν μόνο αν τους προσπεράσει εντυπωσιακά. Γι’ αυτό όσοι βιάζονται οδηγώντας αριστερά συνήθως καθυστερούν, καθυστερώντας όμως και όλους αυτούς που θα μπορούσαν να τρέξουν γρήγορα. Έτσι συχνά αυτοί που με επίγνωση των δυνατοτήτων τους οδηγούν δεξιά, φτάνουν γρηγορότερα στον προορισμό τους, με μεγαλύτερη ασφάλεια και διευκολύνοντας τη ροή της συνολικής κίνησης....
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πάω αργά γιατί βιάζομαι. Έχω επίγνωση των δυνατοτήτων μου. Σέβομαι αυτούς που μπορούν περισσότερα.
Όταν συναντήσουν έλεγχο της τροχαίας αμέσως ειδοποιούν με τα φώτα τους όποιον έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση για να κόψει ταχύτητα ώστε να μην τον σταματήσουν, ενώ γνωρίζουν ότι αυτό γίνεται για την προστασία της οδικής ασφαλείας, δηλαδή για την προστασία της ζωής τους και την εφαρμογή του νόμου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μια σπάνια περίπτωση συνεργασίας και σύμπνοιας των Ελλήνων είναι όταν συνεργάζονται για να αποφύγουν ή να κλέψουν το κράτος τους.
Όταν δύο Έλληνες συναντώνται σε δρόμους του εξωτερικού κάνοντας μια τροχαία παράβαση με ξένα νοικιασμένα οχήματα, πώς γνωρίζονται μεταξύ τους; Μουντζώνοντας ο ένας τον άλλον.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ευγένεια δεν είναι και το καλύτερο εθνικό χαρακτηριστικό μας.
Συχνά ο Έλληνας αρχίζει να βρίζει τους άλλους, όταν αρχίζει να οδηγεί, κυρίως δε για παραβάσεις που μετά από λίγο θα τις κάνει και ο ίδιος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Βλέπουμε με ευκολία τα λάθη των άλλων, όχι όμως τα δικά μας.
Η πιο σύντομη μονάδα μέτρησης του χρόνου είναι ο χρόνος που μεσολαβεί από το χρόνο που θα ανάψει το κόκκινο, μέχρι να χτυπήσει η πρώτη κόρνα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι Έλληνες είμαστε ανυπόμονοι.
Οι Έλληνες παρότι είναι επιδέξιοι οδηγοί σημειώνουν τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα γιατί υπερεκτιμούν τις δυνατότητες τους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Βασίζονται στον εαυτό τους, χωρίς να υπολογίζουν ότι το λάθος μπορεί να το κάνει αυτός, που έρχεται από απέναντι. Βλέπουν ως εκεί που κοιτάζουν και όχι ως εκεί που φαντάζονται.
Αν μελετήσει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί κανείς να εξηγήσει και τη γενικότερη συμπεριφορά των Ελλήνων ακόμα και την πολιτική τους αντίδραση.
• Επίμονοι με ισχυρή αυτοπεποίθηση, αλλά και εγωιστές συχνά χωρίς αυτογνωσία.
• Θαυμαστές της αξίας και της δύναμης, αλλά μόνο εφόσον τους επιβληθεί.
• Αλληλέγγυοι ενώπιον του κινδύνου, αυτοκαταστροφικά αντιδραστικοί όμως στο νόμο και το κράτος.
• Φιλικοί και ανοιχτοί, αλλά αγενείς.
• Εύκολα επικριτικοί, αλλά σπάνια αυτοκριτικοί.
• Γρήγοροι, αλλά ανυπόμονοι.
• Ευφυείς, αλλά συχνά καθόλου διορατικοί.
Σε μια μόνο περίπτωση έσπασαν όλα αυτά τα συνήθη και αναδείχθηκε ένας ξεχωριστός χαρακτήρας του Έλληνα που εξέπληξε και τους πιο σκληρούς επικριτές του. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων όταν κανένας δεν πατούσε τις κίτρινες γραμμές στους δρόμους, όλοι σέβονταν τους επισκέπτες, τηρούσαν τους κανόνες και ήταν ιδιαίτερα ευγενικοί και μόνιμα χαμογελαστοί και αισιόδοξοι...
Παρότι αυτή η συμπεριφορά διήρκεσε μόνο όσες μέρες εξελίσσονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο χαρακτήρας που αναδείχθηκε ήταν η ισχυρή απάντηση στη διεθνή αμφισβήτηση που απέδειξε ότι μπορούμε να πετύχουμε. Ήταν η ανάταση της εθνικής υπερηφάνειας και κυρίως η αφύπνιση της πιο ακαταμάχητης δύναμης που κουβαλάμε διαχρονικά μέσα μας και δεν είναι άλλη από το φιλότιμο.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
16°
