Από το «Ωσαννά!» στο «Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν»

Ακόμα δεν άρχισε καλά καλά η Σαρακοστή, αλλά τα Σημεία του Καιρού δείχνουν Μεγαλοβδομάδα. Ζόρια και Βαβέλ, στις κυβερνητικές τάξεις.

Η διαβόητη Συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ εξελίχθηκε ως ένα απόλυτο ταμάμ για τους κινδυνολόγους, που οικτίρουν την Συμπολίτευση για τις δεκάδες των διαφωνούντων βουλευτών. Ερωτήματα τίθενται, γύρω από το αν θα περάσει το Θεσμόνιο από τη Βουλή, ή αν θα το πιούμε άνευ ψηφοφορίας.

Αφού φοβόμαστε να το θέσουμε στη κρίση των Λος Λαφαμηλιολαπατόλιος, που πλέον βγάζουν καπνούς από τα αυτιά. Η ντροπή της κωλοτούμπας είναι αβάσταχτη. Και όλοι μιλάνε για όλα, προσπαθώντας να την ακυρώσουν. Και το βουητό της βουβουζέλας πάει στα αυτιά του πρωθυπουργού και τον καθιστά ανίκανο να σκεφτεί και να συνθέσει τα ασύνθετα.

Η Τρόικα στήνει μηχανή πίεσης, στη Γερμανία φέρεται βέβαιο ένα σενάριο τρίτου προγράμματος διάσωσης, στο ΔΝΤ πιθανό. Κι εδώ, η τοπική ηγεσία παίζει πεντοζάλη και καρσιλαμά με τα νταούλια της. Ανοίγει, μάλιστα, ακόμα και σενάρια νέων πρόωρων εκλογών, οι οποίες έτσι και γίνουν θα είναι η τελική πράξη του δράματος.

Μπάφα το υπερτιμημένο καρπούζι

Εν τω μεταξύ, οι άσχετοι και ακατάλληλοι που απολαύουν μαζική δημοσκοπική αγάπη, καρβέλια ονειρεύονται. Εισροές καταθέσεων εφτακοσίων εκατομμυρίων είχαμε, λέει ο λάλος κ. Βαρουφάκης. Κανείς δεν του εξήγησε, πριν εκτεθεί, ότι αυτά ήταν τα λεφτά των συνταξιούχων που βγήκαν από τους κωδικούς του ΥΠΟΙΚ και μπήκαν στους λογαριασμούς των συνταξιούχων… Δεν υπάρχει έλεος.

Από την άλλη, πάλι, ο συντονιστής Υπουργός Επικρατείας κ. Φλαμπουράρης, μέσα στο κλίμα σκίζουμε χασέδες και χαρίζουμε υπερηφάνεια στο καθ’ ημάς ισλάμ, αμόλησε άλλη χοντρή και ατζέμικη μαγκιά, από αυτές που κάνουν τούρμπο τους δανειστές. Δεν χάλασε ο κόσμος, λέει, αν δεν πληρώσουμε στην ώρα τους τα δύο ομόλογα του Μαρτίου. Θα τα πληρώσουμε αργότερα! Εμείς που λέγαμε ότι δεν θέλουμε λεφτά!

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χτες το πρωί έλεγε «είναι γνωστό ότι έχουμε πρόβλημα χρηματοδοτικού κενού». Λίγο αργότερα αλλού έλεγε «δεν έχουμε πρόβλημα χρηματοδοτικού κενού»… Οι τύποι νομίζουν ότι εδώ παίζουμε Μονόπολυ ή συμμετέχουμε σε κάποιο προ εικοσιπενταετίας Διαρκές Συνέδριο της ΕΑΡ, όπου παίζαμε τις αριστερές κουμπάρες.

