Ένα 24ωρο με τον Παύλο Γερουλάνο στην Αθήνα

Το ένα ταξίδι διαδεχόταν το άλλο, οι υποχρεώσεις έμοιαζαν να μην τελειώνουν ποτέ και το κοινοβουλευτικό έργο – ειδικά αυτήν την περίοδο – προχωρούσε με ρυθμούς που δεν άφηναν πολλά περιθώρια για συναντήσεις. Από το πρώτο τηλεφώνημα για μία συνέντευξη με τον Παύλο Γερουλάνο έως τη μέρα που τελικά καταφέραμε να συναντηθούμε, μεσολάβησαν πολλές κλήσεις. Δεν θέλαμε να «στριμώξουμε» τη συζήτησή μας σε ένα τεταρτάκι, μέσα σε ένα σφιχτό πρόγραμμα, με κινητά να χτυπούν, συνεργάτες να διακόπτουν και το άγχος του χρόνου να πιέζει… Έτσι συμβαίνει συνήθως με πολλούς πολιτικούς.

«Μα, κ. Γερουλάνε, είναι τόσο πυκνές οι μέρες;» άρχισα να τον ρωτώ, κάπως απηυδισμένη. «Θες να δεις;» μου απάντησε. Challenge Accepted! Του προτείνω, λοιπόν, να ακολουθήσω το πρόγραμμά του για σχεδόν μία ημέρα. Επιλέγουμε την Τετάρτη. Είναι η ημέρα που θα βρεθεί στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στους εμπόρους, για να ακούσει τις ανησυχίες τους και τις εκτιμήσεις τους για την κίνηση ενόψει των Χριστουγέννων. Η πόλη φορά τα γιορτινά της και η αγορά ετοιμάζεται να υποδεχθεί τους καταναλωτές, κρατώντας μικρό καλάθι.

Δίνουμε ραντεβού ακριβώς απέναντι από την είσοδο της Βαρβακείου. Στους πάγκους μέσα στη Δημοτική Αγορά, όσο και στα μανάβικα της Αρμοδίου, τα προϊόντα είναι τοποθετημένα από νωρίς. Πριν καλά – καλά προλάβουμε να πούμε την πρώτη «Καλημέρα» με τον Παύλο Γερουλάνο, ένα χέρι μπαίνει ανάμεσά μας∙ η πρώτη χειραψία της ημέρας έρχεται από έναν ηλικιωμένο άνδρα, που μόλις τον είδε να βγαίνει από το αυτοκίνητο, σπεύδει να εκφράσει τους προβληματισμούς του. Κι ύστερα, κατηφορίζουμε προς τα μανάβικα. Ο προβληματισμός είναι κοινός σε κάποια από τα πρώτα καταστήματα που επισκέπτεται: «δεν θέλουμε τον Μητσοτάκη, αλλά τι να ψηφίσουμε;» Οι αναφορές των επιχειρηματιών, των εργαζομένων και των καταναλωτών αποτελούν μία χρήσιμη ανατροφοδότηση για τον βουλευτή της Α’ Αθήνας του ΠΑΣΟΚ. Οι ανησυχίες που εκφράζονται αντανακλούν όχι μόνο την απογοήτευση πολιτών για την κυβέρνηση, αλλά φωτίζουν το γεγονός ότι, στη συνείδηση κάποιων εκ των ψηφοφόρων, το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί ακόμη αντιπρόταση ή εναλλακτική. Ο Παύλος Γερουλάνος επιμένει να μιλάει για τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο και μια πατριωτική οικονομία με τη μικρομεσαία επιχείρηση στο επίκεντρο. «Είμαστε δύσκολα. Η αναμπουμπούλα είναι μεγάλη και οι εισφορές που καλούμαστε να πληρώσουμε έχουν ανέβει πολύ». Μέσα σε αυτήν τη φράση συνοψίζονται όσα του επισημαίνουν οι επιχειρηματίες της αγοράς.

