Το 2013 ανοιχτά της Χίου πάνω σε ένα φουσκωτό με όπλα συλλαμβάνεται από τις ελληνικές αρχές ο Μεχμέτ Γιαΐλα (Mehmet Yayla). Η Τουρκία ζητά την έκδοσή του αλλά το Δικαστήριο του Πειραιά απορρίπτει το αίτημα. Λίγο αργότερα το Δικαστήριο της Μυτιλήνης καταδικάζει τον Γιαΐλα σε φυλάκιση και ήδη εδώ και 25 μήνες εκτίει την ποινή του.
Την ίδια περίοδο ο αδελφός του Μεχμέτ, ο Μπουλούκ Γιαΐλα συλλαμβάνεται. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρονται στην αγαστή συνεργασία της ελληνικής ΕΥΠ με την τουρκική ΜΙΤ που είχε σαν αποτέλεσμα τη σύλληψη του Μπουλούκ, κάπου στην Ελλάδα, ο οποίος αμέσως παραδόθηκε στα χέρια των τουρκικών αρχών. Την 31η Μαΐου 2013 οι τουρκικές αρχές ανακοινώνουν τη σύλληψη του Μπουλούκ Γιαΐλα στην Αδριανούπολη, μόλις δηλαδή πέρασε τα σύνορα προερχόμενος από την Ελλάδα, διαψεύδοντας έτσι τα περί συνεργασίας των μυστικών υπηρεσιών Ελλάδας-Τουρκίας.
Την 31 Μαρτίου 2015 ο τρίτος αρχηγός της οικογένειας Γιαΐλα (Yayla) πέφτει νεκρός στην Κωνσταντινούπολη μετά από επέμβαση των ειδικών δυνάμεων ασφαλείας δίνοντας τέλος στην υπόθεση ομηρείας του τούρκου Εισαγγελέα που είχε αναλάβει την υπόθεση του νεκρού 15χρονου Μπερκίν Ελβάν ο οποίος κατέληξε μετά από πολύμηνη μάχη για τη ζωή του ευρισκόμενος σε κώμα από βάρβαρο ξυλοδαρμό από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στο Gesi της Πόλης.
Και τα τρία αδέρφια Γιαΐλα ήταν, και τα δύο από αυτά εξακολουθούν να είναι, μέλη της ακροαριστερής οργάνωσης DHKP-C (Επαναστατικό-Λαϊκό-Εθνικοαπελευθερωτικό Κόμμα-Μέτωπο). Η οργάνωση αυτή που ο πυρήνας της σχηματίστηκε στις περιοχές όπου ζουν οι Αλεβίτες της Τουρκίας (Περιοχή Σεβάστειας κ.λπ.) είναι μαοϊκού προσανατολισμού με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει το 2015 μεν αλλά που ακολουθεί μία μακρά φιλομαοϊκή παράδοση της Ακροαριστεράς στην Τουρκία που αρχίζει πριν από το πραξικόπημα του Στρατηγού Εβρέν. Η οργάνωση αυτή διαθέτει σύμφωνα με τούρκους αναλυτές ισχυρούς πυρήνες στην Γερμανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο αλλά και την Ελλάδα. Τούρκοι αξιωματούχοι, προφανώς εκφράζοντας απόψεις των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, επιμένουν πως το DHKP-C διαθέτει βάση εκπαίδευσης άλλοτε στο Λαύριο, άλλοτε στο Δήλεσι και άλλοτε στους Αγ. Θεοδώρους στην Κινέτα παρά τις επανειλημμένες και πειστικές διαψεύσεις εκ μέρους των ελληνικών αρχών.
Η εντολή Οτζαλάν και οι εκλογές του προσεχούς Ιουνίου
Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει βάλει ένα στοίχημα. Να κερδίσει τις εκλογές του Ιουνίου 2015 με τέτοια πλειοψηφία που θα του επιτρέπει να αλλάξει άρθρα του Συντάγματος έτσι ώστε να καταστήσει την Τουρκία Προεδρική Δημοκρατία, με όλες τις εξουσίες να παραδίδονται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αναγκαστική συνθήκη για να υλοποιηθεί το σχέδιο Ερντογάν, σύμφωνα με τους ψύχραιμους τούρκους αναλυτές, είναι η αποτροπή συλλογής από το Κουρδικό Κόμμα ποσοστού πάνω από 9% έτσι ώστε να μη συμμετέχει στην κατανομή εδρών αφού το «φίλτρο» για την είσοδο στην τουρκική Βουλή ενός κόμματος είναι το 10%.
Ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν προσφάτως έδωσε εντολή από τις φυλακές του Ιμρανλί, όπου κρατείται, προς τους πολιτικούς οπαδούς του και στο ΠΚΚ να διεκδικήσουν ως κόμμα και όχι ως άτομα την ψήφο στις βουλευτικές εκλογές. Το ρίσκο είναι προφανές αλλά οι υφιστάμενες δημοσκοπήσεις που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αφού το καθεστώς Ερντογάν ελέγχει κάθετα και οριζόντια τα ΜΜΕ, καταδεικνύουν πως αυτό το εκλογικό τόλμημα έχει ανταπόκριση και τα ποσοστά που λαμβάνει το εγχείρημα ξεπερνά (για ορισμένους κατά πολύ) το 10%.
Με βάση εκκίνησης τα δεδομένα στη Νοτιοανατολική Τουρκία οι ελπίδες του Ερντογάν για μία ικανή συνταγματική πλειοψηφία εξαρτώνται αποκλειστικά από τα ποσοστά του κουρδικού κόμματος, αφού σε περίπτωση αδυναμίας των κούρδων ψηφοφόρων να αναδείξουν το κόμμα τους, όλες οι έδρες μετακινούνται στο κόμμα του ΑΚΡ του Ταγίπ Ερντογάν αφού κανένας άλλος πολιτικός σχηματισμός δεν είναι σε θέση να εκλέξει βουλευτή στις περιοχές ηγεμονίας των κούρδων. Ούτε το Ρεπουμπλικανικό κόμμα (Κεμαλιστές) ούτε, προφανώς, και το ακροδεξιό κόμμα ΜΗΡ.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες είναι ηλίου φαεινότερο πως ο Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να διασφαλίσει (από τώρα) την καθίζηση του κουρδικού κόμματος στις επερχόμενες εκλογές. Η αποδοχή αυτή, που είναι απολύτως λογικοφανής, ανοίγει βέβαια το δρόμο σε όλες τις θεωρίες συνωμοσίας. Ωστόσο μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα η Τουρκία υπέστη καθολικό μπλακ άουτ ηλεκτρικής ενέργειας παραλύοντας την οικονομική και κοινωνική ζωή και βυθίζοντας στο χάος τα δύο μητροπολιτικά της κέντρα, την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Παράλληλα ομάδα εφόδου της οργάνωσης DHKP-C εισήλθε στην Εισαγγελία και έθεσε τον εισαγγελέα της υπόθεσης Μπερκίν Ελβάν σε κατάσταση ομηρείας η οποία έληξε με δραματικό τρόπο αφού τόσο οι δύο δράστες όσο και το θύμα έπεσαν νεκροί κατά την επέμβαση των ειδικών δυνάμεων ασφαλείας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Τουρκίας και μέντορας του νεο-ισλαμισμού Αχμέτ Νταβούτογλου δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο πρόκλησης του καθολικού μπλακ άουτ από τρομοκρατική ενέργεια. Εικοσιτέσσερις ώρες μετά ο κ. Νταβούτογλου και η κυβέρνησή του δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν το πώς έδρασαν οι «τρομοκράτες».
Την Τετάρτη 1 Απριλίου ένας ένοπλος εισήλθε σε κυβερνητικά γραφεία στην ασιατική ακτή της Πόλης, εξεδίωξε τους εργαζόμενους και απευθύνθηκε στην συνέχεια στο πλήθος καταγγέλλοντας την κυβερνητική πολιτική. Πρόκειται για άλλο ένα πρωτοφανές επεισόδιο που προβληματίζει τους τούρκους αναλυτές οι οποίοι αρνούνται να υιοθετήσουν σενάρια συνωμοσίας, τουλάχιστον χωρίς μία εκ των προτέρων ενδελεχή επιβεβαίωση των δεδομένων.
Ποιoν συμφέρει η επιβολή του φόβου
Για τον Ταγίπ Ερντογάν, όστις έσπευσε να διακόψει την επίσημη επίσκεψή του στη Ρουμανία για να επιστρέψει στην Τουρκία προσδίδοντας και την απαραίτητη κυβερνητική δραματική διάσταση στις τελευταίες εξελίξεις, έχει βάλει ένα βασικό στοίχημα που αφορά την ίδια τη μοίρα του, το kismet του δηλαδή. Βαθιά θρησκευόμενος και επί της ουσίας Σουνίτης, ο Ερντογάν βρίσκεται μπροστά σε μία κρίσιμη καμπή της ζωής του.
Λίγο πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου βρέθηκε στην Αθήνα ένας σημαντικός παράγων της δημόσιας ζωής της Τουρκίας. Παλιός αριστερός με έντονη κεντροευρωπαϊκή κουλτούρα, δυστυχώς γι’ αυτόν λάτρης του καλού κρασιού το οποίο δεν μπορεί να το απολαύσει στη χώρα του όπως θα το επιθυμούσε, αυτός ο άνθρωπός γνωρίζει πολλά από τα μυστικά της Αυλής του Σουλτάνου.