Τα παιδιά δεν έχουνε επίγνωση σε τι κινδύνους εκθέτουν την πατρίδα και την κοινωνία με αυτό το κιμπαριλίκι. Μάλιστα, δεν νοιάζονται, αφού η ίδια η κοινωνία τα θαυμάζει ακριβώς γι’ αυτό τα παιδιά, αφού της φέρνει κατά 86% εθνική υπερηφάνεια. Όμως, από χτες και το ΔΝΤ και το Euroworking Group, μιλούν πλέον για ενδεχόμενο ατυχήματος.

Οπότε κι εμάς μας σιγά σιγά παύει να μας νοιάζει μόνο ο επικοινωνισμός στο εσωτερικό. Και το κιμπαριλίκι μπαίνει στο σαίηκερ μαζί με την ασχετίλα και τον πανικό για το πού θα βρούμε τα λεφτά που θα κλείσουν το χρηματοδοτικό κενό. Εδώ ακριβώς το παίγνιο, ξαφνικά, από χαριτωμένη αισθηματική περιπέτεια γυρίζει σε θρίλλερ…

Οι εθνικά υπερήφανοι ίσως ανησυχήσουν

Ο δε κ. Βαρουφάκης εξακολουθεί να σερφάρει χαμογελαστός στο πρανές του μεγάλου κύματος της δημοσκοπικής ευμάρειας. Δεν του έχει πει κανείς για το υπόκωφο βουητό που πλησιάζει και προοιωνίζεται μαυρίλες… Νταξ, ο αφελής «εθνικά υπερήφανος» για τα καλσόν που σκίζει ο αρχιδιαπραγματευταραδισμός της κυβέρνησης, κάποια στιγμή μπορεί να ξυπνήσει.

Και τότε μπορεί να το ψάξει λίγο το ρητό του κ. Βαρουφάκη («ο κόσμος δεν θέλει λεφτά και δουλειές, αλλά αξιοπρέπεια». Και ίσως σκεφτεί ο κοζμάκης ότι τι να τα κάνει τα λεφτά, άμα δεν έχει φράγκο. Οπότε μπορεί να του έρθουνε οι ανάποδες, άμα μια πρώτη του μηνός δει πως η αργομισθία του δεν έχει κατατεθεί στο λογαριασμό του… Και τότε να χρεώσει στον υπουργό τη μεγάλη γκάφα: προκαλώ στο έπακρο τους δανειστές, τους εξοργίζω και μετά υπογράφω καταναγκαστικά μνημόνια, χωρίς να έχω εξασφαλίσει λεφτά. Το λες και γάτα με πέταλα.

Κάποια στιγμή, άλλως ειπείν, όλοι συνειδητοποιούμε ότι με ορμές δεν βάφονται αβγά και με αέρα κοπανιστό δεν χορταίνει αητός και νηστικό κοπέλι δεν χορεύει. Τα έξωθεν μηνύματα αποξαρχής ήταν αρνητικά. Τώρα και εντός γεννιούνται ζητήματα για τον ΥΠΟΙΚ, που θυμίζει τους πλακατζήδες πρωταγωνιστές της παλιάς ιταλικής κωμωδίας «Οι εντιμότατοι φίλοι μου», στο λίγο πιο χαρούμενο. Αργά και σταθερά μια μια οι επιλογές της κυβέρνησης βγαίνουνε μούφα.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου έχει ξεφύγει. Αμολάει ειρωνικά και υποτιμητικά επιτίμια σε όποιον δεν συμπαθεί. Κάνει μονόπαντα πολιτικά σχόλια από την Προεδρική καρέκλα. Τώρα αυτονομείται και από τον κ. Τσίπρα. Δεν ήταν έκπληξη, παντού και πάντα λειτουργούσε ως τρολλ και εξακολουθεί να φθείρει το σημαντικό θεσμό που εκπροσωπεί, ως τρίτη τη τάξει στην ελληνική δημόσια σφαίρα. Αν θυμηθούμε δε και τον πρώτο τη τάξει, ο κ. Παυλόπουλος κι αν ήταν παλαιοκομματική αντιδραστική αποτυχημένη επιλογή… Αλλά γι’ αυτόν ήδη προκάναμε να τα πούμε, όταν με λίγες πιθανότητες προαλειφόταν για το αξίωμα.

