Δεν τις αποφύγαμε, λοιπόν, τις εκλογές. Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τη χώρα ο λαός βρίσκεται, ως συνήθως, μπροστά σε δύο επιλογές. Δυστυχώς, ζούμε μια αναβίωση του ομηρικού μύθου της Σκύλλας και της Χάρυβδης.
Αναλυτικότερα: Από τη μια μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μεγάλο φαβορί για την νίκη. «Πρώτη φορά Αριστερά»; Σχετικό είναι αυτό, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει βάλει πλέον στα σκαριά τη δημιουργία της Μεγάλης Αντιμνημονιακής Παράταξης. Ενός απολιτίκ τέρατος το οποίο θα ξεκινά από την πιο Άκρα Αριστερά και θα φτάνει ένα βήμα πριν της Χρυσής Αυγής. Έτσι, ο Αλέξης κάνει έκκληση για συνεργασία σε ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενώ την ίδια στιγμή ετοιμάζεται να εντάξει στη δύναμή του τη Χρυσούλα Γιαταγάνα και τη Ραχήλ, παζαρεύοντας παράλληλα για μετεκλογική συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο. Αριστεριστές, πρώην πασόκοι, όψιμοι αντιμνημονιακοί φιλελέδες και ακραιφνή εθνίκια, καθώς και μυριάδες άσχετοι που υπηρετούν το δόγμα «Αντιμνημόνιο να ’ναι κι ό,τι να ’ναι».
Φυσικά, οι υποσχέσεις πάνε κι έρχονται. Και να ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ και να στα 12 χιλιάρικα το αφορολόγητο και να επαναπρόσληψη όλων όσων απολύθηκαν «λόγω του μνημονίου». Αν τους ρωτήσεις πού θα βρεθούν τα λεφτά η απάντηση που θα πάρεις είναι του στιλ «Ναι, αλλά κι εσείς κυβερνάτε με τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη».
Το χειρότερο όμως είναι πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει ιδέα τι ακριβώς θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα σκίσει το μνημόνιο; Θα το επαναδιαπραγματευτεί; Θα κατεβάσει το κεφάλι και θα συνεχίσει την πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Μια ασάφεια που μπορεί να αποβεί καταστροφική για την Ελλάδα.
Αποτελεί όμως λύση η Νέα Δημοκρατία; Τι ακριβώς έκανε ο Σαμαράς τα τελευταία πέντε χρόνια; Ξεκίνησε τον αντιμνημονιακό αγώνα με τα αλήστου μνήμης, Ζάππεια. Αλλά όταν συνάντησε τα ζόρια πραγματοποίησε μια θεαματική κυβίστηση και έγινε μνημονιακότερος των μνημονιακών. Τα πρώτα δύο χρόνια της πρωθυπουργικής του θητείας έδειξε όντως μια στοιχειώδη συνέπεια η οποία όμως αμαυρώθηκε, στιγματίστηκε και ουσιαστικά εκμηδενίστηκε από το φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ. Μετά δε τις Ευρωεκλογές, ο Σαμαράς έριξε λευκή πετσέτα, έβαλε τη χώρα σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και επέλεξε ως υπουργούς τους νεοδημοκράτες με τους περισσότερους σταυρούς στις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες της χώρας. Οι (όποιες) μεταρρυθμίσεις ξεχάστηκαν και ο λαϊκισμός πήγε σύννεφο. Αν προσθέσεις σε όλα αυτά και την ακροδεξιά εσάνς που αποπνέει η συγκεκριμένη βερσιόν του κόμματος έχουμε ένα εκρηκτικό και δηλητηριώδες μείγμα.
Και τώρα, όμως, τι προτείνει η Νέα Δημοκρατία; Ολόκληρη η προεκλογική της εκστρατεία βασίζεται σε ένα συνεχές κατηγορώ κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κατηγορώ το οποίο συνοψίζεται σε ερωτήσεις τύπου «Γιατί δεν πήγε στην εκκλησία η Δούρου;» ή «Γιατί δεν επικροτεί ο ΣΥΡΙΖΑ τη σύλληψη του Χριστόδουλα;». Κανένα έργο χθες, καμία πρόταση σήμερα. Μόνο «ψηφίστε μας γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο χάλια από εμάς».
Μένουν πια λιγότερο από τρεις εβδομάδες έως τις κρισιμότατες αυτές εκλογές. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά από θεόρατα εμπόδια τα οποία καλείται να υπερπηδήσει. Το πρώτο από αυτό είναι η παγίδα του ελεεινού αυτού διπολισμού. Ας ελπίσουμε να τα καταφέρει.
9°
