Οι «προοδευτικοί» δεν θέλουν μη κρατικά πανεπιστήμια
Γίνονται προσπάθειες, αλλά η Ελλάδα ακόμα παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Το απωθημένο του σοβιετισμού που δεν έζησε, συνεχίσει να τη στοιχειώνει.
Η ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα και ο σοβιετισμός που εμποδίζει την εκπαιδευτική πρόοδο
Οι «προοδευτικοί» ζορίζονται με τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Γι’ αυτό κι εμείς αποφεύγουμε να τα λέμε ιδιωτικά. Διότι ο σοβιετισμός είναι ακόμα μέσα τους και καθορίζει την πολιτική τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης που έχει ανθηρό κομμουνιστικό κόμμα, και μάλιστα άκρως σταλινικό. Το μοναδικό στον ελεύθερο δυτικό κόσμο. Διότι το τραύμα του εμφυλίου ακόμα καλά κρατεί. Ο κόσμος μοιράστηκε αλλιώς και η Ελλάδα δεν είχε την «τύχη» να απολαύσει σοβιετισμό. Παρόλο που το προσπάθησε. Και της έχει μείνει απωθημένο. Και όποτε δίνεται η ευκαιρία, οι δήθεν προοδευτικοί, οι σταλινογενείς, αλλά και οι γιαλαντζί σοσιαλιστές εκδηλώνονται. Και η ευκαιρία στις μέρες μας είναι τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Πώς τόλμησε ο Πιερρακάκης να βρει το παράθυρο ώστε να λειτουργήσουν στην Ελλάδα παραρτήματα ξένων ιδιωτικών πανεπιστημίων; Δεν θα το επιτρέψουν.
Προφανώς και θα πρέπει να καταργηθεί το άρθρο 16 για να μιλήσουμε για πραγματικό σπάσιμο του κρατισμού στην ανώτατη εκπαίδευση. Ενέργεια, όμως, η οποία απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή, πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο. Ειδικά σε μια συγκυρία που κανένα κόμμα δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τη ΝΔ του Μητσοτάκη. Το ημίμετρο που βρέθηκε προφανώς και δεν επιτρέπει σοβαρές ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα στον τομέα αυτόν. Διότι αύριο μια «προοδευτική» κυβέρνηση καταργεί τον νόμο και τα ιδιωτικά που πήραν άδεια δεν θα ξέρουν από πού να φύγουν. Και να είστε σίγουροι ότι έτσι και κυβερνήσουν θα το κάνουν. Μιλάμε για ψύχωση. Η οποία σχετίζεται με τον πυρήνα της ολοκληρωτικής ιδεολογίας.
Δυστυχώς για τους «προοδευτικούς», ζούμε σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας
Μέχρι τότε όμως θα είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε γελοία επιχειρήματα. Του στιλ, πώς επιτρέπει το ανώτατο Σοβιέτ στο ιδιωτικό να έχει τμήμα Νομικής, όταν το ελληνικό κράτος δεν επέτρεψε στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας να ιδρύσει Nομική Σχολή, λόγω του πληθωρισμού σε δικηγόρους. Στην ελεύθερη αγορά το κάθε ιδιωτικό πανεπιστήμιο ιδρύει όποια σχολή αυτό νομίζει. Και παίρνει και το ρίσκο. Το πόσοι θα πάνε να γραφτούν είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση. Και όπως την ίδρυσε σήμερα, έτσι την καταργεί αύριο, αν διαπιστώσει ότι δεν έχει ζήτηση. Η Ελλάδα δεν έχει να χάσει τίποτα. Το ρίσκο το αναλαμβάνει ο ιδιώτης. Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν οι «προοδευτικοί» δεν καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί η ιδιωτική πρωτοβουλία στον σύγχρονο κόσμο, τι σημαίνει επιχειρηματικό ρίσκο και ευκαιρίες. Διότι ο κρατισμός τυφλώνει.
Στη λογική αυτή, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα πρέπει να προάγουν τη δήθεν προοδευτική ιδεολογία, που είναι μόνο αριστερή και αντικαπιταλιστική, και να φιμώνουν κάθε άλλη φωνή. Διότι έτσι αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία. Και γι’ αυτό είναι αδιανόητο ένας φιλελεύθερος ή δεξιός φιλόσοφος ή πολιτικός να δώσει μια διάλεξη σε αμφιθέατρο κρατικού πανεπιστημίου. Ενώ την ίδια στιγμή οποιοσδήποτε άλλος, με τον μανδύα του αριστερού, μπορεί -ή μάλλον επιβάλλεται- να ρυπαίνει, να καταλαμβάνει και να καταστρέφει ατιμωρητί δημόσια περιουσία, αρκεί αυτή να βρίσκεται εντός των ανώτατων κρατικών ιδρυμάτων. Και να είστε σίγουροι ότι μόλις αρχίσει η λειτουργία των μη κρατικών θα γίνουν επιθέσεις και σ’ αυτά.
Κάθε ελεύθερη εκδήλωση ή πρωτοβουλία λογίζεται ως απειλή στον υφέρποντα σοβιετισμό των «προοδευτικών» αυτής της χώρας και κατατάσσεται στην κατηγορία «αντιδραστική»
Διότι όλη η ουσία βρίσκεται στην έννοια της ελευθερίας. Κάθε ελεύθερη εκδήλωση ή πρωτοβουλία λογίζεται ως απειλή στον υφέρποντα σοβιετισμό των «προοδευτικών» αυτής της χώρας και κατατάσσεται στην κατηγορία «αντιδραστική», ενώ κάθε κρατική, ακόμα και αυτή του καπιταλιστικού, αστικού κράτους, λογίζεται ως προοδευτική ή τουλάχιστον γίνεται ανεκτή. Διότι μπορεί να ανατραπεί, να καταστραφεί, να «μην περάσει». Τη δουλειά θα αναλάβουν τα συνδικάτα, οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, που μπορούν να ακυρώσουν ό,τι δεν συνάδει με την κρατικιστική λογική των «προοδευτικών». Ο δημόσιος χώρος είναι αλώνι, ενώ ο ιδιωτικός, ακόμα και στην Ελλάδα, προστατεύεται. Στοιχειωδώς.
Γίνονται προσπάθειες, αλλά η Ελλάδα ακόμα παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Το απωθημένο του σοβιετισμού που δεν έζησε, συνεχίσει να τη στοιχειώνει. Πριν δέκα χρόνια πειραματίστηκε με την επιστροφή στη δραχμή και τα ασφαλή λιμάνια του Πούτιν και της Ρωσίας. Αλλά, όπως φαίνεται, έχει ακόμα δρόμο. Και ο δρόμος της καθολικής ελευθερίας είναι μακρύς και δύσβατος.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