Βρέθηκε στην Αθήνα για να «μυρίσει το άρωμα εκλογών» και να είναι αυτόπτης μάρτυρας της αναρρίχησης του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία. Αυτός ο παράγων ξεκαθάρισε κατά τη διάρκεια μιας πολύωρης κουβέντας πως ο Ταγίπ Ερντογάν ως μουσουλμάνος και απόλυτα πιστός στο δόγμα του, έχει κυριευθεί από μία μοιραία αγωνία. Για το εάν δηλαδή προλάβει να υλοποιήσει όσα έχει υποσχεθεί στον εαυτό του και στους συνεργάτες του για την επιβολή της απόλυτης ηγεμονίας του Ισλάμ στην Τουρκία. Η πορεία της ασθένειάς του είναι ευθέως ανάλογη της αγωνίας του. Η πρόσφατη ανεξήγητη στάση του αεροσκάφους του στο Χιούστον μετά από μία αδικαιολόγητη ακύρωση του προγράμματός του στο Μεξικό όπου πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη, χωρίς εξηγήσεις για τις πολλές ώρες που παρέμεινε το προεδρικό σκάφος στο αεροδρόμιο για... «ανεφοδιασμό» όταν το αεροπλάνο διέθετε πολύ περισσότερα καύσιμα από τα αναγκαία για την πτήση (τα στοιχεία δημοσιεύθηκαν στην Τουρκία), αυτή η επίσκεψη καταδεικνύει και το μέγεθος του προβλήματος. Ο Ερντογάν είναι ασθενής και ο χρόνος τρέχει.
Θα ήταν άτοπο και κυρίως αναποτελεσματικό να προσπαθήσει ένας δυτικοφερμένος, όπως ένας ευρωπαίος ή ακόμη και Έλληνας να εξηγήσει την ιδιόμορφη σχέση ενός βαθιά θρησκευόμενου Μουσουλμάνου με τον Θεό του. Κάποια αντίστοιχη ιδιομορφία θα αντιμετώπιζε κανείς με έναν βαθιά θρησκευόμενο και όχι κατ’ ανάγκη ακραίο Εβραίο. Τόσο στο Ισλάμ όσο και στον Ιουδαϊσμό η σχέση του ατόμου με τον Θεό είναι απολύτως προσωπική. Για το λόγο αυτόν ο Κλήρος δεν διαδραματίζει τον ίδιο ρόλο όπως στον Χριστιανισμό, τουλάχιστον αυτόν μετά τη Σύνοδο της Νίκαιας, της καταστολής του Μονοφυσιτισμού, της απαλλαγής του Χριστιανικού Δόγματος από τις επιρροές του Πρωτοχριστιανισμού.
Όλα τα παραπάνω παρατίθενται προκειμένου να καταδειχθεί το μέγεθος του προσωπικού στοιχήματος του Ταγίπ Ερντογάν ως προς το περιεχόμενο της εξουσίας που ασκεί και της υλοποίησης των δεσμεύσεων του όσο και αν όλα αυτά ακούγονται παράξενα στα αυτιά των Δυτικών.
Οι εκλογές και η τελευταία ευκαιρία για τον Σουλτάνο
Οι αριθμοί είναι ανελέητοι. Ο μόνος τρόπος περιορισμού της επιρροής του κουρδικού κόμματος στην Νοτιοανατολική Τουρκία με την άμεση συμπαράσταση και ενίσχυση από το ΡΚΚ κατόπιν οδηγιών Οτζαλάν, είναι η διασπορά του φόβου και της ανασφάλειας στην τουρκική κοινωνία. Όταν μάλιστα σε εθνικό επίπεδο, πολίτες που υιοθετούν ακόμη και σήμερα με φανατισμό στον Κεμαλισμό, είναι αποφασισμένοι αν και τούρκοι και όχι κούρδοι να ψηφίσουν το κουρδικό κόμμα για να περιοριστεί η επιρροή του Ερντογάν, τότε η Αυλή του Σουλτάνου είναι υποχρεωμένη να ενεργήσει. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οι σοβαροί αναλυτές στην Τουρκία στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν την αλυσίδα των πρόσφατων βίαιων επεισοδίων, ενεργειών και συμβάντων που κατακλύζουν τα πρωτοσέλιδα των υπό κυβερνητικό έλεγχο της απόλυτης πλειοψηφίας των ΜΜΕ της Τουρκίας. Είναι προφανές πως πλησιάζοντας στην ημερομηνία των εκλογών του Ιουνίου θα παρακολουθήσουμε ακόμη βιαιότερες ενέργειες, καθώς και αναφορές σε εξωτερικούς εχθρούς, με υπενθύμιση των σχέσεων «επαναστατικών οργανώσεων» της Τουρκίας με την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η συνταγή είναι γνωστή και δυστυχώς αποτελεσματική.
11°
