Ο επικεφαλής του Ποταμιού κατέβηκε την Κυριακή (5/10/14) στον Άγιο Παντελεήμονα και απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με το καυτό ζήτημα της μετανάστευσης. Και μόνο το γεγονός αυτό θα έπρεπε να χαιρετιστεί από όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους.
Κανένας άλλος από τους πολιτικούς μας ηγέτες ούτε σκέφτηκε ούτε τόλμησε μέχρι τώρα κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να καταντήσει η περιοχή περιχαρακωμένο φέουδο των νεοναζί.
Ορισμένες ερωτήσεις που διατυπώθηκαν ήταν, όπως αναμενόταν, συναισθηματικά φορτισμένες και κάποιες ακόμη και επιθετικές. Απαντήθηκαν όλες ευθέως. Και για ώρα πολλή μετά την λήξη της κυρίως συγκέντρωσης συνεχίστηκε η ανταλλαγή του Σταύρου Θεοδωράκη πρόσωπο με πρόσωπο με πλήθος πολιτών, κατοίκων και άλλων.
Τι ειπώθηκε στη λαϊκή αυτή συνάντηση; Ό,τι υπαγορεύει η κοινή λογική και το συλλογικό συμφέρον στην δύσκολη αυτή ώρα για την κοινωνία μας.
Πρώτον, ότι οι μετανάστες υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι «πλούτος για την πατρίδα μας, οικονομικός και πολιτιστικός» (τα λόγια είναι του Σταύρου Θεοδωράκη).
Ότι αυτοί που είναι εδώ, δουλεύουν και σέβονται τους νόμους δικαιούνται ίσα δικαιώματα με όλους τους άλλους, περιλαμβανομένης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ασφάλισης και κάθε άλλης κοινωνικής προστασίας. Τα παιδιά που γεννιούνται εδώ και πηγαίνουν σχολείο εδώ είναι αυτοδικαίως έλληνες πολίτες.
Ότι είναι απαράδεκτο οι μετανάστες να ζουν σε γκέτο στοιβαγμένοι ανά πενήντα σε ένα δωμάτιο. Και οι Δήμοι θα πρέπει να ελέγχουν τι συμβαίνει στα υπόγεια των πολυκατοικιών. Και θα πρέπει οι μετανάστες να μπορούν να καταγγείλουν την εκμετάλλευση τους από τα μαύρα κυκλώματα χωρίς να κινδυνεύουν να απελαθούν (και αυτά ο Σταύρος Θεοδωράκης τα είπε, συγκροτημένα και θαρρετά).
Δεύτερον, ότι οι πολιτικά κατατρεγμένοι είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία που δικαιούνται ασύλου.
Τρίτον, ότι η χώρα χρειάζεται μια μεταναστευτική πολιτική βασισμένη στις ανάγκες και τις δυνατότητές της. Η πολιτική αυτή δεν μπορεί να είναι τα «ανοιχτά σύνορα», που καμιά απολύτως χώρα δεν ακολουθεί. Κάτι τέτοιο θα μετέτρεπε την Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο εκατομμυρίων αναξιοπαθούντων που δεν έχει τους πόρους να συντηρήσει.
Αλλά για να δεχόμαστε μετανάστες εξασφαλίζοντάς τους ανθρώπινες συνθήκες πρέπει να ορθοποδήσει η οικονομία μας. Δεν πιστεύουμε ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Ελλάδα «φρούριο». Οι μετανάστες που εισέρχονται θα έχουν δουλειά (με όλα τα δικαιώματα), άδεια παραμονής με την προοπτική υπηκοότητας και θα κατευθύνονται προς τις περιοχές της χώρας όπου υπάρχουν κατοικίες και θέσεις εργασίας διαθέσιμες (κυρίως στις αγροτικές). Και για την διευκόλυνση της κοινωνικής τους ένταξης θα πρέπει να βοηθηθούν να μάθουν την ελληνική γλώσσα –πράγμα βέβαια που δεν σημαίνει αποποίηση της πολιτιστικής τους ταυτότητας. Τα δικαιώματα των γυναικών αλλά και των παιδιών είναι επίσης αδιαπραγμάτευτα γι' αυτούς που επιλέγουν να ζήσουν στην Ελλάδα.
Τέταρτον, το μεταναστευτικό δεν είναι πρόβλημα αποκλειστικά ελληνικό. Η προστασία των συνόρων μας από τους δουλεμπόρους (δικούς μας και ξένους) είναι και ευρωπαϊκή υπόθεση. Οι άνευ εγγράφων μετανάστες που εισρέουν είναι επίσης ευθύνη της Ευρώπης, τόσο για την οικονομική και πολιτιστική ενσωμάτωσή τους σε όλες τις χώρες όσο και για την οικονομική τους στήριξη όσο χρόνο παραμένουν στις χώρες εισόδου. Χρειάζεται, δηλ., άμεση αναθεώρηση του Δουβλίνου ΙΙΙ και διεκδίκηση από την χώρα μας των ευρωπαϊκών πόρων που της αναλογούν.
Όσοι παραβρέθηκαν στον Άγιο Παντελεήμονα αυτά άκουσαν. Που δεν είναι παρά επανάληψη των θέσεων του Ποταμιού που διατυπώθηκαν στις 21 Σεπτεμβρίου (Θέση 12). Που δεν είναι παρά τα «επαναστατικά αυτονόητα».
Κάποιοι άλλοι που ήταν απόντες «άκουσαν» εκ του μακρόθεν πράγματα που θα ήθελαν να ακούσουν, για να αρχίσουν -όπως είναι η προσφιλής μας συνήθεια- τους χαρακτηρισμούς.
Το ότι οι τοποθετήσεις αυτές χρειάζονται περαιτέρω επεξεργασία, ευρεία πολιτική συναίνεση και σκληρή δουλειά στην Ευρώπη είναι προφανές. Οι «ειδήμονες» των κοινωνικών δικτύων και των τηλεπαραθύρων ας μας φωτίσουν πώς θα γίνουν όλα αυτά. Και εν τω μεταξύ ας μας πληροφορήσουν ποιες ακριβώς είναι οι θέσεις των άλλων κομμάτων.
12°
