Η απουσία πολιτικής συναίνεσης στην Ελλάδα και οι επιπτώσεις της στην κοινωνία
Το πιο σπάνιο πράγμα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι το κλίμα πολιτικής συναίνεσης. Δεν κυκλοφορούν πλέον ούτε καν ψήγματα μιας στοιχειώδους συνεννόησης μεταξύ των βασικών κομμάτων. Αλλά ούτε και το «όλοι εναντίον όλων» θα ήταν μια σωστή διαπίστωση. Το «όλοι εναντίον της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού» είναι η καλύτερη περιγραφή του πολιτικού κλίματος που επικρατεί σήμερα. Ακόμα και για τα εθνικά θέματα, την εξωτερική πολιτική, τις σχέσεις με την γείτονα Τουρκία, οι απόψεις όχι απλώς διίστανται, αλλά σύσσωμη η αντιπολίτευση θεωρεί από λανθασμένη έως εγκληματική κάθε θέση και πράξη της κυβέρνησης επί αυτών. Μάλιστα ένα νέο κόμμα, αυτό του Α. Σαμαρά, κυοφορείται ως αντίπαλο δέος προς τη ΝΔ, με μόνη αιχμή τα εθνικά θέματα.
Απουσία πολιτικής συναίνεσης και το κίνημα πτώσης της κυβέρνησης
Η φαντασίωση της αντιπολίτευσης είναι η «χούντα του Μητσοτάκη». Και είναι χούντα γιατί δεν παρεμβαίνει στη δικαιοσύνη ώστε να κάνει τα χατίρια της. Με αφορμή βεβαίως το κυρίαρχο θέμα των Τεμπών. Τα οποία χατίρια εμφανίζονται είτε ως αυτονόητα σύμφωνα με τις δικές της δημοκρατικές αρχές, είτε ως αιτήματα των χαροκαμένων γονιών που, επειδή ακριβώς ζουν το δράμα τους, πρέπει η δικαιοσύνη να υπακούει στους εκπροσώπους τους. Ή σε όσους υποτίθεται ότι τους εκπροσωπούν. Και όταν η δικαιοσύνη δεν συμμορφώνεται, καταγγέλλεται ως όργανο της κυβέρνησης. Τα Τέμπη είναι σήμερα και θα είναι μέχρι και τις εκλογές του 2027 η αιχμή του κάθε αντιπολιτευόμενου τον Κ. Μητσοτάκη. Και ειδικά η περίπτωση της μεταφοράς του παράνομου φορτίου. Οποιαδήποτε ένσταση υπάρχει σήμερα επί του θέματος παραπέμπει στο ξυλόλιο.
Αυτό που κάνει εντύπωση στο θέμα των Τεμπών είναι που κανείς δεν αναρωτιέται πια τι συνέβη επί της ουσίας εκείνη τη νύχτα. Γιατί ο άπειρος σταθμάρχης έμεινε μόνος του, ενώ υπήρχε φόρτος εργασίας, και γιατί έβαλε τα δύο τρένα σε τροχιά σύγκρουσης; Αλλά ούτε και για τον προϊστάμενο που έλειπε ούτε για τη σύμβαση 717, που δεν ολοκληρώθηκε, διαβάζουμε πια τίποτα. Ούτε για το διάτρητο σύστημα ασφαλείας, για τον ΟΣΕ, τη ΡΑΣ, την Hellenic Train, το υπουργείο. Ο δημόσιος διάλογος μοιάζει να έχει σταματήσει στο ξυλόλιο. Δηλαδή στο παραμύθι, στην μπουρδολογία, στη γελοία θεωρία συνωμοσίας και όχι στην ουσία. Την αντιπολίτευση δεν την ενδιαφέρει η ουσία. Την ενδιαφέρει να αποδείξει στον λαό ότι το τρένο μετέφερε παράνομο φορτίο κάποιου φίλου του πρωθυπουργού, το οποίο και σκότωσε τους επιβάτες. Όχι οι δυνάμεις της σύγκρουσης.
