Σε ένα επεισόδιο της κλασικής βρετανικής κωμικής σειράς Fawlty Towers ο υπέροχος Τζον Κλιζ, που υποδύεται έναν ξενοδόχο, πρόκειται να υποδεχθεί δύο ζευγάρια Γερμανών πελατών. Εμμονικός και ψυχαναγκαστικός, είναι από το πρωί αγχωμένος πως θα του ξεφύγει κάτι για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και θα προσβάλλει έτσι τους πελάτες του. Κάποια στιγμή όμως χτυπάει το κεφάλι του με αποτέλεσμα να χάσει τα λογικά του και, μόλις φτάσουν οι Γερμανοί, να τους μιλάει συνεχώς για τον Πόλεμο (φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να μιμηθεί και τον Χίτλερ) εξοργίζοντάς τους και αναγκάζοντάς τους να φύγουν.
Αυτό λοιπόν το σπαρταριστό επεισόδιο μου θυμίζει η στάση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απέναντι στη Γερμανία. Με κάποιες διαφορές φυσικά: Α.Το ότι η ιστορία που σας ανέφερα εξελίχθηκε σε μια χιουμοριστική σειρά και Β. Το ότι ο Κλιζ κάνει ό,τι κάνει γιατί έχει κοπανίσει την κεφάλα του και τα έχει χαμένα.
Ναι, είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύoυν πως το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για τις γερμανικές αποζημιώσεις αποτελεί τεράστιο φάουλ. Από όπου και αν το πιάσεις.
Ηθικά: Είναι λογικό να απαιτείς από ένα λαό (γιατί ο γερμανικός λαός θα πληρώσει, όχι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε) να πληρώσει για εγκλήματα που διέπραξαν οι παππούδες και οι προπάπποι του; Με την ίδια λογική δεν θα έπρεπε να ψάξουμε όλους τους Έλληνες και να κατάσχουμε τις περιουσίες όσων είναι απόγονοι δωσίλογων; Γιατί και Έλληνες προδότες συμμετείχαν στα εγκλήματα αυτά. Επίσης, όταν διαπραγματεύεσαι με κάποιον δεν τον αντιμετωπίζεις ως εχθρό αλλά ως συνεργάτη με τον οποίο θα δουλέψεις για να βρεις μια λύση ωφέλιμη και για τις δύο πλευρές.
Πρακτικά: Δυστυχώς, το ζήτημα αυτό έχει κλείσει εδώ και δεκαετίες. Σε συμφωνίες ανάμεσα σε πολιτικούς που δεν βρίσκονται καν εν ζωή. Δεν είμαι ειδικός, υπάρχουν όμως πολλά και εξαιρετικά άρθρα που εξηγούν τι και πώς. Ένα γκουγκλάρισμα θα σας πείσει. Από την άλλη πλευρά θα συναντήσεις διάφορους υπερπατριωτικούς παιάνες του στιλ «Πάμε αδέρφια να φάμε τους Γερμαναράδες». Μέχρι εκεί.
Κατά τα ειωθότα θα κατηγορηθώ ως «γερμανοτσολιάς» επειδή, λέει, δεν στηρίζω την ελληνική κυβέρνηση. Είναι όμως πατριωτικό να υποστηρίζεις τη χώρα σου γνωρίζοντας πως έχει άδικο και πως στο τέλος θα κάνει μια τρύπα στο νερό;
Πρόκειται απλώς για μια (ακόμα) επικίνδυνη προσπάθεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Είτε για να θολώσουν τα νερά σε περίπτωση νέου μνημονίου είτε για να περάσουν στους Έλληνες πως για μια ενδεχόμενη επιστροφή στη δραχμή ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο οι ποταποί Γερμανοί που συνεχίζουν να είναι ναζί μια και η ιδεολογία αυτή βρίσκεται στο DNA τους. Για μένα βέβαια, όταν ζεις σε μια χώρα όπου οι νεοναζί είναι τρίτο κόμμα και μπορούνε να δέρνουν ατιμωρητί κόσμο στην τηλεόραση, καλό είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό.
Το κακό είναι πως μπαίνουμε σε περίεργα, σκοτεινά μονοπάτια. Η ταύτιση των σημερινών Γερμανών με τους ναζί αποτελεί επιτομή του ρατσισμού. Και αυτό γίνεται σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης. Από τα κορυφαία στελέχη της έως τους σκιτσογράφους των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων. Οι απειλές του υπουργού Δικαιοσύνης, Νίκου Παρασκευόπουλου για κατάσχεση του –ιστορικού ως διαχρονικού προπύργιου του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας– Ινστιτούτου Γκαίτε προκαλούν κλαυσίγελο. Η προγραμματισμένη (;) έκδοση από το στρατό αντιγερμανικών φυλλαδίων τα οποία θα μοιραστούν στους μαθητές προκαλεί τρόμο. Ο στρατός δεν έχει καμία δουλειά στα σχολεία. Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται μόνο σε hardcore δικτατορίες. Και είναι πραγματικά θλιβερό πως αυτό το ντελίριο ρατσισμού, εθνικισμού και στρατολαγνίας προέρχεται από μια κυβέρνηση που εξελέγη με μότο το «Πρώτη φορά Αριστερά»…
13°
