Αντίστροφη μέτρηση για την κάλπη: Ζυμώσεις πριν από τις εκλογές σε μια ιδιαίτερη εγχώρια και κυρίως διεθνή συγκυρία
Η δημόσια συζήτηση που φυσιολογικά επικράτησε μετά τη ΔΕΘ αφορά τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, την κριτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης καθώς και τις προτάσεις που διατύπωσαν. Αντίθετα, τα πολιτικά μηνύματα που εξέπεμψαν οι αρχηγοί των κομμάτων φαίνεται να πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, ενώ η χώρα μπαίνει σε λίγους μήνες σε προεκλογική τροχιά.
Ο πρωθυπουργός έμεινε σταθερός στην άποψή του, δηλώνοντας επανειλημμένα ότι πιστεύει στις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ωστόσο, φάνηκε να συνειδητοποιεί ότι η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία που απαιτεί ο σχηματισμός της επόμενης μονοκομματικής κυβέρνησης της ΝΔ είναι μάλλον αδύνατο να εξασφαλιστεί με την εσωκομματική συσπείρωση, προς την οποία στράφηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Οι αναγκαίες για τη συσπείρωση αυτή «συντηρητικές» κινήσεις, πέραν του ότι απογοήτευσαν ένα σημαντικό μέρος του φιλελεύθερου κεντρώου χώρου, αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές και πρακτικά ανεφάρμοστες. Η χώρα έχει ανάγκη από νέα εργατικά χέρια και όχι από νέες φυλακές «παράνομων» μεταναστών. Αλλά και τα προς τα δεξιά ανοίγματα της ΔΕΘ δεν άργησαν να πέσουν στο κενό.
Η επιθετική στροφή προς το πολιτικό Κέντρο, την οποία προανήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι μονόδρομος
Η επιθετική στροφή προς το πολιτικό Κέντρο –«πείτε με δεξιό, πείτε με κεντροδεξιό, πείτε με κεντρώο»–, την οποία προανήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι μονόδρομος. Κανένας, ούτε και ο ίδιος, δεν κυβέρνησε στη μεταπολίτευση χωρίς το Κέντρο. Και όσοι το αγνόησαν αναγκάστηκαν να καταφύγουν στη συνδρομή της Ακροδεξιάς. Η ένταξη του Ανδρέα Λοβέρδου στη ΝΔ που ακολούθησε, ήταν η επισφράγιση αυτής της στροφής.
Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν να προηγείται μακράν στις επιλογές των κεντρώων ψηφοφόρων, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ φαίνεται να επιλέγει να ηγηθεί του κεντροαριστερού χώρου, όπου η κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα είναι αδιαμφισβήτητη. Εξάλλου, δεν είναι εφικτό να ταυτιστούν οι θέσεις των λαϊκίστικων και ιδεοληπτικών κεντροαριστερών δυνάμεων με το δομημένο κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε ο Νίκος Ανδρουλάκης στη Θεσσαλονίκη.
Η στροφή αυτή στη διατύπωση της μετεκλογικής στάσης του ΠΑΣΟΚ –ερμηνευόμενη από κάποιους κατά το δοκούν– έδωσε νέα ώθηση στην «Πρωτοβουλία για την Προοδευτική Συνεργασία» υπό την αιγίδα της συνομιλήτριας του Αλέξη Τσίπρα, Λούκας Κατσέλη. Στις συναντήσεις που οργανώνονται πανελλαδικά παίρνουν μέρος εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς, του κόμματος «Κόσμος», γνωστοί εργατολόγοι αλλά και εκπρόσωποι ορισμένων τάσεων του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύει κανείς ότι οι δυνάμεις αυτές μπορούν να συγκροτήσουν αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική πρόταση;
Το όραμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού έδωσε τη θέση του στο όραμα του «δημοκρατικού καπιταλισμού», με την άρση των ανισοτήτων να εναποτίθεται πλέον στον φιλανθρωπικό πατριωτισμό της πλουτοκρατίας
Η πολυπροβεβλημένη από ποικιλόμορφης ιδιοκτησίας μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στον Economist επιβεβαίωσε τις φήμες που συνοδεύουν το rebranding του πρώην Πρωθυπουργού στην κεντρική πολιτική σκηνή, σε συνδυασμό και με τη δική του ιδεολογική στροφή. Το όραμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού έδωσε τη θέση του στο όραμα του «δημοκρατικού καπιταλισμού», με την άρση των ανισοτήτων να εναποτίθεται πλέον στον φιλανθρωπικό πατριωτισμό της πλουτοκρατίας. Οι διαχρονικοί θαυμαστές του μίλησαν για «ωριμότητα».
Ωστόσο, η εγχώρια και, κυρίως, η διεθνής συγκυρία δεν επιτρέπουν προεκλογικές ασκήσεις και πολιτικά πειράματα. Πολύ περισσότερο, δεν αφήνουν περιθώρια για εκπτώσεις στους δημοκρατικούς θεσμούς, ως αποτέλεσμα αλαζονικών ή ακραίων συμπεριφορών. Η εναλλαγή στην εξουσία διαφορετικών πολιτικά και ιδεολογικά δυνάμεων, είναι πηγή δημοκρατικής σταθερότητας με την προϋπόθεση της διασφάλισης της κυβερνησιμότητας της χώρας καθώς και της δυνατότητας συναίνεσης στα κρίσιμα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα η αντιμετώπιση των οποίων υπερβαίνει τα όρια της κυβερνητικής θητείας.
13°
