«Το αν κάποιος θεωρείται ελκυστικός δεν έχει καμία σχέση με τον αν αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι βιαστής (ή να διαπράξει οποιοδήποτε άλλο έγκλημα)»
Υπόθεση Αλέξη Γεωργούλη: Σχόλιο για τις αντιδράσεις μετά τις καταγγελλίες, τη στοχοποίηση και τον δημόσιο διάλογο.
Το αν κάποιος θεωρείται ελκυστικός δεν έχει καμία σχέση με τον αν αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι βιαστής (ή να διαπράξει οποιοδήποτε άλλο έγκλημα). Δεν είναι όλοι οι άσχημοι και άσημοι βιαστές, αλίμονο. Ούτε έχουμε όλοι τα ίδια γούστα.
Οι βιαστές δεν βιάζουν επειδή δεν μπορούν να βρουν συναινούντα σεξουαλικό σύντροφο. Ο βιασμός είναι έγκλημα που σχετίζεται με την άσκηση εξουσίας.
Σεξουαλική παρενόχληση ή βιασμός μπορεί να συμβούν ακόμη και αν υπήρξε προηγούμενη συναινετική σχέση μεταξύ των δύο εμπλεκόμενων μερών. Μπορεί να συμβούν και όσο ακόμα διαρκεί αυτή η συναινετική ερωτική σχέση.
Η χρονική στιγμή κατά την οποία δημοσιοποιείται μία κατηγορία δεν την καθιστά αυτόματα ψευδή, επειδή ενδεχομένως βολεύει αλλότριους σκοπούς ή επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολιτικά. Τα θύματα δικαιούνται να καταγγείλουν όταν αισθάνονται έτοιμα και η δικαιοσύνη να ενεργήσει με τον ρυθμό της.
Εγκληματίες κάθε είδους μπορεί να υποστηρίζουν ή να ανήκουν σε οποιοδήποτε κόμμα. Η συμπεριφορά τους δεν χαρακτηρίζει το κόμμα.
Η συμπεριφορά όμως του κόμματος όταν γίνεται αποκάλυψη των κατηγοριών για στελέχη του χαρακτηρίζει συνολικά το κόμμα.
Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της καταγγέλλουσας στην υπόθεση Γεωργούλη είναι το λιγότερο αντιδεοντολογική αν έγινε από δημοσιογράφο και ανήθικη αν έγινε από πολιτικό στέλεχος.
Η καταγγέλλουσα δικαιούται να ακούγεται και να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η καταγγελία της, ανεξάρτητα από τη φήμη του φερόμενου ως δράστη. Μάλιστα, είναι μάλλον πιο δύσκολο να καταγγείλεις κάποιον που έχει εδραιωμένη φήμη και αναγνωρισιμότητα.
Η ενοχοποίηση των θυμάτων (victim blaming) είναι ένδειξη σεξισμού και οπισθοδρομικής κοινωνίας δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτή σε καμία περίπτωση.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το να κατηγορηθεί κανείς ψευδώς για ένα έγκλημα μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες μεν, αλλά και ότι οι ψευδείς κατηγορίες είναι σπάνιες δε. Το ζήτημα το κρίνει πάντα η δικαιοσύνη.
Οι κατηγορούμενοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως της ενοχής τους στο δικαστήριο με αμετάκλητη απόφαση. Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δικαιοσύνης. Συνεπώς, ενώ είναι φυσικό να σχηματίζουμε άποψη, καλό είναι να είμαστε συγκρατημένοι στο δημόσιο διάλογο, ειδικά αν είμαστε δημοσιογράφοι ή εκπροσωπούμε κάποιον φορέα ή θεσμό.
Το να μιλάς για σεξουαλική παρενόχληση ή επίθεση που έχεις υποστεί απαιτεί πολύ θάρρος και όσες το κάνουν θα πρέπει να υποστηρίζονται. Τα σχόλια που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες για την καταγγέλλουσα στην υπόθεση Γεωργούλη είναι ενδεικτικά του πόσο θάρρος απαιτείται από ένα θύμα, που ξαφνικά εκτίθεται σε μία διαδικτυακή και τηλεοπτική αρένα. Είναι επίσης ενδεικτικά της κοινωνίας μας και του μισογυνισμού που επικρατεί και που δυστυχώς εκφράζεται ακόμα και από γυναίκες.
Όμως, «έχει έρθει ο καιρός το αίσθημα ντροπής και ενοχής να μη βαραίνει τα θύματα, αλλά τους δράστες ανάλογων περιστατικών και όσους τους ανέχονται», όπως πολύ σωστά έγραψε η κυρία Ελένη Χρονοπούλου στην πρώτη δημόσια δήλωσή της.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
15°