Μπαίνοντας στην ψαραγορά της Βαρβακείου τα πρόσωπα είναι πιο οικεία. Με κάποιους η φιλία κρατά από την εποχή που ήταν οικονομικός διευθυντής των Ιχθυοτροφείων Κεφαλονιάς, τους ξέρει με το όνομά τους και τον ξέρουν με το όνομά του. «Εμείς εδώ πάμε όπως τα κύματα, μία πάνω μία κάτω», λέει ένας από τους ιδιοκτήτες ιχθυοπωλείου, εκφράζοντας παράλληλα τον προβληματισμό του για την εικόνα της Δημοτικής Αγοράς σήμερα. «Ξέρετε, στο εξωτερικό οι κεντρικές αγορές έχουν αναβαθμιστεί σε τουριστικούς προορισμούς. Στη χώρα μας θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει το ίδιο μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε. Δεν μπορεί να έχεις τέτοια εισροή χρημάτων και να μην κάνεις τίποτα για να φτιάξεις την Αγορά, να μην κάνεις τίποτα για να τονώσεις τη μικρομεσαία επιχείρηση», απαντά ο Παύλος Γερουλάνος.

Η πρώτη επίσημη συνάντηση της ημέρας γίνεται μέσα στη Βαρβάκειο, σε ένα μικρό μεζεδοπωλείο με διαλεκτό ηπειρώτικο τσίπουρο και ξακουστά μπιφτεκάκια. Ο Αντιπρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, Νίκος Κογιουμτσής, συναντά τον Παύλο Γερουλάνο, δίνοντας με τη σειρά του ένα feedback για την αγοραστική κίνηση. Όσο συζητάμε για την πνοή ( ; ) που δίνουν στην καρδιά της πόλης τα νέα ξενοδοχεία που ανοίγουν, ξεπηδούν μνήμες για τις ένδοξες στιγμές της αγοράς. «Έστηναν πάγκους στις 3 το πρωί και 8-9 η ώρα οι έμποροι και οι εργάτες έτρωγαν κιόλας το μεσημεριανό τους. Ήταν διαφορετικά. Ήξερες ότι κάθε δρόμος είχε και το υλικό που χρειαζόσουν. Τα κουμπιά, τα υφάσματα, τα πόμολα».

Περπατώντας την Οδό Αθηνάς, βλέπω ότι όλο και περισσότεροι περαστικοί θα του μιλήσουν. «Επέλεξα να μην σταματήσω να περπατώ στους δρόμους της Αθήνας, ακόμη και όταν το κλίμα ήταν δύσκολο τα χρόνια των Μνημονίων. Στην πολιτική πεθαίνεις όταν κανείς δεν σου δίνει σημασία», μου λέει ο Παύλος Γερουλάνος και προσθέτει: «Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να κάνουμε απέναντι στους ανθρώπους με τους οποίους θέλουμε να χτίσουμε μία σχέση εμπιστοσύνης είναι να τους ακούμε. Να “μαζεύουμε” όσα γίνονται στην αγορά, τις ανησυχίες και να τα μεταφέρουμε εκεί που πρέπει. Αν το κάνεις αυτό καλά, τότε έχεις πετύχει».

Η Αθηνάς είναι ένας δρόμος που αγαπά. «Αρχικά έχει αυτήν την υπέροχη θέα στην Ακρόπολη. Κοίτα πόσα κλειστά κτίρια υπάρχουν πάνω από τα εμπορικά και φαντάσου – αν μπορούσαμε να τα ανοίξουμε και να δώσουμε ζωή, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά τους – πώς θα ήταν η πόλη. Υπάρχει μία συζήτηση για το αν θα μπορούσε η Αθηνάς να γίνει μονόδρομος. Μπορεί να ήταν μία λύση που θα βοηθούσε την αγορά. Έχουν γίνει έργα ανάπλασης στο εμπορικό κέντρο. Να ξέρεις, η Αθήνα σώθηκε όπου έγιναν πεζοδρομήσεις» λέει ο Παύλος Γερουλάνος, με τον Νίκο Κογιουμτσή συμφωνεί απόλυτα και προσθέτει ότι μπορεί όταν έγινε πεζόδρομος η Ερμού οι καταστηματάρχες να έκλαιγαν, όμως, τώρα είναι ο 5ος εμπορικότερος δρόμος της Ευρώπης.

