Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επιτάχυνση του πολιτικού χρόνου, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να υποχρεούται να αναγνωρίσει την οικονομική πραγματικότητα. Οι πολιτικές μπλόφες στις οποίες στήριξαν τα κόμματα της κυβέρνησης την προεκλογική τους προσπάθεια καταρρέουν η μία μετά την άλλη.
Tα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ υπάρχουν μόνο στα κομματικά φυλλάδια και στα τηλεοπτικά παράθυρα. Δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που ισχύουν στην Ε.Ε. και θα εφαρμοστούν και στη χώρα μας προκειμένου να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε.
Η εξόφληση του χρέους
Η βασική προεκλογική θέση για «κούρεμα» του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, μέσα από το οποίο θα επιτυγχάναμε μεγάλο περιορισμό των ετήσιων τοκοχρεολυσίων, μοιάζει πια με μακρινή πολιτική ανάμνηση.
Όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές απορρίπτουν το «κούρεμα» και αρνούνται να συζητήσουν ακόμη και την απλή αναδιάρθρωση του χρέους εάν δεν προηγηθούν η ολοκλήρωση του προγράμματος και η βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης με τη μέθοδο της εξασφάλισης σταθερών πρωτογενών πλεονασμάτων.
Οικονομικοί υπολογισμοί
Υποτίθεται ότι ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του θα επέβαλαν μια πολιτική διαπραγμάτευση που θα απάλλασσε την ελληνική πλευρά από τους οικονομικούς περιορισμούς που προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ύστερα από τη συνεννόηση του κ. Τσίπρα με τον πρόεδρο του Eurogroup κ. Ντάισελμπλουμ άνοιξε ο δρόμος για την αξιολόγηση των όποιων προτάσεων της ελληνικής πλευράς από τους γνωστούς εκπροσώπους της τρόικας. Μπήκε ένα τέλος στη μυθολογία της πολιτικής υπέρβασης ενός προβλήματος που είναι κυρίως οικονομικό.
Τα μέτρα που πρέπει να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση και οι εναλλακτικές προτάσεις του οικονομικού επιτελείου –ποια μπορούν να εγκαταλειφθούν και με ποια μπορούν να αντικατασταθούν– είναι μετρήσιμα από οικονομική και δημοσιονομική άποψη και πρέπει να οδηγούν σε ένα θετικό τελικό αποτέλεσμα.
Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης δεν μπόρεσε να γίνει απόλυτα συγκεκριμένο και να συνεννοηθεί σε επίπεδο Eurogroup και Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ συνεχίζουν να προπαγανδίζουν το τέλος της λιτότητας και των μέτρων προσαρμογής, ενώ είναι φανερό ότι χωρίς τη συνέχιση του προγράμματος θα οδηγηθούμε σε στάση πληρωμών σε διάστημα μερικών εβδομάδων.
Η πολιτική μπλόφα που στηρίχτηκε στο τέλος της λιτότητας και στην εγκατάλειψη όλων των μέτρων προσαρμογής ξεσκεπάζεται και αυτή με εντυπωσιακή ταχύτητα.
Χωρίς συμμάχους
Στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας φάνηκε ότι οι ευρωπαϊκές συμμαχίες που επικαλούνται οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης ανήκουν στη σφαίρα της πολιτικής φαντασίας. Η απομόνωση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν πλήρης εφόσον οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν δέχονται την αλλαγή των κανόνων, εξέλιξη που θα προκαλούσε φοβερές δυσλειτουργίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να διευκολυνθεί η ελληνική πλευρά στους χειρισμούς της.
Προβάλλεται τώρα μια νέα θεωρία συνωμοσίας, σύμφωνα με την οποία σχεδόν όλοι ήταν έτοιμοι να υιοθετήσουν τις ελληνικές θέσεις αλλά παρενέβη το Βερολίνο και εμπόδισε τη συνεννόηση. Η πρόταση του Eurogroup υποστηρίζεται απ’ όλους και συνοψίζεται στη συνέχιση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, του προγράμματος προκειμένου να υπάρξει η αναγκαία χρηματοδοτική στήριξη. Στην αίθουσα των συνεδριάσεων δεν βρίσκονται μόνο η ελληνική και η γερμανική κυβέρνηση, το ζήτημα δεν είναι διμερές. Πρέπει να ικανοποιηθούν οι ευαισθησίες και οι πολιτικές ανάγκες και άλλων κυβερνήσεων, όπως η ισπανική, η ιρλανδική, η πορτογαλική, η ολλανδική, η αυστριακή, η φινλανδική, που αξιολογούν με πολύ αυστηρότερο τρόπο τις κινήσεις Τσίπρα-Καμμένου.
Η πραγματική οικονομία
Καταρρέει και η πολιτική μπλόφα σύμφωνα με την οποία το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί σχεδόν αποκλειστικά από την οικονομική διπλωματία των κυβερνητικών παραγόντων. Η ΕΕ λειτουργεί πλέον σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον, με κυρίαρχες τις δυνάμεις της αγοράς.
Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης δημιουργείται μια εξαιρετικά αρνητική δυναμική, με βασικά χαρακτηριστικά την κατάρρευση των φορολογικών και ασφαλιστικών εσόδων, τη μεγάλη μείωση των καταθέσεων, την αύξηση του κόστους δανεισμού και την πτώση του κύκλου εργασιών. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το οικονομικό επιτελείο πραγματοποιήσει την αναγκαία στροφή στον οικονομικό ρεαλισμό και συνεννοηθεί με τους Ευρωπαίους εταίρους θα πρέπει στη συνέχεια να ελέγξει την αρνητική δυναμική που εκδηλώνεται με δραματικό τρόπο στην πραγματική οικονομία.
22°