Το πολεμικό κλίμα μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και οι επιπτώσεις στην κοινωνία
Ωστόσο η ζωή προχωράει και αδιαφορεί για τη μικροπολιτική των κομμάτων. Ειδικά αυτών της αριστεράς, που ποτέ στην ιστορία τους δεν νοιάστηκαν για τον τόπο και τους πολίτες του, αλλά μόνο για τη δική τους πολιτική και θεσμική κυριαρχία. Κλασική σταλινική συμπεριφορά. Και γι’ αυτό σχεδόν πάντα, λίγους μήνες μετά την κάθε εκλογική αναμέτρηση, αμφισβητούν το αποτέλεσμα και ζητάνε νέα προσφυγή στις κάλπες. Διότι η κυβέρνηση του αντιπάλου, δεξιού ή κεντρώου κόμματος, έχει δήθεν απολέσει την πολιτική της νομιμοποίηση. Διότι γίνονται διαμαρτυρίες και απεργίες πείνας για τα Τέμπη. Ή έσκασε το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ. Κι ας έχει η ΝΔ ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή. Διότι για την Αριστερά είναι αδιανόητο ο «λαός» να ψηφίζει κάτι άλλο εκτός απ’ αυτήν.
Το πολεμικό κλίμα μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δεν επιτρέπει στους πολίτες να αναγνωρίσουν τις ουσιώδεις πολιτικές διαφορές, σε σχέση με τα αποτελέσματα που αυτές επιφέρουν στην πραγματική ζωή – και ως εκ τούτου να τοποθετηθούν ψύχραιμα επ’ αυτών και να επιλέξουν. Οι ακραίοι καταφέρνουν να κάνουν την τρίχα τριχιά, να αναδεικνύουν ως σημαντικό το επουσιώδες, να υποβαθμίζουν σοβαρά θέματα όπως αυτά της Παιδείας, της Ασφάλειας ή της Οικονομίας, σε σχέση με ένα σκάνδαλο κακοδιαχείρισης ή ένα δυστύχημα. Διότι αυτά είναι πιο εύπεπτα στο πόπολο και πιστεύουν ότι με βάση αυτά θα αποφασίσει, όταν φτάσει στην κάλπη. Κάτι το οποίο δεν αποδείχτηκε ποτέ. Αλλά το πιστεύουν και σχεδόν το εκβιάζουν.
Φυσικά και ένα τέτοιο κλίμα σύγκρουσης προμηνύει μια περίοδο αστάθειας και προϊδεάζει τους πολίτες για επερχόμενη πολιτική κρίση. Κι αυτό γεννάει ανασφάλεια και φυσικά συσπειρώνει κόσμο προς τον κυβερνών κόμμα, που είναι και το ισχυρότερο. Και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που η ΝΔ προηγείται κατά πολύ στις δημοσκοπήσεις. Όλη η τερατολογία της αντιπολίτευσης, δεξιάς και αριστερής, συνοδευόμενη από την εμφανή πολιτική αδυναμία των ηγετών της, συσπειρώνει τον κεντρώο και δεξιό ψηφοφόρο στην κάλπη του Μητσοτάκη. Αλλά το εμφανές και αποδεδειγμένο μαθηματικά είναι δυστυχώς αόρατο για την ηγεσία της αντιπολίτευσης, η οποία εφαρμόζει την ίδια πολιτική με αυτή του δύο φορές ηττημένου Αλέξη Τσίπρα. Τη δαιμονοποίηση του Μητσοτάκη. Και αυτό είναι ακατανόητο. Ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, που και επεξεργασίες έχει και στελέχη ικανά να τις υποστηρίξουν. Αλλά αφήνει να το καπελώνει η αριστερά. Και γι’ αυτό βλέπει την πλάτη της ΝΔ, και μάλιστα από μακριά.
13°
