Όταν ο πολυμήχανος Οδυσσέας απαντούσε «ο κανένας» στον Πολύφημο, που τυφλωμένος ρωτούσε να μάθει ποιoς του έκανε το κακό, δεν φανταζόταν ασφαλώς ότι αναφερόταν για πρώτη φορά σε μια προσωπικότητα που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ελληνική πραγματικότητα!
Για ν’ αρχίσω από τη γενιά μας, είχα εντυπωσιαστεί στη μεταπολίτευση που… κανένας δεν είχε λείψει από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, που... κανένας δεν είχε στηρίξει τη χούντα στην επταετία.
Σκέπτομαι ότι όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, κανένας δεν πήρε ποτέ την πολιτική, οικονομική, συνδικαλιστική ή κομματική ευθύνη για κάποιο από τα σοβαρά προβλήματα που ταλάνισαν τον τόπο!
Κι αν πάρουμε τα τελευταία χρόνια, ο... κανένας ήταν ο μόνος ένοχος για τους Πακιστανούς, για τις υποκλοπές, για τα ομόλογα, αυτός πηγαινοέφερνε τις κασέτες του Ζαχόπουλου, αυτός μοίραζε τις άγονες γραμμές στους εφοπλιστές και, κατά πώς φαίνεται, αυτός θα καταδικαστεί για τις ανταλλαγές της Μονής Βατοπεδίου...
Μήπως συνειδητοποιεί σήμερα κανένας ότι ο πρωθυπουργός που μας έβαλε στο ευρώ –οι πιο πολλοί μόλις αυτές τις μέρες κατάλαβαν τη σημασία του– δεν μπορεί να προσμετράται καν στους βουλευτές του κόμματός του ή ότι η υπουργός που επέμεινε ότι τα σχολικά βιβλία πρέπει να τα γράφουν δάσκαλοι και όχι ο Άνθιμος με τον Καρατζαφέρη, δεν είναι καν βουλευτής!
Μήπως τολμάει να πει κανένας το προφανές, ότι δηλαδή αν είχαμε δεχτεί πριν δεκαπέντε χρόνια ότι υπάρχει βόρεια και νότια Μακεδονία ή ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορεί παρά να είναι ισότιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα είχαν λυθεί από καιρό δύο εθνικά θέματα που μας βασανίζουν ακόμα;
Μήπως τόλμησε κανένας να προχωρήσει στο χωρισμό κράτους και εκκλησίας;
Η γενιά μας είχε... την τύχη να ζήσει, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, την κατάρρευση και του υπαρκτού σοσιαλισμού και του υπαρκτού καπιταλισμού. Καθένας πανηγυρίζει για την καταστροφή του αντίπαλου συστήματος, κανένας όμως δεν λέει ότι και τα δύο απέτυχαν γιατί δεν έβαλαν στο επίκεντρό τους την ανθρώπινη ευημερία και προκοπή!
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και η κυβερνώσα, μιλούν για την ανάγκη αλλαγής πολιτικής, σ’ αυτή την κατεύθυνση. Κανένας όμως δεν την έχει εφαρμόσει και κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να συνεργαστεί με κανέναν για να την εφαρμόσει!
Και η ελπίδα;
Μέχρι στιγμής, στηρίζεται αποκλειστικά στη μοναδική ανερχόμενη δύναμη των δημοσκοπίσεων: στον κανένα!
Σημείωση:
Αν αδικώ κανέναν, που σίγουρα κάποιους –ελάχιστους πάντως– αδικώ, ζητάω συγνώμη. Στη χώρα του κανένα ζω κι εγώ...
Και κάτι ακόμα.
Πέντε χρόνια τώρα, η ATHENS VOICE είναι από τις ελάχιστες εξαιρέσεις στον τύπο που δεν έγινε... HIS MASTER’S VOICE.
Κουράγιο και δύναμη για καλή συνέχεια.
*Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του περιοδικού ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
14°