Μετά ήρθε η συνειδητοποίηση ότι των προβλημάτων με τα πρόσωπα έπονται τα πολιτικά προβλήματα. Ότι δηλαδή τζάμπα έγινε τόσος σαματάς για να ξηλώσουμε το καθεστώς του ξενόδουλου Μνημονίου. Θέλαμε, λοιπόν, να εγκαθιδρύσουμε ένα άλλο, εθνικά υπερήφανο καθεστώς, ενός «Αριστερού» Μνημονίου, του Θεσμονίου;…

Το ποντίκι που αναίτια προκαλεί τη γάτα

Το ποντίκι που κοροϊδεύει προκλητικά τη γάτα σε ένα πεδίο κλειστό, από όπου δεν υπάρχει καμιά δίοδος διαφυγής, στο φινάλε μαθηματικά θα βγει χαμένο. Μόνοι μας δεν τα βγάζουμε πέρα, αλλά με τις εξοργιστικές μαγκιές που κάνουμε μουλαρώνουνε και οι δανειστές. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί και δεν ξέρουμε ποιοι είναι ακριβώς. Κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια, την πρώτη μέρα…

Και ο ελληνικός λαός, τα νεύρα του τσατάλια, είναι λιώμα και δεν αντέχει να τον χορεύουνε άλλο. Τι θα γίνει; Πρέπει να αρχίσει να βλέπει κάτι αισιόδοξο, πρέπει και να λαδώσει λίγο το αντεράκι του κατά τα υπεσχημένα, αλλά η ζωή δείχνει μαύρα σύννεφα να πλησιάζουν…

Αυτό είναι το διακύβευμα, τη στιγμή που η κοινωνία έχει αρχίσει να κουράζεται από το κεφάτο παιγνίδι της κυβέρνησης. Ψέματα εκτός, ψέματα και εντός. Στους δανειστές έξω λέει ότι θα τα βάλει με το πελατειακό παρακράτος, στους πελάτες μέσα λέει ότι «στόχος είναι το ξήλωμα του καθεστώτος του Μνημονίου». Οι δανειστές ήδη κατάλαβαν ότι τα παιδιά ασχολούνται μόνο με τον επικοινωνισμό και όχι με τη δουλειά που πρέπει να διεκπεραιώσουν. Όταν και οι πελάτες εντός καταλάβουν ότι στόχος ήταν μόνο το στήσιμο του «Αριστερού» Μνημονίου, ώστε να κατσικωθούν σε καλή ποζισιόν για το λουφέ της εξουσίας, θα γίνει το έλα να δεις.

Οι πρότερες σκουληκιές μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ

Λένε πολλοί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρει μπροστά του όλες τις εξωτικές παροχές που επαγγέλθηκε στους σώφρονες ψηφοφόρους του. Θα βρει και τα «εγώ δεν πληρώνω φόρους, μην πληρώνετε κι εσείς». Αλλά και τα «αφού κάνατε κωλοτούμπα, παραβαίνετε τις προεκλογικές δεσμεύσεις, οπότε δεν έχετε πλέον την δημοκρατική νομιμοποίηση!», που λέγανε στους πρώην μνημονιακούς... Θα βρει και όσους πίστεψαν ότι με ένα νόμο και ένα άρθρο επανέρχεται η αταξική κοινωνία του 2009.

Οι πιο κακοί, όμως, λένε πως η στραβωμάρα δεν θα σταματήσει εδώ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρει επίσης μπροστά του όλες τις ομορφιές που επιφύλαξε στους αντιπάλους του στον ντιρινταχτιζμένο καιρό της αγανακτισμένης Πλατείας. Δηλαδή, ο κ. Τσίπρας κινδυνεύει να πληρώσει το κακό φαινόμενο που ο ίδιος έχτισε προ τετραετίας. Την αθλιότητα της γιούργιας των γιαουρτιών και της πολιτικής βίας.

