Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την υπόθεση διαγραφής του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Ανδρέα Πάτση και τις αντιδράσεις του κόμματος.
Η ανακοίνωση του Μεγάρου του Μαξίμου για τη διαγραφή του βουλευτή της ΝΔ Πάτση (Τι είπατε; Διαχωρισμός των εξουσιών; Αχαχαχαχά καλό) σύμφωνα με την οποία «οι εξηγήσεις του βουλευτή Ανδρέα Πάτση για επαγγελματικές του δραστηριότητες, που δεν συνάδουν με την ιδιότητα του βουλευτή και τις αρχές της Νέας Δημοκρατίας, δεν κρίθηκαν επαρκείς» δημιουργεί τουλάχιστον μια απορία: το Μέγαρο Μαξίμου και η Νέα η Δημοκρατία έμαθαν για τις επαγγελματικές δραστηριότητες του βουλευτή Πάτση προχτές; Μέχρι τις καταγγελίες για τη δράση του δεν γνώριζαν τίποτα για τον μυστακοφόρο κύριο ο οποίος αφού βρήκε μια θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματος κέρδισε και μια θέση στα βουλευτικά του έδρανα; Δεν ήξεραν τίποτα για τις εταιρείες του και την επαγγελματική του δράση; Ούτε για τη σχέση του με τα ΕΛΤΑ; Μα πόσο διακριτικοί τέλος πάντων είναι εκεί στην Πειραιώς (ή στο Μέγαρο του Μαξίμου);
Προσοχή. Στην περίπτωση του βουλευτή Πάτση δεν μιλάμε για σκοτεινές δραστηριότητες οι οποίες είναι καμιά φορά πολύ δύσκολο (φυσικά όχι αδύνατο) να εντοπισθούν. Μιλάμε για μάλλον νόμιμες δραστηριότητες (αν και όχι τόσο ηθικές, τουλάχιστον σύμφωνα με το Μέγαρο Μαξίμου και τη ΝΔ) δουλειές τις οποίες για να διαπιστώσει κανείς αρκεί λίγο ψάξιμο. Πράγμα που δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει:
α) στη Νέα Δημοκρατία και το Μέγαρο του Μαξίμου ήξεραν μια χαρά για τις επαγγελματικές δραστηριότητες του υποψήφιου και κατόπιν βουλευτή Πάτση και παρότι αυτές «δεν συνάδουν με την ιδιότητα του βουλευτή και τις αρχές της Νέας της Δημοκρατίας» είπαν (και ίσως μετά από πίεση κάποιου μεγαλοστελέχους που τον αντιλαμβάνεται ως δικό του άνθρωπο) να ξεχάσουν για λίγο τις αρχές τους με σκοπό να τις θυμηθούν αν ποτέ οι δραστηριότητες του βουλευτή αποκαλύπτονταν. Δηλαδή κάτι σαν «κάνουμε τα στραβά μάτια αλλά αν αποκαλυφθείς θα κάνουμε τους έκπληκτους και θα σε διώξουμε» ή...
β) τα ψηφοδέλτια (και άρα και η ΚΟ) της Νέας της Δημοκρατίας είναι σαν φοιτητικές εστίες ελληνικών πανεπιστημίων. Μπαίνει όποιος να ‘ναι χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο. Δεν υπάρχει κανένας που να τσεκάρει το ποιόν των υποψηφίων, κανείς που να ελέγχει την δραστηριότητα των βουλευτών και κανείς που να ενδιαφέρεται να φυλάξει το κόμμα από τις κακοτοπιές.
Θα ήταν ενδιαφέρον κάποιος από τη Νέα τη Δημοκρατία (ή το Μέγαρο του Μαξίμου) να εξηγήσει τι από τα δύο συμβαίνει, παρότι δεν είναι σαφές ποιο από τα δυο είναι το χειρότερο.
Θυμίζω ότι για τη Νέα τη Δημοκρατία (ή το Μέγαρο του Μαξίμου, επειδή υπάρχει τεράστιος σεβασμός στον διαχωρισμό των εξουσιών) είναι ο δεύτερος βουλευτής που διαγράφεται από την κοινοβουλευτική ομάδα καθώς είχε προηγηθεί ο ποιητής Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Φυσικά ο Μπογδάνος είχε διαγραφεί για εντελώς διαφορετικούς λόγους αλλά η προσωπικότητά του (η οποία άνθιζε σε κοινή θέα) έκανε δεδομένο το ότι αργά ή γρήγορα θα δημιουργούσε πρόβλημα στη ΝΔ. Παρόλα αυτά μπήκε στο ψηφοδέλτιο με τα γνωστά και απολύτως αναμενόμενα αποτελέσματα.
Παρότι διαφορετικές περιπτώσεις (η περίπτωση Μπογδάνου δεν έχει καμία πιθανή ποινική προέκταση ούτε διαστάσεις σκανδάλου) και στις δυο φαίνεται η παντελής αδιαφορία για το ποιόν των υποψήφιων βουλευτών. Ή η αποδοχή. Ή η υποχώρηση σε πιέσεις μεγαλοστελεχών που θέλουν τους δικούς τους ανθρώπους στη Βουλή. Ο καθένας ας διαλέξει όποια εκδοχή θέλει και μπράβο του.
ΥΓ: Με την αδιαφορία ή ανοχή ή την υποχώρηση σε πιέσεις μεγαλοστελεχών που δείχνουν στη ΝΔ (ή το Μέγαρο του Μαξίμου) για τους υποψήφιους (και κατόπιν εκλεγμένους) βουλευτές της, κατάφεραν, μεταξύ άλλων, να πανηγυρίζει ως δικαιωμένος μέχρι και ο Πολάκης. Και μόνο γι’ αυτό αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
