Η ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, οι εκπαιδευτικές αδικίες και η συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16
Η κινητοποίηση των καλλιτεχνών έφερε στην επιφάνεια συνολικά το θέμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, του μόνου μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία τα ιδιωτικά πανεπιστήμια εξακολουθούν να βρίσκονται υπό διωγμό ακόμα και με την επίσημη συνταγματική βούλα. Μπορεί οι κυβερνήσεις όλων των ιδεολογιών να διαδέχονται επί δεκαετίες η μία την άλλη στην εξουσία, το άρθρο 16 του Συντάγματος παραμένει ωστόσο ως ο ακλόνητος βράχος-σύμβολο μιας ιδιόμορφης διακομματικής και διασυντεχνιακής ιδεοληψίας που παραπέμπεται συνεχώς στις καλένδες μιας επόμενης αναθεώρησης.
Κάνοντας τον απολογισμό του έργου της στο Υπουργείο Παιδείας, η κ. Κεραμέως παραδέχτηκε ότι η προεκλογική δέσμευση για αλλαγή του άρθρου 16, όπως είπε, είναι η μόνη που παραπέμπεται στην επόμενη τετραετία. Ουσιαστικά βέβαια παραπέμπεται στην επόμενη οκταετία αφού η θητεία της επόμενης Βουλής δεν θα είναι αναθεωρητική, οπότε η «νομιμοποίηση» της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα παραπέμπεται, για μια ακόμη φορά στις καλένδες. Φαίνεται ότι η πολιτική βούληση κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων να αποκαταστήσουν μια διαχρονική εκπαιδευτική αδικία εξαντλήθηκε στην ευαισθησία τους για την ικανοποίηση των αιτημάτων των καλλιτεχνών.
Επομένως, η συζήτηση για τους αποφοίτους των ιδιωτικών σχολών αφορά –και θα αφορά για μεγάλο ακόμα χρονικό διάστημα– αποκλειστικά στα επαγγελματικά τους δικαιώματα. Η νομοθετική ρύθμιση που κατατέθηκε ως απάντηση στα αιτήματα των κινητοποιήσεων των καλλιτεχνών απαντά σε μια σειρά μισθολογικών και εκπαιδευτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι απόφοιτοι των καλλιτεχνικών σχολών και αποκαθιστά την αδικία της ουσιαστικής κατάργησης των πτυχίων τους. Η σύμπτωση της υπογραφής του Προεδρικού διατάγματος και των κινητοποιήσεων που ακολούθησαν παράλληλα με την πολωμένη προεκλογική περίοδο, συνετέλεσαν αποφασιστικά στις κυβερνητικές αποφάσεις.
Ωστόσο, η αποκατάσταση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των παραρτημάτων των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα ή των σχολών που έχουν ή υποχρεώθηκαν εκ των πραγμάτων να υπογράψουν συμβάσεις με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια προχωράει νομοθετικά με σοβαρές καθυστερήσεις, μετά από ευρωπαϊκές και διεθνείς πιέσεις και αφού η χώρα υποχρεώθηκε να καταβάλει τα υψηλά πρόστιμα της κρατικής ιδεοληψίας της. Έτσι, η πολιτεία υποχρεώθηκε, πρώτα το 2008, να αναγνωρίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των παραρτημάτων των ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων που έχουν ιδρυθεί στη χώρα, ενώ μερικά χρόνια αργότερα –με τον νόμο Λοβέρδου– αναγνώρισε και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των Πανεπιστημίων στην Ελλάδα που ανήκουν στο διεθνές δίκτυο NEASC (New England Association of Schools and Colleges). Ο νόμος αυτός εφαρμόστηκε μόλις πριν από λίγο καιρό μετά από ενέργειες του σημερινού Υπουργού Εσωτερικών, αφού το πολιτικό κόστος ήταν πολύ βαρύ για να το αναλάβει κάποια άλλη κυβέρνηση στα χρόνια που μεσολάβησαν.
Οι φοιτητές ιδιωτικών πανεπιστημίων-μελών του διεθνούς δικτύου NEASC που αποφοίτησαν προ του 2012 στην Ελλάδα εξακολουθούν για το ελληνικό δημόσιο να θεωρούνται απόφοιτοι λυκείου υφιστάμενοι τις ανάλογες βαθμολογικές και μισθολογικές συνέπειες.
Ακόμα και μετά από όλα αυτά, οι εκπαιδευτικές αδικίες σχετικά με την απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων δεν αποκαταστάθηκαν στο σύνολό τους. Οι φοιτητές ιδιωτικών πανεπιστημίων-μελών του διεθνούς δικτύου NEASC που αποφοίτησαν προ του 2012 στην Ελλάδα εξακολουθούν για το ελληνικό δημόσιο να θεωρούνται απόφοιτοι λυκείου υφιστάμενοι τις ανάλογες βαθμολογικές και μισθολογικές συνέπειες. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι οι λόγοι που συνέτρεξαν για τον κλάδο των καλλιτεχνών δεν συντρέχουν και για τους επιστήμονες εκείνους που, μετά από τετραετείς σπουδές και με ιδιαίτερη αναγνώριση από πανεπιστήμια του εξωτερικού, βρίσκονται σήμερα στην πλέον παραγωγική τους ηλικία να αντιμετωπίζονται ως απόφοιτοι λυκείου, επειδή ο νόμος Λοβέρδου δεν προέβλεψε τότε την αναδρομική του ισχύ.
Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση σήμερα θα μεριμνήσει μαζί με τους καλλιτέχνες και για τους επιστήμονες αυτούς παρόλο που δεν κατεβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και δεν θα παραπέμψει την αποκατάσταση της άνισης, με βάση τη χρονολογία αποφοίτησης, αντιμετώπισης των αποφοίτων ιδιωτικών πανεπιστημίων στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση.
20°