Όλα όσα καλλιέργησε, δηλαδή, είτε με την αφανή επιδοκιμασία, είτε με την επιδεικτική ου μην και προκλητική ανοχή και τελικά αποενοχοποίηση του Τρελοκομείου της Αυτοδικίας. Θυμίζουμε συστηματικά και ενοχλητικά (αφού η Δημοκρατία επιφυλάσσει μαθήματα στους λαϊκιστές και στους λαϊκισμένους) ότι εκτός του ότι στις «πλατείες της αγανάκτησης» χτίστηκε η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί διογκώθηκε και η φούσκα των Ναζί. Και φυσικά αυτό συνέβη υπό το καθαρά εθνολαϊκιστικό και απολιτίκ αντιμνημονιακό πρόταγμα, που στη συνέχεια πάνω του θεμελιώθηκε ο Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός.

Το μόνο ισχυρό στοιχείο, που θα μειώσει αποφασιστικά το ενδεχόμενο να υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ όσα και αυτός προκάλεσε το 2011, είναι (ελπίζουμε) ότι αυτή τη φορά το δημοκρατικό τόξο θα βάλει πλάτη, ώστε να απομονωθούνε τέτοια φαινόμενα. Βέβαια, η φούντωση του 86% των υπερήφανων Ελλήνων για τα σκισμένα καλσόν της κ. Μέρκελ είναι διακομματική. Οπότε, αν συμβεί η στραβή, θα έχουν απώλειες όλα τα δημοκρατικά κόμματα.

Αφού πάλι ο κ. Τσίπρας διέχυσε πολλή λαϊκιστική ενέργεια στον οχλοπολτό, ισχυριζόμενος ότι η κυβέρνησή του θα δικαιώσει το αγωνιστικό ντιριντάχτα όλων των αγανακτισμένων. Άρα, έτσι κι αυτοί οργιστούν και ξαναγανακτήσουν θα πάνε προς τα καραδοκούντα άκρα που θα λένε «μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε το απόλυτο αντιμνημονιακό σάλτο, μόνο εμείς είμαστε το ρήαλ θινγκ»…

Και αυτό είναι πολύ πιθανό, γιατί η απογοήτευση της κοροϊδίας καθίσταται βαρύτερη, υπό τους παρόντες όρους. Λίγες μόνο μέρες νωρίτερα τους έστελνε ο κ. Τσίπρας πάλι στο Σύνταγμα για να τον ενισχύσουν ηθικά. Κι εκείνος τι κατάφερε; Την μεγάλη κωλοτούμπα… Έτσι οι ντιρινταχτιζμένοι πιο πολύ θα θυμώσουν όχι με τον εξαπατήσαντα, αλλά με τους εαυτούς τους που πάλι πιάστηκαν κορόιδα… Και η οργή τους απέναντί του θα είναι απερίγραπτη…

Είναι ιδιαίτερο σύνδρομο των μπανανολαϊκισμένων αυτή η εναλλαγή από τα Ωσαννά στα άρον άρον. Στην αρχή πάντα υπάρχουν τα δοξαστικά «Ωσαννά!», με τα οποία επιδαψιλεύουν κάποιους ντάρλινγκς. Και μόλις έρθει η σχεδόν αυτονόητη στραβή, άμα δεν είσαι και πολύ σόι, ώσπου να πεις κύμινο, οι επευφημίες γυρίζουν σε «Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν!»… Τα πέρασε και ο Κωστάκης, μετά και ο Γιωργάκης, μετά και ο Αντωνάκης. Η πρόκληση να γλιτώσει την τύχη τους ο κ. Τσίπρας είναι μεγάλη όσο και ψιλοαξεπέραστη…

Η δημιουργική φυγή προς τα εμπρός, εάν…

Ένα μόνο όπλο έχει για να διακρατήσει ο κ. Τσίπρας στην επιρροή του το μεγαλύτερο μέρος από τον άτακτο πυροβολημένο οχλοπολτό ριζοσπαστικοποιημένων ακροδεξιών και «αριστερών». Να κάνει δημιουργική φυγή προς τα εμπρός και να ψάξει για χρήματα. Αφήνοντας πίσω τους παλαιοημερολογίτες και συμμαχώντας με άλλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις που του κάνουν σινιάλα μεταρρυθμιστικής προοπτικής.