Κάνοντας μία βόλτα στα παλιατζίδικα κάθετα της Ηφαίστου, θα εντοπίσει πολλούς μικρούς θησαυρούς. Οι ιδιοκτήτες των Τουριστικών θα του μιλήσουν για τις δύο φάσεις της αγοραστικής κίνησης: τη – σχεδόν – νεκρή σεζόν που διανύουν τώρα, αλλά και την καλοκαιρινή φάση, που δεν αρκεί για να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις όλου του έτους.

Λίγο πιο κάτω, στο Θησείο, ο Παύλος Γερουλάνος μάς μιλά για ένα ιδιαίτερο ψηφιδωτό της αγοράς, που απαιτεί πολυσύνθετες παρεμβάσεις. «Είναι διαφορετικό τι ισχύει για τους ανθρώπους που πωλούν ξηρούς καρπούς, για τους χειροτέχνες, για τους ρακοσυλλέκτες, για τους εμπόρους…»

Στο Θησείο είναι και το επόμενο ραντεβού της ημέρας, με τον πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας, Θάνο Τσαγγάρη. Μαζί με τον Νίκο Κογιουμτσή θα συζητήσουν τις ανησυχίες που τους μετέφεραν οι έμποροι και οι καταναλωτές και η συζήτησή τους θα κινηθεί λίγο πιο πολιτικά. Ο πρώτος καφές της ημέρας είναι ένας ελληνικός σκέτος.

Επόμενη στάση το γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί ξεκινούν οι διεργασίες με τους συνεργάτες του. Σε έναν τοίχο είναι σημειωμένα όλα τα ραντεβού και οι υποχρεώσεις της ημέρας. Μεγάλο χαρακτηριστικό και σημείο «περηφάνιας» του γραφείου του, η διακόσμηση με ιστορικές αφίσες και αντικείμενα του ΠΑΣΟΚ, πράγματα που βρίσκει κανείς με δυσκολία αλλού. Μέχρι το απόγευμα, διαβάζει, ενημερώνεται, παρεμβαίνει, συντονίζει, πηγαίνει στη Βουλή…

Και από εκεί, μετά τις συσκέψεις, συναντιόμαστε ξανά στην Πανόρμου, σε εκδήλωση Προσυνεδριακού Διαλόγου της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ. Επιλέγει να κάτσει στις θέσεις προς τα πίσω: δεν έχει φτάσει στον χώρο ως ομιλητής, αλλά ως ένα μέλος του ΠΑΣΟΚ όπως όλοι οι άλλοι. Βρίσκεται στην εκδήλωση περισσότερο για να ακούσει. «Είναι μία ημέρα πολύ χρήσιμη η σημερινή. Μετά την επαφή με τον κόσμο, βλέπεις πόσο συγκλίνουν ή πόσο αποκλίνουν όσα αναφέρονται εδώ σε σχέση με τις ανησυχίες που μοιράστηκε μαζί μας ο κόσμος. Όταν βγαίνεις έξω αυτά που θα ακούσεις είναι 80 – 20, 80% οι ανησυχίες για την οικονομία, οι παθογένειες και στο 20% οι αναφορές για το κόμμα. Στον Προσυνεδριακό Διάλογο, το ποσοστό είναι αντίστροφο» μου λέει – όσο πιο χαμηλόφωνα μπορεί την ώρα της εκδήλωσης ο Παύλος Γερουλάνος.

Μετά από περίπου δύο ώρες στο χώρο, ετοιμάζεται για τις υπόλοιπες υποχρεώσεις: συνήθως το βράδυ είναι η καλύτερη ώρα για να επεξεργαστεί τις απαντήσεις σε γραπτές συνεντεύξεις, να συγκεντρωθεί για να συντάξει το κείμενο των ερωτήσεων που θέλει να υποβάλλει τόσο στη Βουλή, όσο και στα όργανα του ΠΑΣΟΚ. Μπροστά του έχει ένα ακόμη ταξίδι, για το οποίο επίσης πρέπει να προετοιμαστεί.

Και μπορεί μαζί να μην κάναμε μία κλασική συνέντευξη, ωστόσο, ο Παύλος Γερουλάνος μάς επέτρεψε να ανοίξουμε ένα παράθυρο στην καθημερινότητα του ως βουλευτής της Α’ Αθήνας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, παίρνοντας – παράλληλα – κλίμα από μία πόλη που κινείται ανάμεσα σε μεγάλες αντιθέσεις, την Αθήνα.