Η Αφροδίτη Λατινοπούλου τσαλάκωσε on air την προκλητική επιστολή της Τουρκίας για τη Γενοκτονία των Ποντίων
«Χυδαία» χαρακτήρισε η ευρωβουλευτής και πρόεδρος της «Φωνής Λογικής», Αφροδίτη Λατινοπούλου, την επιστολή που της έστειλε ο Τούρκος πρέσβης στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από όσα εκείνη υποστήριξε για τη Γενοκτονία των Ποντίων.
Η κ. Λατινοπούλου μάλιστα, τσαλάκωσε την επιστολή στον «αέρα» της εκπομπής «Κοινωνία Ώρα Mega», στην οποία ήταν καλεσμένη το πρωί της Πέμπτης (2205). «Είναι μια επιστολή κατά της Ελλάδας όχι μόνο κατά εμού. Η μόνη απάντηση που έχουμε στα χυδαία ψέματα σε κάθε Τούρκο αξιωματούχο που παραχαράσσει την ιστορία είναι μια: εδώ μιλάμε εμείς νουθεσίες αλλού» είπε η πρόεδρος της Φωνής Λογικής τσαλακώνοντας την επιστολή.
Η Αφροδίτη Λατινοπούλου κατέθεσε την περασμένη Δευτέρα (19.05) ψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητώντας την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Αντιδρώντας, ο Τούρκος πρέσβης επιτέθηκε στην επικεφαλής του κόμματος «Φωνή Λογικής» και προβάλλοντας αβάσιμους ισχυρισμούς περί ελληνικού εθνικισμού, κατηγορεί την Ελλάδα ότι το 1919 ενεπλάκη σε μία βίαιη εκστρατεία εισβολής στην Ανατολία.
«Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι μια ιστορική αλήθεια και ευθύνεται η Τουρκία. Η Τουρκία ευθύνεται για τρεις γενοκτονίες», ανέφερε η Αφροδίτη Λατινοπούλου.«Κανείς δεν έχει ορθώσει ανάστημα απέναντι στην Τουρκία», τόνισε. «Έγινε μία επίθεση, γιατί αμέσως αντέδρασε η Άγκυρα. Μου επιτέθηκε με χυδαίο τρόπο και χυδαία ψέματα, λέγοντας πως ουσιαστικά δεν υπήρχε γενοκτονία κι ότι εμείς παραχαράσσουμε την ιστορία», ανέφερε.
«Η Τουρκία δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο. Από εμένα προσωπικά θα βλέπουν εμένα να συνεχίζω να λέω την ιστορική αλήθεια, αντίθετα στην παραχάραξη της ιστορίας που επιδιώκουν εδώ και χρόνια», σημείωσε.
Σας γράφω για να εκφράσω την απογοήτευσή μας για τις δηλώσεις σας που αποσκοπούσαν στην διαστρέβλωση ιστορικών γεγονότων σχετικά με τον Τουρκικό Πόλεμο Ανεξαρτησίας για εσωτερικούς πολιτικούς σκοπούς, και να μοιραστώ ορισμένα γεγονότα για εκείνη την περίοδο, αν ενδιαφέρεστε να αντιμετωπίσετε την αλήθεια.
Η λεγόμενη “Γενοκτονία των Ποντίων Ελλήνων” είναι μια θρασύτατη κατηγορία που δεν έχει καμία βάση ούτε στην ιστορία ούτε στο διεθνές δίκαιο. Όπως πρέπει να γνωρίζετε καλά, ο ελληνικός στρατός προέβη στην εισβολή στη δυτική Ανατολία, εκμεταλλευόμενος την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ξεκινώντας από τις 15 Μαΐου 1919 με την υποκίνηση και την ενεργό υποστήριξη των δυνάμεων της Αντάντ, και τοπικές ελληνικές ομάδες τρομοκρατίας και αντάρτικα στρατεύματα, που σχηματίστηκαν, προκλήθηκαν και οπλίστηκαν από την Ελλάδα και τις δυνάμεις της Αντάντ, ξεκίνησαν μια αποτρόπαια εκστρατεία εθνοκάθαρσης ενάντια στον τουρκικό πολιτικό πληθυσμό στην περιοχή της τουρκικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας με σκοπό τη δημιουργία ενός εθνοτικού “Ποντιακού-Ελληνικού κράτους”. Κατά την διάρκεια της εισβολής που διήρκεσε μέχρι την θριαμβευτική νίκη των τουρκικών δυνάμεων στα τέλη του 1922, ο ελληνικός στρατός και οι τοπικοί Έλληνες αντάρτες και ληστές διέπραξαν απίστευτα εγκλήματα ενάντια στον τουρκικό πολιτικό πληθυσμό στις περιοχές υπό κατοχή.
Λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχητικές αναφορές για θηριωδίες που διέπραξαν ο εισβολέας ελληνικός στρατός και οι τοπικές τους πέμπτες φάλαγγες, οι δυνάμεις της Αντάντ υποχρεώθηκαν να ερευνήσουν αυτά τα πολεμικά εγκλήματα ιδρύοντας μια “Επιτροπή Έρευνας”. Η Επιτροπή αναγκάστηκε να παραδεχθεί στην έκθεσή της ότι η ελληνική κατοχή, η οποία είχε δημιουργήσει μια σκηνή ωμότητας, είχε μετατραπεί σε μια ντροπιαστική εισβολή. Οι θηριωδίες καταγράφηκαν τελικά στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, η οποία υπογράφηκε μετά την νικηφόρα ολοκλήρωση του Τουρκικού Πολέμου Ανεξαρτησίας. Το άρθρο 59 της Συνθήκης καθιέρωσε ότι οι πράξεις του ελληνικού στρατού στην Ανατολία παραβίασαν τους νόμους του πολέμου και υποχρέωσε την Ελλάδα να πληρώσει αποζημιώσεις γι’ αυτά. Με λίγα λόγια, αντίθετα με τις αβάσιμες ισχυρισμούς του ελληνικού εθνικισμού, ήταν η ίδια η Ελλάδα που ενεπλάκη σε μια βίαιη εκστρατεία εισβολής στην Ανατολία, διέπραξε απίστευτες θηριωδίες ενάντια στον τουρκικό πολιτικό πληθυσμό, και τελικά παραδέχτηκε τα εγκλήματά της και υποχρεώθηκε να αποζημιώσει βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης.
Στην επόμενη περίοδο, η Τουρκία και η Ελλάδα αποφάσισαν να αφήσουν στην άκρη την εχθρότητα και ξεκίνησαν να καλλιεργούν καλές γειτονικές σχέσεις. Η υποψηφιότητα του Ατατούρκ για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1934 από τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό Βενιζέλο (ο οποίος είχε επίσης υπάρξει Πρωθυπουργός κατά την διάρκεια της ελληνικής κατοχής) αποτελεί σαφή μαρτυρία αυτού του γεγονότος. Τα ιστορικά γεγονότα δεν μπορούν να αλλάξουν από πολιτική χειραγώγηση. Ούτε πρέπει να ξαναγραφτούν για να εξυπηρετήσουν κάποιες στενόμυαλες λαϊκιστικές ατζέντες. Οι προσπάθειες να προκληθεί εχθρότητα από την ιστορία δεν θα φέρουν τίποτα καλό πέρα από την υποκίνηση σύγκρουσης και μίσους μεταξύ λαών και χωρών. Τα ιστορικά επεισόδια, συμπεριλαμβανομένων των αμφιλεγόμενων, θα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο μιας ψύχραιμης μελέτης από μελετητές και ιστορικούς, όχι από πολιτικούς ή προπαγανδιστές.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήθελα επίσης να υπενθυμίσω ότι η “γενοκτονία” δεν είναι μια γενική λέξη, αλλά ένας νομικός όρος που ορίζει το σοβαρότερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και πρέπει να χρησιμοποιείται με υπευθυνότητα. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης του 1948 για τη Γενοκτονία, υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις και κριτήρια για να καθοριστεί αν συνέβη γενοκτονία (συγκεκριμένα στοιχεία, πρόθεση καταστροφής και απόφαση από αρμόδιο δικαστήριο) και κανένα από αυτά δεν ισχύει για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η κοινή λογική και η σοφία πρέπει να επικρατήσουν για να διατηρηθεί η θετική δυναμική στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας καθώς και η δημοκρατική αξιοπιστία και το κύρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αποτρέποντας τέτοια διαστρέβλωση της ιστορίας να επαναληφθεί μια και καλή. Ο Ατατούρκ και ο Βενιζέλος ήδη έθεσαν το ηθικό πρότυπο και έναν δρόμο προς τα εμπρός για να ακολουθηθεί σε αυτό το πλαίσιο».
12°