Και να πραγματοποιήσει έτσι το μόνο πραγματικά ανατρεπτικό και αριστερό που υπάρχει για τον τόπο. Δημιουργική άνθηση με ξήλωμα όχι του μνημονίου, αλλά της αιτίας του, δηλαδή του πελατειακού παρακράτους. Και ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας, για δημιουργία πλούτου και ευημερίας, με παράλληλη ανάπτυξη μιας αλληλέγγυας συνεκτικής κοινωνίας ελεύθερων ατόμων και ενός πολύπλευρου δημοκρατικού εκσυγχρονισμού. Μόνο τότε θα εξασφαλίσει κινητήρια λεφτά από τους δανειστές, οι οποίοι, παρά το τυφλίτικο μίσος που μας πότισε ο εθνολαϊκισμός εναντίον τους, από τέτοιες αξίες διέπονται στις χώρες τους.

Αλλά και για μια τέτοια εξέλιξη θα χρειαστεί αναγκαστικά να πει την αλήθεια ο κ. Τσίπρας. Είτε ότι μας ξεγέλασε και το μετάνοιωσε. Είτε ότι ξεγελάστηκε και ο ίδιος, αλλά τώρα καθάρισε το μυαλό του και επιθυμεί να φρεσκάρει τον τόπο. Και να εμπνεύσει την κοινωνία, για μια μεγάλη διαδρομή εθνικής ανασυγκρότησης.

Έτσι, λοιπόν, θα έχει μικρές μόνο διαρροές από ακραίους εξαπατημένους, που θα διαχυθούν στην αγκαλιά των ναζί, των ψεκαζμένων και των ακροαριστερών, ανάλογα με το προτιμησιακό ύφος της προέλευσή τους. Και θα γλιτώσει αυτός από το διασυρμό και τα γιαουρτώματα του νέου κύματος αγανακτισμένων αντιμνημονιακών και ο τόπος από την άτακτη χρεωκοπία και την ανεπίστροφη παρακμή.

Μόνο η λυτρωτική αλήθεια ελευθερώνει τις ψυχές και τις διαδικασίες από τα δεσμά και τις εμπλοκές των προβλημάτων. Ας το σκεφτεί ο κ. Τσίπρας, μόνο έτσι θα διασωθεί, μαζί κι εμείς οι υπόλοιποι. Αυτό είναι ένα καλό win win σενάριο. Αξίζει.

Υ.Γ. 1 Το Μνημόνιο απέθανε. Ζήτω το Θεσμόνιο! Τάδε έφη Ματίλντα (Τίλντα) Β., παλιά καλή φίλη και το καθιερώνουμε προς τιμήν της. Σε μία λέξη έχουμε όλη την κωλοτούμπα, μαζί με το προκαταρκτικό foreplay του βατέματος των μωρών παρθένων. Και το Μνημόνιο και η Τρόικα και το μπαλαμούτι αντάμα. Θεσμόνιο, λοιπόν! Απόλυτη λέξη, απόλυτος ορισμός.

Υ.Γ. 2 Τολμηρή η κίνηση Κοντονή κατά του (Θεσμικού και Εξεδρόβιου) Χουλιγκανισμού στο Ποδόσφαιρο, που το λυμαίνονται ξελιγωμένοι παραγκοδίαιτοι παραφρουτέμπορες. Δεν ξέρουμε πολλά για το τι πρέπει να γίνει στο χώρο αυτό. Αλλά εκ πρώτης φαίνεται σαν η καλύτερη κίνηση που έχει κάνει ως τώρα η κυβέρνηση. Φτάνει να γενικευτεί και στις μικρότερες κατηγορίες, όπου η τσουλαρία δεν είναι λιγότερη.

