Το ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, κωδικοποιεί και παρουσιάζει τα βασικά στοιχεία των σημαντικότερων προτάσεων που έχουν γίνει για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, με στόχο την σφυρηλάτηση ευρείας πολιτικής συναίνεσης ως προς τη διαχείριση του. Η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους δεν θα πρέπει να θεωρείται μόνο ως μία τεχνοκρατική, ή μια αποστειρωμένα «ακαδημαϊκή» διαδικασία που αφορά έναν κλειστό κύκλο ειδικών.
Πρόκειται για ένα κατεξοχήν πολιτικό θέμα που αφορά τη δυνατότητα και την ανάγκη να ανακτήσει η χώρα την εθνική της κυριαρχία, πάντα εντός του πλαισίου της ΕΕ. Σκοπός της προσπάθειας είναι η ανίχνευση των κοινών στοιχείων από τις προτάσεις, ώστε μέσα από μια διαδικασία ευρείας συζήτησης και ουσιαστικής σύνθεσης, να χτιστεί μια κοινή εθνική θέση για τη διαχείριση του δημοσίου χρέους, η οποία στη συνέχεια θα κοινοποιηθεί και θα γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές μας και θα ενισχύσει σημαντικά τη διαπραγματευτική θέση της ελληνικής πλευράς .
«Στην παρούσα μελέτη, παρουσιάζουμε μια συγκριτική αξιολόγηση τεσσάρων δημοσίων προτάσεων για τη διαχείριση του ελληνικού δημοσίου χρέους (Bruegel, Modest Proposal, P.A.D.R.E., Πρόταση του Γερμανικού Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων). Πρόκειται για προτάσεις στις οποίες υπάρχουν ελκυστικά στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση της διαμόρφωσης μιας εθνικής θέσης για το δημόσιο χρέος», αναφέρει η ανακοίνωση του ΔΙΚΤΥΟΥ με επικεφαλής την Άννα Διαμαντοπούλου. «Πάνω σε αυτά τα κοινά στοιχεία θα πρέπει να βασιστεί η σύνθεση προτάσεων και η δέσμευση για την εφαρμογή τους και τη διαπραγμάτευσή τους, ανεξαρτήτως του πολιτικού σχηματισμού που εκάστοτε κυβερνά. Η πρόταση του ΔΙΚΤΥΟΥ είναι η σύσταση μιας τεχνοκρατικής ομάδας ειδικών με επικεφαλής πολιτικά πρόσωπα κοινής αποδοχής και κύρους που, χτίζοντας πάνω στα ελκυστικά στοιχεία των προτάσεων που αναλύσαμε, αλλά ενδεχομένως και σε άλλα, θα διαμορφώσει μια εθνική πρόταση για τη διαχείριση του δημοσίου χρέους, η οποία εν συνεχεία θα τεθεί προς συζήτηση τόσο με την Τρόικα όσο και με κάθε ένα από τα 18 κοινοβούλια των χωρών της Ευρωζώνης». Σύμφωνα με το ΔΙΚΤΥΟ η συναίνεση και η διαμόρφωση ενός κοινού, υπερκομματικού, σχεδίου και εθνικής ατζέντας διαχείρισης του χρέους είναι ο μόνος τρόπος να ενισχυθεί η διαπραγματευτική δύναμη της εκάστοτε κυβέρνησης χωρίς να αιφνιδιάζεται από τις αποκλειστικές πρωτοβουλίες των δανειστών, και να συζητηθεί επί της ουσίας η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους.
15°
