Ευρωεκλογές 2024 - Άμεση ανάλυση: Μια διαφορετική ματιά στους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα μας
Τα ποσοστά που παίρνουν τα κόμματα στις Ευρωεκλογές δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που θα έπαιρναν αν οι ίδιοι άνθρωποι την ίδια ώρα ψήφιζαν για εθνικές εκλογές. Μάλιστα, θα πήγαιναν άλλοι τόσοι να ψηφίσουν, δεν θα έβγαιναν για φαΐ ούτε θα βουτάγανε στη θάλασσα. Εξ ου και στην «ανάλυση» που κάνω αμέσως παρακάτω παίρνω το ελεύθερο να στρογγυλέψω κάπως τα νούμερα, για να συνεννοούμεθα. Βασικά, έτσι πρέπει να γίνεται από όλους (πλην του υπουργείου Εσωτερικών), αλλά άντε να τους το πεις. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Ναι, ξέρω πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα, αλλά γενικά λογίζεται για τέτοιο, οπότε το βάζω μαζί με τα τρία αριστερά κόμματα. Επίσης κανονικά έπρεπε να έγραφα «ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ» αντί για «ΣΥΡΙΖΑ», όπως αντίστοιχα γράφω ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ, ΛΟΒΕΡΔΟΣ, ΚΟΚΚΑΛΗΣ, ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ κλπ., αλλά δεν το κάνω από μια παραξενιά.
Μία παρατήρηση: το φιλοευρωπαϊκό κέντρο αθροίζει όπως βλέπουμε ένα ποσοστό της τάξεως του 43,50%, ενώ τα δύο άκρα φτάνουν το 50,50%. Μια χαρά είναι το 43,20% για Ευρωεκλογές. Στις εθνικές αυτά τα δύο θα αντιστραφούν: αυτό που βλέπουμε είναι μαγική εικόνα αναφορικά με τη δύναμη των κομμάτων ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Τώρα, στην ανάλυση. Η ανάλυσή μου λέει ότι η ΝΔ έχασε από τους εθνοκάπηλους, τους τάχα μου θρησκευάμενους, τους αναγνώστες των βιβλίων του Λιακόπουλου για την Κόκκινη Αρκούδα, και τους διαπρύσιους εχθρούς των δικαιωμάτων του ανθρώπου όσο μπορούσε να χάσει. Παραπάνω δεν έχει. Και βέβαια δεν έχασε… 13%. Αλλά πολύ λιγότερο. Είπαμε και ξαναλέμε: άλλο εθνικές, άλλο ευρωπαϊκές εκλογές. Πόσο έχασε; Ίσως 5%. Ίσως 6%. Κάτι τέτοιο. Και, όχι, δεν είναι λίγο. Αλλά δεν πειράζει κιόλας, τι να κάνουμε τώρα. Με τον νόμο για την ισότητα στον γάμο η Ελλάδα εξευρωπαΐστηκε όσο με δέκα μεταρρυθμιστικούς νόμους για την οικονομία τον ένα πάνω στον άλλο. Κι αυτό το 5%-6% θα ξανακερδηθεί εύκολα, και όχι μόνο με ανάστροφο εισοδισμό από τα (ακρο)δεξιά της: αλλά με νέους ανθρώπους του πολιτικού Κέντρου. Και θα κερδηθεί άμεσα με το που λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία και ηρεμήσει γεωπολιτικά και οικονομικά η περιοχή. Το πρόβλημα των ανθρώπων είναι η οικονομία και η τσέπη τους ΚΑΙ ΜΟΝΟ, όχι αν εγώ παντρευτώ τον Τάκη.
Ο Κασσελάκης θα πάει με τη γνωστή σιγουριά του στο επικείμενο συνέδριο για το νέο, με άλλη ονομασία κόμμα που εξαρχής είχε στόχο να φτιάξει και θα επιμείνει, μ’ αυτό πια, στο μόνο που ξέρει: να χρησιμοποιεί έναν καταγγελτικό, λαϊκιστικό, αριστεροδέξιο λόγο, που θα στοχεύει στη συγκίνηση μίας ποικιλίας ακροατηρίων. Οι προοπτικές του για να δει κυβέρνηση έτσι είναι μικρότερες από τις δικές μου να πάρω το Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος.
Εκεί, στη χριστιανοεθνικιστική αντι-Netflix ακροδεξιά, παίζεται το πιο σκληρό παιχνίδι.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ, πάλι καλά να λέει. Με το τίποτα, με κάτι αναμνήσεις και γράμματα μόνο, παραμένει πάνω από το 10%, μόλις 2 μονάδες κάτω από τον Κασσελάκη. Χωρίς να έχει κάνει κυριολεκτικά το παραμικρό. (Μόνο μία εξεταστική, που φούσκωσε το φαινόμενο Βελόπουλος). Αν απομακρυνθεί από τα —ο Θεός να τα κάνει— αριστερά του, μόνο να κερδίσει έχει. Αλλά δεν θα απομακρυνθεί, θα πάνε φαντάροι τα εγγόνια μας και ακόμα θα λέμε για τη σύγκληση των κομμάτων της κεντροαριστεράς. Της ποιας;
Τα ακροδεξιά κόμματα, πλην Βελόπουλου, δεν πρόκειται να δουν βουλευτικά έδρανα στην Αθήνα αν δεν τον προσκυνήσουν και δεν συνασπιστούν μαζί του. Μπορεί να το ξεκίνησε όλο αυτό το αλά light Χίος παιχνίδι για πλάκα, αλλά πλέον είναι ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός των ατάκτων της χριστιανοεθνικιστικής αντι-Netflix ακροδεξιάς. Με μόνη εξαίρεση τη θλιβερή Νίκη, όλοι οι άλλοι θα καταποντιστούν, ξανά. Και γενικά, εκεί, στη χριστιανοεθνικιστική αντι-Netflix ακροδεξιά, παίζεται το πιο σκληρό παιχνίδι: ένα παιχνίδι που αποζητά τον Κασσελάκη του. Δηλαδή έναν γοητευτικό χριστιανοεθνικιστή αντι-Netflix ακροδεξιό που θα λέει ό,τι ακριβώς και ο Κασσελάκης αλλά όμως χωρίς να παριστάνει τον αριστερό. Αν βρεθεί αυτός ο τύπος (γιατί ΔΕΝ είναι ο… Βελόπουλος αυτός), θα βγάλει πολλά λεφτά γιατί θα ενώσει όλους τους κακομοίρηδες. Και θα είναι πραγματικά επικίνδυνος για τη δημοκρατία.
Αυτά. Κρίμα που δεν μπήκαν καναδυό συγκεκριμένοι, πολύ σοβαροί άνθρωποι στην Ευρωβουλή. Και πολύ, πολύ, πολύ μεγάλο κρίμα που μπήκαν κάμποσοι εντελώς ακατάλληλοι. Αλλά τι να κάνουμε τώρα; Προχωράμε. Ο στόχος παραμένει ένας: περισσότερη Ευρώπη, λιγότερος εθνικισμός, ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία και ένας στρατός που δεν θα έχει όμοιό του έξω από την Αμερική.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
15°