Και νταξ, ας κρατήσει μικρό καλάθι ο κ. Υπουργός, που υπόσχεται και ότι τέτοια φαινόμενα δεν θα επαναληφθούν. Σε ένα έθνος που έχει κατακάτσει στον πάτο των εθνών, είναι κομμάτι δύσκολο αυτό το «ποτέ πια». Αλλά και το να περάσει προσωρινά υπό έλεγχο η ηλίθια βία στα γήπεδα, θα αποβεί μεγάλο κατόρθωμα και θα φάει πολλά μπράβο έτσι και το πετύχει.

Υ.Γ. 3 Του ιδίου φυράματος θέμα, του Μπανανολαϊκισμού και του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου, είναι και οι «αντεξουσιαστές», που πάλι έκαναν διαδήλωση και σπάσανε μαγαζιά και κάψανε αυτοκίνητα. Ο λόγος; Διαφωνούσαν με τη συγκεκριμένη στάση του κράτους στο θέμα του Γιούρογκρουπ. Τα ίδια, Παντελάκη μου…

Τα έχουμε ματαξαναπεί, αλλά ματαίως. Μόνο στο καθ’ ημάς ισλάμ υπάρχουν κρατιστές-αντεξουσιαστές. Δηλαδή, παντού οι αντεξουσιαστές ευνόητα είναι κατά του κράτους, υπό οποιαδήποτε μορφή του και ανεξάρτητα από το ποια πολιτική ασκεί. Οι δικοί μας «αντεξουσιαστές», όμως, παίρνουν θέση υπέρ κάποιας πολιτικής και κατά κάποιας άλλης, έχουνε άποψη για το ποιες πολιτικές είναι καλές και ποιες όχι για το κράτος. Άρα, έχουνε θέση υπέρ κάποιου καλού κράτους και κατά μόνο κάποιου κακού κράτους… Μήπως να το προσέξουνε λιγάκι αυτό;

Αυτοί οι δικοί μας είναι αντιμνημονιακοί αντεξουσιαστές, είναι δηλαδή ένα σύντομο ανέκδοτο για μεγάλα γέλια. Και το χειρότερο είναι ότι δεν το ξέρουν… Δεν βρίσκεται κι ένας χριστιανός να τους πει ότι ρε παιδιά, άμα είμαστε αντεξουσιαστές μένουμε εκτός των εσωτερικών αντιφάσεων του κράτους. Δεν έχουμε προτιμήσεις σε καθαρόαιμες κρατικές πολιτικές, δεν μας ενδιαφέρουν. Και προφανώς εάν έχουμε μια προτίμηση αντικαπιταλιστική, γιατί δεν μιλάμε και για μια αντίστοιχη αντισοσιαλιστική;;;

Και γινόμαστε αστείοι αντεξουσιαστές, όταν παίρνουμε θέση στον πόλεμο υπέρ και κατά των Μνημονίων… Τα είπαμε και τον Δεκέμβριο («Η αέναη ταπείνωση των Αναρχάγγελων Ρωμανών»), είναι απερινοησία να είσαι αντικρατικός κρατιστής. Αλλά τα παιδιά εκεί… Η εξουσιαστική τους λιγούρα δεν τα αφήνει να αγιάσουν και ανακατεύονται αξιολογικά στις κρατικές επιλογές. Δηλαδή, αν δεν γινόταν «η οπισθοχώρηση και τα νέα μέτρα», δεν θα είχαν λόγο να διαδηλώσουν και να καταστρέψουν…

Έχουμε και την τρομοκρατία που μας αξίζει, λοιπόν. Οίον το ισλάμ, τοιάδε και η «αντεξουσιαστική» φρουρά μ’, να τα (ξανα)λέμε κι αυτά.