Το buzzer που λείπει από το debate

Σε μία εβδομάδα έχουμε εκλογές. Αλλά δεν είναι σίγουρο ότι οι ψηφοφόροι γνωρίζουν τα προγράμματα των κομμάτων που ζητούν την ψήφο τους για να κυβερνήσουν. Δεν έχουν ιδέα για τον στρατηγικό σχεδιασμό του καθενός σε βασικά θέματα όπως η υγεία, η παιδεία, το προσφυγικό, η οικονομία. Τα προγράμματα βεβαίως έχουν αναρτηθεί και μπορείτε να τα βρείτε εδώ και εδώ και εδώ.

Τι εφορία θα πληρώνω ως ελεύθερος επαγγελματίας με ΠΑΣΟΚ; Αν ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ και είμαι κάτοικος Καστελόριζου θα συνεχίσω να νοσηλεύομαι στα επείγοντα της γειτονικής Τουρκίας; Ποια οικονομική εξίσωση επιτρέπει στη ΝΔ να μιλάει για αύξηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 15%; Πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση Βαρουφάκη αν Τούρκοι κομάντο κάνουν απόβαση σε ένα ελληνικό νησί; Η τελευταία ερώτηση έγινε πραγματικά και ήταν πρακτική και ρεαλιστική. Οι θεωρίες και οι αοριστολογίες σε μια πρακτική ερώτηση εκθέτουν αυτόν που απαντά όπως και συνέβη. Θα είχε ενδιαφέρον αν όλες οι ερωτήσεις είχαν κινηθεί στο ίδιο πρακτικό πνεύμα. Αλλά δεν ήταν. Ακούσαμε άλλη μια φορά ότι το προσφυγικό θα πρέπει να λυθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μέχρι τότε τι κάνουμε; Ότι η αστυνομία δεν είναι λύση για τη βία στα ελληνικά πανεπιστήμια. Οι προηγούμενες λύσεις απέτυχαν. Κάτι άλλο; Υποσχέθηκαν όλοι χρήματα και αυξήσεις χωρίς να υπάρχει ένας ανεξάρτητος θεσμικός φορέας να επαληθεύει ή να απορρίπτει ως εφαρμόσιμα ή μη ρεαλιστικά τα αντίστοιχα προγράμματα των υποψηφίων κομμάτων. Θα είχε ενδιαφέρον στο debate να συμμετείχαν εκπρόσωποι από τη Γενική Γραμματεία Δημοσιονομικής Πολιτικής ή ακόμη και από την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας. Να πατούν το buzzer απόρριψης κάθε φορά που ένας υποψήφιος πρωθυπουργός έδινε ανεδαφικές και ανεφάρμοστες υποσχέσεις. Να άνοιγε αυτόματα μια καταπακτή όπως συμβαίνει σε γνωστό τηλεοπτικό παιχνίδι. Η τηλεόραση είναι λαϊκό πράγμα, λένε οι παλαιοί που ξέρουν κάτι περισσότερο. Ακόμη καλύτερα το γνωρίζει ο κύριος Βελόπουλος που βγήκε κερδισμένος στους αντισυστημικούς αναποφάσιστους της κατηγορίας του κάνοντας το γνωστό τηλεοπτικό μάθημα με props σελίδες βιβλίων και εικονίτσες.

Aπαιτούμε ορθή πληροφόρηση από αξιόπιστες πηγές. Μάθαμε να διασταυρώνουμε τις ειδήσεις. Εκπαιδευτήκαμε να διαβάζουμε τα ψιλά γράμματα σε συμβόλαια ενέργειας και κινητής τηλεφωνίας. Κομπορρημονούμε ότι είναι δύσκολο να μας δουλέψει κανείς. Ως καταναλωτές τα καταφέρνουμε. Ως πολίτες με εκλογικά δικαιώματα έχουμε ακόμη εθισμό στο παραμύθι.